Nog meer tranen
Lieve meiden,
Vanmiddag kwamen we samen bij het echobureau. Snel op de tafel en kijken. Ze was aan het zoeken, en zoeken. Vreemd, niet echt een baarmoeder te vinden. Zo vreemd, dat ze gelijk even met de vk belde. Foute boel dus. We werden gelijk doorgestuurd naar de echoafdeling in het ziekenhuis. Ook daar opgetrokken wenkbrauwen en zoeken. Ze zag wel wat meer, maar kon niet goed verwoorden wat ze zag. De baarmoeder had een vreemde vorm en ze zag wel iets, maar moest er even een collega bij halen. Ook die, raar, en niet duidelijk. Ze gingen even in de kamer ernaast overleggen en besloten ons gelijk door te sturen naar de gynaecoloog. Voor de derde keer op de tafel die middag. Zucht! Ze keek en haalde er een duidelijkere baarmoeder uit, maar ook vreemd weefsel. Het was in elk geval geen buiten baarmoederlijke zwangerschap. Ik moest bloedprikken op Hcg en dan gelijk weer terug komen. Dus wij bloedprikken en kopje koffie drinken en toen weer terug naar de gyn. Ik moet binnen een week een curettage ondergaan en het weefsel dat ze verwijderen moet onderzocht worden. Ze wilde nog niet zeggen waar ze aan dacht want dan zou ik me maar ongerust maken terwijl dat misschien niet eens nodig is. Zucht. Dus naar opname poli en daarna naar de Annestesie (hoe schrijf je dat??) afdeling voor de intake. Ze waren net vertrokken, dus ik heb gelijk een afspraak voor maandagmiddag gemaakt.
Ik zit in een mallemolen. Ik sta nog helemaal te shaken wat er allemaal aan de hand is. Mijn zus vroeg of het een mola zwangerschap zou kunnen zijn. Gezien haar beschrijving en wat de arts zag, zou dat best wel eens kunnen. Heftig, want dan moet ik een half jaar tot een jaar wekelijks bloedprikken. Daalt het hcg niet genoeg of gaat het weer stijgen dan moet ik aan de chemo en sowieso mag ik voorlopig niet zwanger worden.
Ik ben er kapot van. Dit kindje was zo gewenst en nou is het einde verhaal. Het is echt over en uit. Nog een keer trek ik niet. En nou moeten we het vrienden vertellen. Mijn vriendin hebben we vanmiddag gevraagd om even langs te komen voor de meiden, ze heeft samen met de tweede eten gekookt. En nou moeten we het ook aan mijn overbuurvrouw (van 78) vertellen. En ze was zo blij met haar nieuwe pleegkleinkindje. Ze zal er kapot van zijn. Ik moet dit eerst even een plekje geven. Bedankt voor jullie meeleven en steun.
Liefs,
reacties (0)