Nog 79 dagen en buikfoto
Vannacht niet zo goed geslapen, wel gewoon rustig gelegen, maar mijn creatieve brein kwam weer op allerlei ideeën voor een bordspel dat ik gisteravond heb besloten te gaan maken. (Gewoon voor thuis met vrienden.)
Jaren geleden dat ik dat voor het laatst heb gedaan, maar het spel dat ik toen gedeeltelijk samen met mijn zus en gedeeltelijk met een vriendin met wie ik toen omging heb gemaakt, was een redelijk succes. Op een gegeven moment heb ik het spel in een vlaag van opruimwoede weggegooid omdat ik er niks meer mee deed en daar had ik dan achteraf weer spijt van. Maar goed, genoeg daarover.
Vandaag heb ik de afspraak bij de verloskundige die ik eigenlijk een week geleden had, maar die ik toen helemaal ben vergeten door de vermoeidheid. Ben benieuwd wat ze te vertellen heeft over mijn gezondheid en die van "Erretje."
Vanavond weer naar zwangerschapsyoga. Met ingang van deze week standaard om 19.00 gelukkig, dus dan wordt het niet zo laat. Die lessen waren steeds pas rond half 11 afgelopen en dan kon ik ook niet meteen slapen als ik thuis kwam.
Ben wel benieuwd naar de andere meiden in die groep. Toch wel weer een beetje spannend. Misschien dat ik onbewust daardoor ook niet zo goed heb geslapen..hihihi.
Iets wat ook wel even genoemd mag worden: ik weet ook echt niet hoe ik mijn tante en Henk moet bedanken voor alles dat ze voor ons doen. Ze heeft de eettafelstoelen van nieuwe kleding voorzien, we hebben zo'n klok met Atlas+wereldbol op zijn schouders erop van ze gekregen. Echt prachtig! En ze heeft kussentjes voor op de bank gemaakt omdat ze stof had gezien die ze er mooi bij vond passen. Zo zijn er nog wel meer dingen. Ik vergeet vast van alles, maar het zijn gewoon twee schatten. Ik zou me geen betere peettante kunnen wensen. Dat mag ook wel een keer gezegd worden.
En dan mijn moeder, die doet ook hartstikke veel voor ons. Ik ben zo blij dat ze in de buurt woont. Ten eerste natuurlijk omdat het gezellig is dat ik in ieder geval mijn moeder heb om me af en toe gezelschap te houden, want hele dagen alleen thuis is echt niks. En ik heb ook niet altijd zin om af te spreken met vrienden, want dan wordt het weer veel te druk. Zelf kan ik nu zoiezo niet zo makkelijk naar een ander toe, dus dan moet ik ze hier uitnodigen en dan kan ik nog niet rustig blijven zitten, want dan ben je toch iedere keer drinken aan het inschenken enzo. Mijn moeder die doet dat natuurlijk gewoon zelf. En daarnaast is mijn moeder zo lief om ons in huis te helpen als het zo uitkomt. Ik wil haar echt niet als thuiszorg iedere week vast aan de schoonmaak zien hoor, want daar zou ik me niet prettig bij voelen, maar ben wel blij als ze voor me wil stofzuigen wanneer dat nodig is en ze is hier. Vorige week vroeg ze aan me of ze dat even zou doen en voordat we het doorhadden was ze hier zo'n drie uur aan de slag geweest.. Lieve Mammie heb ik toch ook.
Vrijdag ga ik, als ik me goed voel, mee met een vriendin op verlaat kraambezoek. Dan komt zij me ophalen met de auto, maar ligt er helemaal aan hoe ik me dan voel.
En zaterdagavond komt mijn zus eten, lieve Raffaella, die heb ik wel gemist tijdens de vakantie van mijn moeder en mijn zus. Onze moeder natuurlijk ook. Ik zeg niet voor niks dat ik blij ben dat ze zo dichtbij woont, maar Raffaella zie ik zoiezo al minder vaak en op het moment dat we elkaar dan ook echt niet kunnen zien door vakantie dan missen we elkaar echt. Terwijl er wel vaker een paar weken voorbij gaan zonder dat we elkaar zien, maar dat is dan toch anders.
Zo is ze donderdag een week terug en heb ik haar sinds donderdag nog niet gezien en zie ik haar zaterdag weer voor het eerst. Gaat ze meteen m'n "ponypluk" weer even in model knippen. De rest van mijn haar zit nog goed, maar aan de voorkant is het gewoon te lang om uberhaupt het model nog te herkennen.. hahahaha! En ik ga niet naar de kapper voorlopig, want die heeft er veel te veel vanaf geknipt de laatste keer en mijn haar is gezond, dus laat het maar weer lekker groeien..
Maar wat een lang verhaal is het weer geworden en heb ik het nog niet eens over de titel van m'n blog gehad. LOL! Nog 79 dagen dus en dan ben ik uitgerekend. Ik kan gewoon niet geloven dat het nog zo kort is voordat we ons kindje vast kunnen houden en voordat ik ,zoals ik iemand anders het zag noemen, "fulltime moeder ben." Zo bizar, maar ook zo mooi. Ik kijk er heel erg naar uit, maar op sommige momenten vind ik het ook weer spannend. Dan hoop ik maar dat we het goed gaan doen als ouders en ons niet later hoeven af te vragen waar het mis is gegaan in de opvoeding.. Perfecte opvoeding bestaat ook niet, je kan alleen maar je best doen en van je kind houden, maar als je ziet wat een nare mensen er op deze aardbol rondlopen dan hoop je toch echt dat je er alles aan doet om te voorkomen dat je eigen kind de verkeerde kant op gaat, toch? Maar ja, dat zijn geen dingen om me nu druk om te maken, maar soms vraag ik het me wel af.
Heel grappig is trouwens dat "Erretje" gaat schoppen en bewegen als we het over ons kindje hebben. Zelfs als ik alleen maar over die kleine aan het typen ben, lijkt dit wondertje dat door te hebben.
En dan nog dit, ik heb een buikfoto geplaatst die ik afgelopen zondag via de spiegel heb gemaakt. "Eindelijk krijg je een buik na zes maanden" zei iemand op facebook toen ze deze foto zag... hahahaha!
Ik hoop dat jullie ook genieten van de zwangerschap en het gerommel in je buik van je baby. En applaus als je dit helemaal hebt gelezen ;)
Liefs,
Renata
reacties (0)