Groeispurtje van Abdullah (CB)

Na twee maanden is het alweer tijd voor een bezoekje aan het consultatie bureau. 09.10 stond de afspraak al, soms vraag ik me af, waarom ik zo vroeg die afspraken zet. Ja, Abdullah is dan sowieso wakker, maar toch! Hallo! Doe mij maar rustig wakker worden en op mijn gemak de dingen klaarzetten.Voor de volgende keer heb ik dan ook maar de afspraak gezet om 10.10  Wat een uur verschil al niet kan doen. Nu ben k dan ook helemaal kapot en heb gewoon geen zin om ook maar IETS te doen. Zelfs deze blog schrijf ik met een pokerface.
Abdullah die ik om 11 uur in bed heb gelegd begint zich na anderhalf uur al te melden. Nu, dus. Maar gewoon doen alsof ik niets hoor en maar hopen dat ie weer verder slaapt voor een half uur tot uurtje.
Op naar de beloofde blog dan!

Bij het consultatie bureau aangekomen begon ik de kleertjes uit te doen van Abdullah waarna al snel een nogal jongeman op me afkwam. Zag er typisch Nederlands uit, blond haar, gemiddeld lang. En voordat hij ook maar iets zei, dacht ik al, 'deze wilt dat ik hem ergens bij gaan helpen'. Waarom zou anders zo'n jongen op een gesluierde Moslima af komen stappen. Niet om zomaar een praatje te maken, lijkt me :P
Hij is dus van het RIAGG en ze zijn bezig met een onderzoek bij kinderen tussen de 3 en 15 maanden. Of ik dus een vragenlijst wilde invullen die iets meer dan een halfuur van mijn tijd zou nemen. Ik zei nog, een klein beetje om hem te treiteren, 'iets meer dan een half uur??' en hij nog met hoop, 'ja zoiets'. Haha, vond het geweldig om te zeggen,'Ja, hoor is goed'. Hij legde de vragenlijst voor me neer om mee naar huis te nemen en vroeg nog om mijn telefoonnummer voor als er iets mis zou gaan en dat was 't.
Nu ben ik thuis gekomen en herinner ik me die vragenlijst... Shoot!!! Ben die gewoon op het consultatie bureau op de tafel vergeten!!! Hahahaha, zo stom!

Met Abdullah ga ik bij de arts naar binnen. Een invaller. Hartstikke lieve vrouw. Echt zo moederlijk begaan. Alles was goed. Abdullah was ook erg vrolijk, maar heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal aan het doen was. Hij kan nu zitten, op zijn buik liggen en draaien om zijn as. Van rug naar buik, maar van buik naar rug gaat nog onbewust en niet altijd even goed. Grijpt naar van alles en blijft maar ondernemen, masha'Allah. En thuis zet ik hem ook in de loopstoel dat vindt ie dan ook helemaal geweldig. Super om te zien ook. Hij is echt grappig en begint zich nu langzamerhand ook makkelijk te vermaken in zijn eentje. Ik hoef er niet meer per se bij te zijn. Eerst kon hij ook maar niet wennen aan drukte. Aangezien het thuis altijd rustig is, heb ik geprobeerd hem vaker onder te mensen te brengen. De grootouders. Bij vriendinnen, vriendinnen wat vaker op bezoek laten komen, met hem naar buiten gaan. En het gaat echt de goede kant op, alhamdulillaah.

9 maanden is hij nu en hij is vanaf de vorige keer maar liefst 4,4cm gegroeid!! Masha'Allah, je ziet dat ook erg goed, dat hij langer is geworden. Hij is nu 75,6cm en 8790gram. In juli had ik al zoiets van, oke, ik moet broekjes van maat 74 gaan halen, maar die beginnen nu echt iets te kort te worden.. Op naar de 80 dan maar. Ook al zijn die dan weer wat te lang, maar ja.. beter lang dan te kort. Lang kun je nog oprollen he!

Pff, begint weer een te lange blog te worden. Bedankt voor het lezen. Ondertussen heb ik bij Abdullah de speen weer terug erin gedaan, hij is nog aan het brabbelen, maar hoop toch dat ik even gauw de douche in kan stappen voordat hij helemaal wakker is.
Tot snel weer en een dikke kus aan de kids/op de buik of op de voorhoofden van de sterke en geduldige vrouwen onder ons !!