Voor een half jaar naar huis gestuurd

Zal je net zien dat als je wil uitslapen dat je om 7:00 uur al klaar wakker ligt. Tja dat is wel de tijd dat ik eruit moet als ik een late dienst heb. Maar voor vandaag baalde ik daar wel flink van.  Want de ochtend duurde nu wel heel lang daardoor. Maargoed kan er niks aan veranderen. Vanmorgen nog even naar de Ikea geweest om voor nieuwe meubels te kijken. Hebben we ook weer een mooi uur mee gevuld. Vanaf 12:00 uur ging de tijd ineens heel snel.

We waren in het ziekenhuis gelukkig snel aan de beurt. Dus om 14:00 werden we geroepen en mochten we mee lopen. Pfff de spanning was niet meer te houden. Tranen stonden in mijn ogen. Eerlijk verteld tegen de gynaecoloog dat ik het allemaal wel spannend vond en ook wel bang was voor de uitslag. Vriendlief was gelukkig mee gegaan, ook mee naar de ruimte. Gyneacoloog was gelukkig heel lief en vertelde eerst dat de uitslag van vriendlief er weer goed uit zag. Dat is alvast opluchting nummer 1. Maar nu ik nog. 

Als eerste werd er een cupje geplaatst. Had op dat moment meer last van de eendenbek dan van het cupje wat vacuüm werd gezogen. Op het moment dat ze de vloeistof erin spoot liep het er zo weer uit. Wat een vies gevoel zeg om dat zo langs je kont te voelen lopen. Alsof ik mijn urine niet meer kon ophouden ofzo. Toen ze vertelde dat dit toch niet ging lukken had ik wel even zoiets van kak zooi. Wat nu. Weer die eendenbek erin. Die nu nog meer pijn deed dan de eerste keer... dan proberen met een slangetje. Ballonnetje opblazen en gelukkig ging die tang eruit. Jeetje zeg... alsof die vrouwelijke gyneacologen toch minder lief zijn. Toen kwam die vloeistof. Eerste beetje ging nog wel... maar daarna.... pfff wist echt niet waar ik het zoeken moest. En precies nu zat vriendlief niet bij me, maar in een apart hokje. 

Ik weet van mezelf dat ik een hoge pijngrens heb, maar deze pijn had ik echt niet verwacht. Heb zelfs gesmeekt of ze wilde stoppen....

Ondertussen probeerde ik ook mee te kijken op het tv schermpje... en dacht alleen maar dit is fout!! Ik zie helemaal mijn eileiders niet. Blijkbaar zijn de foto's en plaatjes op internet veel te mooi. De gyneacoloog legde ons uit hoe of wat. En alles zag er dus super mooi uit!

Wat dus betekend dat we voor een half jaar weer naar huis worden gestuurd om het zelf te mogen proberen. Ene kant tuurlijk super blij, maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van waarom is het dan in die 14 maanden nog niet gelukt als alles er zo goed uit ziet?

Weet daarom ook nog niet zo goed wat mijn gevoel is. Gek heh? 

Nu hopen dat het ons zelf gaat lukken en dat we het ziekenhuis pas weer gaan zien op het moment dat we moeten gaan bevallen.