1 maand oud alweer + op kraambezoek bij Mila
Eén maand oud alweer, ons kleine prinsesje. Wat gaat de tijd hard.
Het is nog maar zo kort geleden dat ze in mijn buik zat, want wat is nou een maand
in vergelijking met de negen maanden die ze in mijn buik heeft mogen groeien? Maar je
ziet haar met de dag ouder en wijzer worden. Het zijn maar kleine dingetjes, zoals bijvoorbeeld
dat ze de vitaminedruppeltjes van de ene op de andere dag opeens zomaar doorslikt zonder dat
je de druppels van haar gezicht af hoeft te vegen. Of dat ze opeens haar hoofd naar de
andere kant draait in haar bedje of zelfs op mijn schouder. Dan ben ik soms stiekem een beetje
opgelucht als ze naar mijn idee zonder aantoonbare reden gaat huilen, want dan is ze even weer
duidelijk een pasgeboren baby.
Gister was heel bijzonder. We waren bij Sari, Nigel en de kleine Mila op kraambezoek. Mila is afgelopen donderdag geboren. Op een dag na vier weken na Amelia dus. Het nichtje van Mila was er ook, Emily. Het blijft bizar hoe de namen op elkaar lijken, maar goed. Emily is een half jaar ouder dan Amelia. De combinatie van deze drie in 1 kamer was heel grappig. Want Amelia heeft al geleerd om even te wachten voor ze het echt op een huilen zet. Heel fijn is dat. Mila zet het natuurlijk meteen op een blèren als ze iets nodig heeft, want die moet nog leren dat dat niet altijd nodig is om iets duidelijk te maken. En Emily is natuurlijk helemaal wijzer. Dan gebeurde het dus dat Mila ging huilen, Amelia zag je dan twijfelen "moet ik dat nou ook doen of niet?" en huilde dan soms een paar haaltjes voorzichtig mee. En Emily, de grapjas, deed af en toe even het geluid na zonder echt te huilen. Voordat we naar huis gingen, hebben we ze naast elkaar in de box gelegd, van klein naar groot en hebben Sari, Mirjam en ik als gekken de ene na de andere foto staan maken. Mila begon met huilen, maar hield daar mee op. Amelia keek even naar Mila en ging toen slapen en Emily keek naar Mila en Amelia en besloot toen dat het speelgoed in de box interessanter was, want aan de kleren van Amelia mocht ze toch ook niet trekken.
Vandaag is weer een gewone dag. Wij krijgen weer kraambezoek voor Amelia vanmiddag. Bijna elke dag behalve zondag dus, komen er mensen op bezoek. Heel gezellig hoor en het zijn ook geen groepen mensen, dus dat scheelt. Maar ik denk dat ik februari een stuk rustiger ga houden, want aan het einde van die maand zit mijn verlof er ook op en ik moet naar werk gaan zoeken. Daar zie ik wel tegenop, om weer aan het werk te gaan. Ik ben tenslotte al vanaf eind augustus
thuis. En wat is die tijd hard gegaan. Het lijkt me zo moeilijk om te gaan werken en haar thuis
achter te laten, ook al is ze dan bij mijn moeder of m'n peettante. En gewoon bij ons thuis.
M'n moeder vroeg nog of ze haar dan mee naar een vriendin mag nemen (die ik ook ken) als
die jarig is (in maart). Heel attent van m'n moeder om te vragen en ik heb er ook geen probleem
mee want het zal een vrolijke boel zijn daar met al die vrouwen, maar er wordt niet gerookt,dus
dan vind ik het goed. Het enige dat ik wel meteen zei was "als je dan maar wel thuis bent
wanneer ik uit werk kom." Hihihi!
Ik hou het hier maar weer bij voor nu. Wel fijn dat ik nu weer wat vaker kan schrijven, want
anders vergeet ik zoveel en het moet toch echt nog in het babyboek.
Veel liefs, Renata xxx
Het is nog maar zo kort geleden dat ze in mijn buik zat, want wat is nou een maand
in vergelijking met de negen maanden die ze in mijn buik heeft mogen groeien? Maar je
ziet haar met de dag ouder en wijzer worden. Het zijn maar kleine dingetjes, zoals bijvoorbeeld
dat ze de vitaminedruppeltjes van de ene op de andere dag opeens zomaar doorslikt zonder dat
je de druppels van haar gezicht af hoeft te vegen. Of dat ze opeens haar hoofd naar de
andere kant draait in haar bedje of zelfs op mijn schouder. Dan ben ik soms stiekem een beetje
opgelucht als ze naar mijn idee zonder aantoonbare reden gaat huilen, want dan is ze even weer
duidelijk een pasgeboren baby.
Gister was heel bijzonder. We waren bij Sari, Nigel en de kleine Mila op kraambezoek. Mila is afgelopen donderdag geboren. Op een dag na vier weken na Amelia dus. Het nichtje van Mila was er ook, Emily. Het blijft bizar hoe de namen op elkaar lijken, maar goed. Emily is een half jaar ouder dan Amelia. De combinatie van deze drie in 1 kamer was heel grappig. Want Amelia heeft al geleerd om even te wachten voor ze het echt op een huilen zet. Heel fijn is dat. Mila zet het natuurlijk meteen op een blèren als ze iets nodig heeft, want die moet nog leren dat dat niet altijd nodig is om iets duidelijk te maken. En Emily is natuurlijk helemaal wijzer. Dan gebeurde het dus dat Mila ging huilen, Amelia zag je dan twijfelen "moet ik dat nou ook doen of niet?" en huilde dan soms een paar haaltjes voorzichtig mee. En Emily, de grapjas, deed af en toe even het geluid na zonder echt te huilen. Voordat we naar huis gingen, hebben we ze naast elkaar in de box gelegd, van klein naar groot en hebben Sari, Mirjam en ik als gekken de ene na de andere foto staan maken. Mila begon met huilen, maar hield daar mee op. Amelia keek even naar Mila en ging toen slapen en Emily keek naar Mila en Amelia en besloot toen dat het speelgoed in de box interessanter was, want aan de kleren van Amelia mocht ze toch ook niet trekken.
Vandaag is weer een gewone dag. Wij krijgen weer kraambezoek voor Amelia vanmiddag. Bijna elke dag behalve zondag dus, komen er mensen op bezoek. Heel gezellig hoor en het zijn ook geen groepen mensen, dus dat scheelt. Maar ik denk dat ik februari een stuk rustiger ga houden, want aan het einde van die maand zit mijn verlof er ook op en ik moet naar werk gaan zoeken. Daar zie ik wel tegenop, om weer aan het werk te gaan. Ik ben tenslotte al vanaf eind augustus
thuis. En wat is die tijd hard gegaan. Het lijkt me zo moeilijk om te gaan werken en haar thuis
achter te laten, ook al is ze dan bij mijn moeder of m'n peettante. En gewoon bij ons thuis.
M'n moeder vroeg nog of ze haar dan mee naar een vriendin mag nemen (die ik ook ken) als
die jarig is (in maart). Heel attent van m'n moeder om te vragen en ik heb er ook geen probleem
mee want het zal een vrolijke boel zijn daar met al die vrouwen, maar er wordt niet gerookt,dus
dan vind ik het goed. Het enige dat ik wel meteen zei was "als je dan maar wel thuis bent
wanneer ik uit werk kom." Hihihi!
Ik hou het hier maar weer bij voor nu. Wel fijn dat ik nu weer wat vaker kan schrijven, want
anders vergeet ik zoveel en het moet toch echt nog in het babyboek.
Veel liefs, Renata xxx
reacties (0)