Vandaag was de terugkomochtend van de zwangerschapsyoga en wat was ik weer ontzettend trots op m'n kleine meid. Tussen alle brullende babies in lag zij rustig om zich heen te kijken en zelfs te glimlachen en op een gegeven moment rustig naar mij te brabbelen en te lachen toen ik even haar aandacht had weten te vangen. Want Abel, het babytje dat met zijn moeder naast ons zat, was veel interessanter. Vanaf het moment dat Amelia op de handdoek voor me lag, had ze nergens anders meer oog voor. Als zijn moeder een stukje ging lopen met Abel, volgden haar ogen hen overal. Geweldig. Ze zijn ook samen op de foto gegaan en heb ze toen even gefilmd. Weet niet of de fascinatie wederzijds was. Maar was leuk om te zien hoe Amelia naar de andere babies keek toen ze met zijn allen op de foto gingen.
reacties (0)