Het puberleed, dat vaatwasser heet

Jullie hebben al eens eerder kennis gemaakt met de prachtige brieven die onze
oudste schrijft. Gisteren hebben we er weer eentje gekregen. Deze keer stond ik
werkelijk paf!

We zijn sinds we terug zijn van vakantie met haar bezig om haar haar
verantwoordelijkheid voor de vaatwasser zelfstandig te laten uitvoeren. Omdat
ze keer op keer op keer niet op tijd de vaatwasser doet en wegloopt naar de
televisie heeft ze inmiddels al 5 weken voor straf achter elkaar de vaatwasser
moeten doen. Normaal is het om de week vaatwasser of tafel dekken/afruimen en
ruilt ze met haar zusje. De afgelopen week had ze zoveel straf dat ik er naar
van werd. Ze moest de vaatwasser doen, de tafel dekken, mocht geen tv kijken en

moest ze haar mobiel inleveren. We hebben met haar besproken dat we dit niet
leuk vinden en helemaal niet willen straffen. Het is echter oorzaak gevolg. En
het enige wat wij echt van haar verwachten is dat ze haar taak trouw uitvoert
en dat ze haar rommel opruimt. Als je je taak niet doet heeft het gewoon
consequenties. Dat is heel simpel. Maar niet voor deze puber. Gisteren zat ze
weer voor de tv terwijl de vaatwasser nog niet gedaan was (ik denk wel voor de
5e keer deze week). Ik heb haar toen naar boven gestuurd en haar de rest van de

avond niet meer gezien. Ik had het kunnen weten..... Toen we naar bed ging lag
het op mijn kussen. 5 kantjes..... En een prachtexemplaar. Vikelish zei al dat
ze briljant was. Ik ben het met haar eens. En ik wil 'm jullie niet onthouden!

Hier komt een samenvatting:

Ik weet dat jullie boos op mij zijn en zover gaan als jullie willen. Maar als ik iets wil zeggen dan worden jullie boos, dus zeg ik het in deze brief.
Ik kan best mijn best doen met de vaatwasser en mijn kamer alleen dat zien jullie niet. Jullie zien alleen maar dat ik het verkeerd doe en dat dat moet veranderen. En als ik het een keer goed doe dan geven jullie me geen complimentje/bedankje echt helemaal niks en daar woord ik onzeker/boos/verdrietig van! Het is heel erg simpel, geef een bedankje en het gaat beter. Dat is echt waar want mama gaf me een complimentje (je!). Ik had zin om de vaatwasser te doen en ook over mijn kamer al heel lang netjes. En dan is het een keer een rommel en jullie worden meteen boos. (sorry hoor!) maar dan denk ik: doe is normaal, jullie zijn niet blij voor mij dat ik mijn record heb verbroken, maar boos dat het een rommel is. Het punt is: gun me de ruimte en het gaat beter! Doe je het anders, ja dat weet je wat er dan gebeurt....  Ik trouwens een goed idee voor de vaat en mijn kamer: ik moet de hele tijd records breken. Als je het niet snaps dan leg ik het zo wel uit!

Lisette

En dan komt het!!!!!

-> Een enorme valkuil - waar ieder ouder bij tijd en wijle in rolt - is het gefocust raken op negatief gedrag van hun kinderen. Op zich logisch, soms ben je moe en gefrustreerd en wil je alleen nog maar dat er eindelijk geluisterd wordt.

-> Ingaan op negatief gedrag werkt meestal averechts en roept bij pubers alleen maar weerstand op.

-> Als ouder voel je je misschien niet zo blij, maar een gemeend compliment over iets wat goed gaat, doet echt wonderen. Welke leeftijd je dochter ook heeft. Het vergroot het zelfvertrouwen en maakt het voor je dochter leuker om zijn best te doen.

-> De perfecte ouder bestaat niet, een perfect kind trouwens ook niet.

En zo gaat het door....

Dan citeerd ze zelfs een aantal teksten uit de bijbel:                                                      Spreuken 15:1 'Een vriendelijk woord doet woede bedaren, krenkende wakkeren toorn op.               Spreuken 16:24, 'vriendelijke woorden zijn als honing, zoet voor de ziel'. En nog een paar van dit soort teksten.

Gelukkig had ze de bron vermeld hahaha, Het christelijke vrouwenblad Eva wat ze onlangs mee naar boven had genomen.

Tot slot vat ze het hele verhaal nog een keer samen. Ze doet beter haar best, als ze meer complimentjes krijgt en dan krijgt ze ook meer zin om de vaatwasser te doen en haar kamer op te ruimen. Ze geeft wel aan dat het niet alleen aan ons (ouders) ligt, maar ook aan haar. En ze had zelf bijgehouden hoe vaak wij haar een complimentje gaven. 2 dagen wel en 15 niet. Aan het einde van de vijf kantjes stelt ze voor om het goed te maken en een oplossing te verzinnen. Dan kunnen we het voorgoed afsluiten

Deze gaat in het archief, en als ze trouwt dan bundelen we ze! Hahaha!