Kinderwens

In augustus 2009 hebben we besloten om voor een kindje te gaan. De pil overboord gegooid en gewoon genoten van elkaar.
Na een feestje en een drukke periode voelde ik me eind oktober erg moe. Mijn man zei dat ik maar eens een test moest gaan doen. 3 november 2009 een test gedaan en hij schoot gelijk naar ZWANGER!!
Helemaal nog onbevangen en onverwacht moesten we het nieuws even verwerken, heb geloof 5 testen gedaan omdat ik het niet geloofde.
Helaas bij de eerste echo (1 december) klopte het hartje niet meer; was gestopt na 7 weken en een 1 dag. Ik was op 1 december 10 weken en 3 dagen zwanger.
Op 17 december een curretage ondergaan want ik kreeg geen spontane miskraam.
Begin januari 2010 besloten dat 2010 ons jaar gaat worden en we zijn vrolijk aan de slag gegaan.
Op 13 januari kreeg ik een onwijs heftige bloeding, ik liep echt leeg voor mijn gevoel. Hierna werd het minder maar het hield wel aan "zou dit mijn eerste menstruatie geweest zijn?". Twee weken lang heb ik nog bruinige bloedingen gehad, niet veel, maar moest wel continue een inlegkruisje in.
Nu sinds 5 februari geen bruinig gedoe en bloedingen meer.
Ik weet me geen raad met mijn lijf, hoe zit nu mijn cyclus in elkaar????
Afgelopen week voelde ik me misselijk, heel erg moe, een opgeblazen buik en moest heel erg boeren en plassen.
Vandaag nog getest maar helaas negatief.
Wil dat nu mijn gewone menstruatie binnenkort komt, dan kunnen we weer gericht gaan klussen en tellen.
Heb ook al ovulatietestjes gekocht om mijn cyclus weer in beeld te krijgen. Is deze al weer normaal of niet?

Ben 37 (wordt in mei 38) dus ik wil niet te lang wachten want ik hoor bij de huisarts, verloskundige, gynaecoloog etc. alleen maar verhalen dat ik meer risico heb op deze leeftijd. Ja....dat weten we ook wel maar als je er niet eerder aan toe ben dan houdt het toch op!!!

Kortom, onze wens is sterk aanwezig en we hopen dat het binnenkort zeker weer raak is!

382 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Saskia 1975

    zo herkenbaar het nog niet bezig zjn met kinderen en dan plots toch wel graag willen! ikzelf had het geluk vrij snel zwanger te zijn maar kreeg ook al te horen dat ik "oud" zou zijn... echt niet! ik duimen dat het een vruchtbaar jaar voor jullie gaat worden.
    Groet,
    Saskia bijna 36 jr jong :-)

  • Lente!

    Dank je voor je lieve reactie op mijn verhaaltje. Ik ben meteen maar even jouw verhaal gaan lezen. En ook ik (nu 36) had lange tijd andere dingen aan mijn hoofd dan zwanger worden. Tot ik begin jan. opeens zwanger bleek te zijn (afgelopen zomer zijn we gestopt met de pil en heel onbevangen 'begonnen'). Maar een paar weken later heb ik een miskraam gehad.
    De wens is hierdoor alleen maar sterker geworden. Ik hoop ook dat mijn menstruatie binnenkort weer op gang komt zodat we het geluk misschien een beetje kunnen helpen door te gaan rekenen.

    Op naar een vruchtbaar jaar! ;-)

  • desy

    Hallo, bedankt voor je lieve berichtje! Ik herken me wel in jouw verhaal. Ik was heel snel zwanger en we moesten er erg aan wennen. Helaas begon ik na 6 weken te vermoeden dat het fout ging. Een echo gaf rust; met 8 weken was alles in orde. Kort daarop is het waarschijnlijk misgegaan. Ik ben erg open geweest naar de omgeving en gelukkig toont bijna iedereen begrip. Helaas vind een enkeling dat we er eerder aan hadden moeten beginnen, zo van: dat krijg je d'r van! Volgens mijn verloskundige is dat onzin. Iedereen heeft een kans dat het misgaat en gelukkig ook dat het goedkomt; nog veel meer kans overigens! Met die negatieve verhalen bereiken die zogn. deskundigen alleen dat de aanstaande moeder zich niet goed voelt en dat kan de bedoeling niet zijn, toch? Ik wens je vooral veel plezier met het proces. Soms zou je bijna vergeten dat het vooral heel mooi en leuk is! Groetjes, Desy, 34 jaar.