Medicatie en borstvoeding

Ik had niet veel verwachtingen na de geboorte van onze dochter maar ik had wel gedacht dat ik het iets makkelijker zou ervaren .. dit was helaas niet zo .. de roze wolk was ver weg en dit blijkt bij veel meer vrouwen zo te zijn maar helaas praat niemand daarover .. ik heb een best zware eerste paar dagen gehad voor mijn doen met in het zh waken over je kleintje omdat je kersverse mama bent en een hummeltje wat geler en geler word en je borstvoeding niet op gang komt terwijl dat zo hard nodig is op dat moment.. dit voelde ik enb ervaarde ik als zeer stres vol.. borstvoeding moest wel lukken want een andere optie bestaat er gewoon weg niet in mijn hoofd.. dus alles op alles gezet en na een paar dagen kwam het op gang en was mijn bloeddruk iets rustiger met de medicatie en mochten we naar huis .. eenmaal thuis ervaarde ik alles best pittig en stresvol en oh man mijn hormonen waren afgrijselijk.. onze beste vrienden lieten het die eerste week al af weten door heel vervelend aan zichzelf te denken .. mijn vriendin wou er wel voor mij zijn maar als je een baby hebt die om de twee uur komt en spuugt en daarnaast dan nog 20 min hebt voor visite of JEZELF dan ben je godvergeten blij met die tijd die je voor jezelf hebt .. dat heeft ze nooit gesnapt en ze voelde zich aan de kant geschoven etc etc .. het lag allemaal aan mij en niet aan hun en daarna zijn er nog meer en nog veel ergere dingen gebeurd die een kraamvrouw niet mee hoeft te maken naast het feit dat ik het al erg zwaar vond om firsttime mama te zijn en me hierin dus ook niet begrepen voelde.. naja goed.. na al die tijd bleef mijn bloeddruk hoog maar stopte ik wel met de medicatie in overleg met de ha omdat het niet goed voelde.. 

pro borstvoeding houdt bij mij ook in zo min mogelijk medicatie ernaast .. alles om mijn uk te beschermen met alles wat ik in me heb.. 

nu bijna 5 maand later :-( gaat het met mij nog steeds erg slecht.. ik ben vreselijk gespannen en dat gaat in mijn schouders rug en nek zitten waardoor ik al weken erge pijn heb en daar erg gefrustreerd van raak.. (en dan te bedenken dat je je vriendin juist nu nodig hebt maakt t mij nog moeilijker) 

ik heb vanochtend de huisarts gebeld voor een afspraak na maanden lang dubben over medicatie en een therapie.. therapie heb ik niet zozeer nodig nu dat kan later ook wel .. maar het staat nooit stil in mijn hoofd .. nooit.. malen denken malen denken piekeren met de baby bezig zijn met relaties onderhouden de schoonfamilie die ook niet makkelijk is voor me omdat ik hoog sensitief ben en hun niet snappen wat het inhoudt .. mijn man is er ook nog en die vergeet ik regelmatig naar mijn gevoel terwijl hij ook niet erg actief is naar mij toe .. wel met onze baby hoor .. het is een schat van een man dat absoluut geen twijfel over mogelijk wat een schatje .. leuke papa en bij vraag doet ie alles voor me .. maar mij snappen heeft ie nogal wel eens moeite mee..                                                                          naja goed..                                              ik ga aan de medicatie heb ik besloten en wat het gaat worden moet in goed overleg met de huisarts en apotheek eventueel een lactatiekundige die gespecialiseerd is hierin want zomaar iets nemen waarvan de ha zegt het kan wel ga ik zeker niet doen .. (bvmamadaantje krijgt ook zeker nog een vraag hierover haha) 

ik wil een leukere mama zijn voor mijn baby want nu soms merk ik dat ik in mijn hoofd zit ipv leuk tegen haar klets.. en daar word ik weer verdrietig van .. het enige wat mij tegen houdt is dat het voelt als falen .. al jaren ben ik bezig met trainingen .. mijn negatieve denkpatroon omzetten naar een positievere manier van denken en dat ging best wel goed en nu voelt deze aanvraag tot medicatie wel echt als falen alsof ik jarenlange studies opgeef aan een kuttig pilletje.. ik wil het zelf kunnen doen maar op dit moment trek ik dat niet en dat voelt echt als falen :-(