Welkom op de wereld
Hallo Allemaal,
Het is even stil geweest aan deze kant en zoals sommige van jullie al vermoeden ben ik intussen mamma geworden van onze prachtige zoon Daemon (uit te spreken als damon).
In mijn laatste blog had ik gezegd dat ik gestript was, zoals de gynaecoloog me vertelde was dat in de hoop dat mijn vliezen zouden breken en dat dat dan de bevalling op gang zou brengen zodat ik de 27ste niet ingeleid hoefde te worden.
Nu dus het vervolg op het strippen...
24/7 die dag dus `s morgens gestript, `s middags met mijn moeder nog even naar het winkelcentrum geweest, in de gedachte dat ik dat nu allemaal nog kon en 3 dagen later moeder zou zijn. Boodschappen gehaald voor die avond en nog even lekker met mijn moeder geluncht.
Tijdens de lunch kreeg ik wat vervelende gevoelens in mijn buik, de gyn had gezegd dat ik daar wat last van kon krijgen dus geen aandacht aan besteed.
Het werd naar maten de dag vorderde wel steeds erger, eenmaal thuis maar een asperintje gepakt en lekker rustig aan gedaan. Om ongeveer 18:00uur kwam Jeremie thuis van zijn werk en ben ik aan het eten begonnen, lekker vis gegeten en op tijd naar mijn bedje gegaan.
25/7 om 00:20 werd ik wakker met veel pijn, tja, eerste kind, je weet niet wat je te wachten staat. Ziekenhuis gebeld en gezegd dat ik volgens mij weeën heb. Okee, kom maar even langs. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik het ziekenhuis werd ik aan de ctg gelegd, hartje van Daemon werd in de gaten gehouden en de weeën activiteiten natuurlijk. Na een uur kreeg ik te horen, sorry mevrouw, dit zijn alleen voorweeën, hier heeft U wat slaappillen en ga maar lekker naar huis, we zien U maandag voor de inleiding.
Okee, ik naar huis en pillen ingenomen en naar mijn bedje.
Na 3 uur werd ik weer wakker van de pijn, nu erger en in mijn rug.
Het zijn voorweeën dus ik ga maar lekker in bad. Van 6 tot 10 heb ik in bad gelegen (toch een beetje het idee van een badbevalling hahaha) Wel regelmatig het water verwarmt natuurlijk.
Na het badderen helemaal verrimpeld naar beneden gegaan.
Jeremie ving mijn rugweeën op door met zijn vuist in mijn rug te duwen. Toch raar he, zoveel pijn en dan nog niet eens bezig zijn. Voorweeën zijn niet fijn dacht ik nog.
Om 12uur zag ik het niet meer zitten, ik ben in bed gaan liggen en heb (ja ja, echt waar) nog wat geslapen.
Om 13:00uur werd ik helemaal gek van de pijn, Jeremie naar het ziekenhuis laten bellen en gevraagd wat ik kon doen tegen de pijn. Langskomen was het advies maar doe maar rustig aan hoor...
Na een half uur moeilijk doen kwam ik eindelijk mijn bed uit, bloedverlies. Jeetje, dan maar snel naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen was het heel erg druk, er was nog maar 1 verloskamer vrij en er waren op dat moment 2 bevallingen aan de gang.
Ze legde me weer aan de ctg en moest een half uurtje blijven liggen.
Na 1,5uur kreeg ik er toch de zenuwen van, bellen dan maar.
Er kwam een verpleegkundige kijken, ik vroeg meteen of ze me vergeten waren omdat ik eigenlijk pijnbestrijding wilde hebben, daarvoor ging ik naar het ziekenhuis, dit houd toch geen mens vol zei ik nog, ik ga pas maandag bevallen (dit was dus om 15:45uur)
Ze keek op de monitor en alles zag er rustig uit, wel regelmatig weeën maar niet zo sterk.
Als de verloskundige klaar is met de bevalling naast mij dan zou ze komen om te kijken wat voor pijnbestrijding ik zou krijgen en of ik daarmee wel of niet naar huis zou kunnen.
16:15uur, de verloskundige kwam kijken samen met de co-assistent.
Het ziet er rustig uit mevrouw, ik ga even kijken of er al wat ontsluiting is zodat we kunnen kijken wat voor pijnbestrijding we kunnen geven.
Met een verbaasde blik keek ze me aan, Je zal jezelf versteld doen staan zei ze, en ons ook. Ik dacht, Yes, ik heb misschien al wel 3 of 4 cm ontsluiting.
8cm ontsluiting mevrouw zei ze.
Ik riep al heel de tijd dat ik zo kleinzerig was en dat ik de pijn niet kon hebben, ik kreeg ineens niks dan complimentjes van de verpleging, U vangt de weeën zo goed op dat ze niet te lezen zijn op de monitor.
Ze gingen nog wat spullen pakken op hun gemak want eerste kindje staat voor 1cm ontsluiting per uur.
Om 16:30 kwam ze met haar spullentjes aan en ik gaf aan dat ik wat persdrang kreeg. Nou zei ze, dat zal nog wel meevallen maar gezien de 8cm mag U er al best wat aan toegeven.
Wat een verlichting geeft dat als je mee mag werken zeg.
Om 16:36 is de "uitdrijving" begonnen, het ging zo goed en snel. Om 17:11 is onze lieve jongen geboren.
Alles was goed met hem, hij ging meteen mooi aan de borst en de test die ze doen na de geboorte was 9/10.
Helaas moest ik ivm zwangerschapsvergiftiging moesten we 48uur ter opservatie in het ziekenhuis blijven.
Afgelopen maandag zijn we naar huis gegaan en het is zo geweldig om zo`n kleine man in je huis te hebben.
Morgen wordt hij een week en deze week is echt voorbij gevlogen.
Daemon is op 25 juli om 17:11 geboren en woog 3300 gram (knap afgewogen he :))
Voor die gene die nog moeten beginnen aan de bevalling, heel veel sterkte en doe het maar zoals ik het heb gedaan, het viel me achteraf zo mee.
Heel veel liefs, Greetje
reacties (0)