Dag lieve dames en assalaamu'alaykum lieve zussen in de Islaam,
Twee dagen geleden heb ik een paar keer de huisarts geprobeerd te bellen om een afspraak te kunnen maken voor Abdullah en elke keer was de lijn bezet. Werd er helemaal gek van. Ik belde ook nog eens met een prepaid nummer, zo snel dat het beltegoed opraakt, hing ik telkens maar weer op. Mijn man had ook al geprobeerd te bellen, maar tevergeefs. Schandalig, vind ik het.
Toen besloot ik maar om de volgende dag (gister, dus) gewoon langs de huisarts te gaan. En te kijken of hij even de tijd had om alleen maar naar Abdullah te kijken. Ik wilde alleen maar zeker weten wat het was.
Nou, gister ben ik dus maar naar de huisarts gelopen. Daar aangekomen zat de assistente achter de balie. Ik vroeg haar of de dokter er alleen even naar kon kijken, omdat ik niet wist wat ik moest doen.
Abdullah kreeg vrijdag blaasjes op zijn hand en zaterdag had hij er al een aantal meer op zijn voetjes. Zo zielig, zag het eruit. Het jeukte niet en het is voor de rest ook niet verspreid op de rest van zijn lichaam.
Omdat, de dokter ècht geen tijd had, vroeg ik aan haar of zij even wilde kijken. Omdat ik gewoon niet wist wat ik ervan moest denken.
Ze keek er even naar en concludeerde toen ook dat het uitzag naar de waterpokken. Maar dat het heel raar was dat het verder niet is verspreid.
Hij had zaterdag en zondag nog vlekjes op zijn gezicht en op zijn buik en ik dacht nog 'ja, hoor dat gaan blaasjes worden', maar al die vlekken zijn weggetrokken, ALHAMDULILLAH! (Alle lof komt Allah toe)
Zelf zei ze, 'het kan ook zijn dat hij toch genoeg weerstand heeft opgebouwd en dat het daarom niet verspreid is'. Dat zou toch mooi zijn, twee maanden borstvoeding gehad en dit is het resultaat, ghehe.
Als standaard afsluit zin bij de huisartsenpraktijk zei de assistente ook, 'Kijk het even aan, als het morgen meer wordt bel je even om alsnog een afspraak te maken, heel veel beterschap'.
Ja ja, jullie kennen die tekst zo uit jullie hoofd dat ik er niet meer van uitga dat het gemeend wordt. Maar toch zei ik, zoals een nette mevrouw dat doet, 'Heel erg bedankt voor de genomen moeite. Tot ziens!'
Zucht.. nu dus even aankijken.. Vandaag is het niet meer en niet minder geworden, maar hij heeft er verder ook geen last van alhamdulillah. Geen verhoging, geen jeuk, niks.
i'll keep in touch! Xx
reacties (0)