Bij de VK

Dat vergat ik bijna (heerlijk die hormonen, pfff):

De dag voordat we naar Zwitserland vertrokken, zijn we nog bij de VK geweest! De bloeduitslagen waren weer goed, m'n bloeddruk prima (110/70) en ik was nog niet aangekomen (hoppa!). Goed om te horen natuurlijk, maar daar kom je dan stiekem toch niet helemaal voor; ik wilde gewoon het hartje van ons Kruimeltje weer horen!!! Er was een stagiaire aanwezig, die alles mocht doen. Dus, hop op de tafel, beetje gel op m'n buik en luisteren maar.... en luisteren......, luisteren............, zoeken.... nog eens zoeken..... al snel werd het slikken, de stagiaire ging al wat bedrukter kijken en ik voelde de grijze haren spontaan uit m'n hoofd knallen, bij een hartslag die inmiddels was opgelopen naar 380bpm!!!! (een vriendinnetje had 6 weken hiervoor haar kindje verloren met 18 weken, en dat zit stiekem toch in je hoofd, of je nu wilt of niet!!!)

Totdat de VK zelf zei: "Je bent er al 3x overheen gevlogen hoor!!!!" Zo dan! Ik kon weer ademen! Wat een verlossende woorden! Mijn hartslag was zo hard hoorbaar (Heb ik met m'n eerste zwangerschap nooit gehoord!), het was net alsof ze het apparaat op m'n borstkas had, ipv op m'n buik. M'n baarmoeder ligt iets naar achter gekanteld, waardoor Kruimeltjes hartslag als 'n heel zag achtergrond roffeltje te horen was, maar het hartje klopte, het tempo was goed, regelmaat was goed, dus alles goed. Ook m'n baarmoeder was op schema gegroeid, dus ik kon met een gerust hart naar de sneeuw!!!

Pffff, wat 10 minuten bij een VK al niet met je kan doen zeg!

Kijk nu inmiddels al uit naar de 24e, dan mogen we weer gaan luisteren... Dan zitten we op ruim 17 weken... Maar de stagiaire kijkt maar ff mee vanaf de zijlijn, haha!

groetjes!