3.5 week later - terugblik 1
We zijn nu 3.5 week verder en langzaam komt er een ritme in met Amelia.
Vannacht heeft ze er van geprofiteerd dat we zo moe waren dat we in slaap vielen met haar in bed. En ik lag naast haar met borstvoeding binnen haar bereik omdat ik tijdens het geven van de borstvoeding in slaap was gevallen. Met geweldig zijn geweest voor haar want toen ik wakker werd was ze ook aan het drinken en waren we meerdere uren verder. Hahaha!
Slim meisje.
De eerste week ging voorbij als een droom. Bezoek heel rustig gehouden met voornamelijk familie en weinig bezoek zowiezo. M'n zus was er wel veel, maar daar was ik alleen maar blij mee. Na werk dan natuurlijk want voor haar ging na het weekend haar werk gewoon weer verder. De eerste dag, 16 dec 2011, hadden we de kraamhulp Yvonne, daarna hebben we Alie gekregen. Beiden verschillend, allebei lief. Omdat ik nog niet mobiel genoeg was, heb ik een dag extra gekregen, dus 8 in totaal. Dinsdag t/m vrijdag is mijn moeder tussen 6 en 8 in de ochtend komen helpen tot Alie er was omdat ik nog niet met Amelia durfde te lopen, voor zover ik dat kon. Donderdag had ik zoiets van morgen is het denk ik niet meer nodig, maar toen had m'n moeder zoiets van dat het die ene dag ook nog wel kon. De lieverd! Maar ik was erg blij toen ik zelf kon helpen met het badje (donderdag voor het eerst zelf in het badje gedaan, maar na het wassen wel meteen terug in bed want toen wilde mijn benen niet meer) en ik was zo blij toen ik zelf ook de luiers kon gaan verschonen. Ik voelde me daarvoor zo hulpeloos.
Buiten dat alles tranen, veel tranen, om alles en iedereen, van geluk, van liefde voor haar, Ray en mijn dierbaren, voor mijn vader die hier niet in levende lijve bij is. Maar zowiezo een alles overheersend gevoel van liefde waar geen einde aan komt. De bevalling samen met Ray, m'n moeder en zus meemen was echt zo mooi. Wat ik me ervan voor had gesteld. Het maakte de circel rond die begon toen Mam, Raffaella en ik aan het sterfbed bij mijn vader waren en nu weer samen maar bij start van een nieuw leven. Want Raffaella die er eerst niet bij wilde zijn bedacht zich tegen tien uur in de avond op 15 december en is door Ray opgehaald. Ik kon hem net lang genoeg missen, want ze woont niet ver, maar wel naar om in het donker te rijden.
En Amelia is echt een wonder. Lief en vrolijk. Heel tevreden gewoon, maar een pittige tante ook die duidelijk aangeeft als ze het er niet mee eens is, maar ook snel weer in goed humeur gelukkig. Ik hou zoveel van haar, had nooit kunnen bedenken dat je zoveel liefde kan voelen en ik ben nu zelfs nog gelukkiger met Ray. We zijn heel blij met ons gezinnetje <3
Meer volgt. Nu roept de plicht: luier verschonen en bv ;)
Liefs,
Renata xxx
ps. voor de nog zwangeren: succes met de laatste loodjes en hoop dat ik jullie niet afschrik o_0
reacties (0)