Even mijn ellende kwijt

Hey Dames,

Ik kom hier tegenwoordig alleen nog maar wat schrijven als ik mijn ellende kwijt moet (of zou het komen omdat het in mijn ogen alleen maar ellende is...)

De baby op zich is natuurlijk geen ellende hoor, alleen alles er omheen.

Ik ben de laatste dagen zo ongelofelijk emotioneel, ik hoef maar een verkeerde stap te zetten en de tranen rollen weer over mijn wangen. Alles wat Jeremie zegt neem ik persoonlijk op, zo vroeg ik hem laatst of hij al klaar was voor de komst van de kleine, nee zegt hij, nog niet. En ja hoor, daar waren de tranen en woede weer. kwaad op hem terwijl ik er zelf nog niet eens klaar voor ben .
Uiteindelijk heb ik eergisteren avond mijn stoute schoenen aan getrokken en heb hem gewoon gezegd wat ik ervan vind en hoe ik me nu voel, zegt ie, als ik dat niet weet kan ik daar ook geen rekening mee houden, sinds dien is hij zo lieffffff :)
(het is niet zo dat ik niks tegen hem kan zeggen hoor maar ja, ik ben nu een emotioneel wrak dus ik denk voor hem terwijl dat nu niet klopt)

Het volgende vervelende zijn mijn bekken, ik wordt er echt niet goed van. Ik zit nu al 2 weken thuis, doe braaf mijn oefeningen maar ik wordt echt gek van de pijn. Zo nu en dan pak ik een paracetamol maar ik neem die liever niet. Ik ga gewoon 100x verzitten voor ik er 1 pak, pas als het echt niet meer gaat pak ik er 2.
Nu is meneer ook al ingedaald dus ze kunnen mijn bekken ook niet meer los maken. Nu mag ik alleen nog een paar simpele oefeningen doen maar die zetten ook niet echt zoden aan de dijk. Tot overmaat van ramp kwam de therapeute er achter dat ik het niet aan 1 maar aan 2 kanten heb, nu kan ze dus echt helemaal niks meer voor me doen. Het is dan ook niet normaal om het aan 2 kanten te hebben maar ja, ik raak er langzaam aan gewend dat niet alles loopt zoals je wil dus ga ik tegenwoordig maar meteen van het ergste uit.

Zo dus ook met het laten prikken van mijn bloed, ivm overgewicht moet ik mijn bloed regelmatig laten controleren op diabetes, eerste keer was het goed, 2de keer (net na het overlijden van mijn zus) niet goed (ben een emotie eter) 3de keer weer wel goed, 4de keer NIET en juist die laatste keer was de belangrijkste.
Nu moet ik morgen (maandag) in het ziekenhuis de test nog is laten doen, 4 keer laten prikken, 1ste keer nuchter, daarna 1 uur na iedere maaltijd. Het fijne is dat het ziekenhuis niet zo heel dicht bij is dus dat wordt heel de dag in het ziekenhuis zitten :s
Volgende week vrijdag moet ik naar de gynaecoloog voor de uitslag en dan krijg ik te horen wat ik nu allemaal wel en niet mag/moet toen. Zo moet ik naar een dietiste en krijg ik definitief te horen of ik wel of niet thuis mag bevallen. Ik beval het liefst thuis natuurlijk maar aan de andere kant heb ik nu zoiets van, na al dat negative gedoe, doe nu maar ziekenhuis maar ja, daar mag je niet in bad bevallen en dat wil ik zo graag.
Nou ja, ik zie het allemaal wel, ik kan tot uiterlijk 3 juli het bad annuleren dus hopen dat ze het dan al definitief hebben.

Ik hoop dat het bij jullie allemaal beter gaat.

Liefs Greetje