Wortels, ei en koffie

Een jong meisje werd gepest op school, haar cijfers waren onder de maat en ze voelde zich somber en lusteloos. Ze vertelde haar vader dat ze op wilde geven, het leven was te zwaar en ze wist niet hoe ze haar problemen de baas zou kunnen worden. Haar vader, een gerenommeerd kok, pakte drie pannen en vulde elke pan met water.  Hij zette de pannen op het vuur  totdat het water kookte. Vervolgens legde hij wortels in de eerste pan, een paar eieren in de tweede pan en koffiebonen in de derde. Na twintig minuten nam hij de wortels uit het water en deed ze in een schaal, hetzelfde deed hij met de eieren. Hij scheidde het water van de koffiebonen. Toen vroeg hij zijn  dochter te vertellen wat ze zag.
"Ja, weet ik veel", antwoordde deze geirriteerd,  "wortels, eieren en koffie?!"  Haar vader vroeg haar nog een keer goed te kijken en de wortels te voelen. Dit deed ze en gaf aan dat ze zacht en slap aanvoelde. Vervolgens vroeg haar vader om de eieren te pellen en te beschrijven hoe deze aanvoelden. Ze voelde hardgekookte eieren. Tot slot vroeg hij haar de koffie te proeven en ze kon een glimlach niet onderdrukken bij het ruiken en proeven van de koffie.
Het meisje wist niet wat ze ermee aan moest en vroeg haar vader wat dit betekende. En hij gaf zijn versie. "Kijk", zo stelde hij, elk van deze producten heb ik blootgesteld aan een intens moeilijke, zware taak, namelijk twintig minuten ondergedompeld in kokend water. De wortels gingen er hard en sterk in, maar na het koken werden ze zacht en slap. De eieren waren eerst kwetsbaar, de schaal eromheen beschermde de vloeibare binnenkant. Na het avontuur in het kokende water waren ze binnenuit verhard. De koffiebonen echter, die zijn uniek. Nadat zij in het kokende water hadden gelegen, bleek ook het water veranderd; het was er beter op geworden.

Hoe steek je zelf in elkaar. Ben je als de wortel, ogenschijnlijk hard en een doorzetter, maar zodra er zich een moeilijke situatie voordoet, wordt je zacht en verlies je je kracht? Of zijn we als de eieren, eerst kwetsbaar maar na het moeten ondergaan van een moeilijke situatie worden we hard en bitter? Of zijn we als de koffieboon, die de moeilijke situatie zelf, namelijk het kokende water, veranderde en beter maakte? Als je bent zoals de koffieboon, en de situatie wordt steeds zwaarder en moeilijker, dan zorg jij dat het jou zelf en je omgeving niet minder, maar juist beter gaat. En dat kan op vele manieren.

Ik vond dit een mooi voorbeeld en wilde het met jullie delen!
Liefs,