Week 32 alweer en druk met Amelia (ehbo plus zh verhaal)

De tijd gaat zo snel. Ik word steeds dikker (niet alleen mijn buik, maar ook mijn billen groeien mee).
Vanmiddag afspraak bij vk, bij Annemarie. Was eigenlijk vorige week. Gewoon vergeten in de drukte.
Wij hebben een paar weken achter de rug zeg.

Een week of 4 geleden zouden we net aan tafel gaan toen Amelia viel met gebaksvorkje in haar mond.
Bloedde verschrikkelijk dus wij meteen naar ehbo van lumc.
Daar hele avond gezeten. Verpleegkundige, twee artsen (2e van afdeling kno) plus nog supervisor van KNO naar
de wond gekeken. Rond 9 uur, half 10 besloten dat ze volgende ochtend onder narcose nog een keer gingen kijken
en zo nodig hechten. Leek er op dat dat nodig zou zijn. Die nacht moesten we haar regelmatig wakker maken.n
Eten was niet gelukt, drinken minimaal. Twee uur 's nachts nog beetje laten drinken en daarna moest ze nuchter blijven.
Volgende ochtend waren Raffaella en Bart hier 7:15 om ons naar het ziekenhuis te brengen.
Ray en ik mochten beiden mee naar de uitslaapkamer en Ray ging mee naar de ok toen het zo ver was tot ze
sliep. Daarna was het wachten. Ik zag steeds dat verbaasde gezichtje voor me van Amelia terwijl Ray haar wegdroeg naar ok. Arm meisje snapte niet waarom ik bleef staan in de gang.
Gelukkig was alles binnen een uur achter de rug en mochten we allebei naar de uitslaapkamer.
Eenmaal wakker huilde ze meteen om mij en wilde in mijn armen. Verpleegkundige heeft geholpen met het infuus enzo.
Amelia had ontzettende dorst en mocht toen toch alvast beetje drinken.
Ze was niet gehecht. Wond zag er al stuk beter uit. Wel open, maar wondranden naar elkaar toe en gat in gehemelte
was minder groot dan het de dag ervoor leek. Opluchting zeg.
Na half uur ongeveer mocht ze mee naar de afdeling. Daar kreeg ze limonade en toen dat erin bleef mocht ze vla
proberen. Na één bakje wilde ze nog één. Alles bleef netjes binnen, dus begin van de middag mochten we naar huis.

Wordt vervolgd. Moet zo naar vk.
Liefs, Renata