De bevalling van mijn tweeling

Alweer exact een maand geleden ben ik bevallen van twee prachtige meisjes.
We wisten eigenlijk al met 36 weken zwangerschap wat de datum van inleiding zou zijn, die datum ben ik dus ook echt bevallen, ik was toen 37 weken en 3 dagen zwanger.

Op donderdagavond 18 juni moest ik om 19.00 uur bellen naar het ziekenhuis. Kreeg dan te horen hoe laat ik kon komen om een ballonnetje te laten plaatsen.
Dat gedaan en kon direct komen. Vanwege meerlingzwangerschap moest ik dan ook de nacht blijven, dus ik alle spullen vast meegepakt en toen naar het ziekenhuis.
Toen ze het ballonnetje gingen plaatsen had ik al 2 cm ontsluiting. Uurtje na het plaatsen viel die er dus al uit.

Toen dus de nacht daar doorgebracht, met slaaptabletjes uiteindelijk 6 uur geslapen. Om 6:45 uur aan de ctg-scan gelegd en om 7:00 uur arriveerde mijn man (die had thuis geslapen).
7:45 uur werden mijn vliezen van baby 1 gebroken en werd ik aan de weeënopwekkers gelegd, had ongeveer 3 cm ontsluiting. Elke 20 minuten ging de dosering dan omhoog.
Prima, probeerde nog serietje te kijken, was nog goed te doen en af en toe wat kramp in mijn onderrug. Naarmate de dosering omhoog ging werd dat heftiger en werden de rugweeën sterker. Ik probeerde wat te lezen maar kon 2 zinnen lezen en dan kwam er alweer een wee en moest ik tegendruk op mijn rug geven.
Elke 2 uur kwamen ze dan toucheren, rond 10 uur zat ik aan 3 à 4 cm, dus nog niet veel opgeschoten. Rond 11:45 uur zat ik op 4 à 5 cm, weer niet veel opgeschoten.

Wel werden de weeën steeds heftiger en volgden ze elkaar wat sneller op doordat de weeënopwekkers telkens omhoog werden gezet. In bed de weeën opvangen ging niet echt meer, kon lastig tegendruk geven want had ook een infuus. Helaas waren mijn opties beperkt omdat ik 2 banden had van de ctg scan en 1 draadje van het hoofdje van baby 1 naar de ctg-scan. En dat infuus dus. Dus zat aan 3 draden en een infuuspaal vast. Maar de verpleegkundige stelde een yogabal voor, het leek me niks voor mij maar ik dacht 'ik probeer het wel gewoon'.
Nou echt, dat ding heeft me gered! Ik op de yogabal en kon daar beter mijn weeën opvangen en mijn man zat achter me en gaf tegendruk op mijn rug.
Rond een uur of of 13:00 uur werden de weeën echt behoorlijk heftig en er zat maar 5 seconden tussen voor er weer een nieuwe wee kwam. De verpleegkundige zag dat en zei 'ik laat de dosering wel even hoog dan, zodat je wat bij kunt komen tussendoor. Nog geen 10 minuten later komt er een andere verpleegkundige 'sorry, de dosering gaat toch omhoog want anders zijn we bang dat het gaat stagneren.
Een poosje later kreeg ik ook druk in mijn onderbuik, mijn buik wilde al samentrekken. Dat was pittig om tegen te houden zeg. En toen kreeg ik ook beenweeën erbij, ik kon de weeën niet altijd meer goed opvangen en heb toen om pijnstilling gevraagd. Ik dacht gewoon 'als ik dit nog uren vol moet houden trek ik dat niet zo. Nou de arts was nog bezig om iemand te hechten dus moest nog even wachten en ik heb geloof ik rond 15:00 uur de pijnstilling gehad. Had wel 7 cm ontsluiting dus kreeg injectie en geen ruggenprik.
Het voelde eerst een beetje als falen ofzo, maar het was echt een goede keus. Ik kon eindelijk een beetje bijkomen en ontspannen tussen de weeën, had eindelijk een korte pauze tussen de weeën. Alleen ging het tegenhouden van de samentrekkingen in mijn buik echt niet meer. Ik vroeg dan ook 'ik kan het niet goed meer tegenhouden, is dat erg?'
Verpleegkundige heeft toen ook de arts erbij gehaald want ze dacht dat het wel zover was. Dit klopte, volledige ontsluiting, twas ongeveer 15.35 uur.

Dat ik mocht persen vond ik echt een opluchting, vond dat het fijnste gedeelte van de bevalling eigenlijk. Helaas wel een knip gehad want de hartslag van baby 1 daalde en de gynaecoloog zei dat hij misschien de vacuümpomp moest gebruiken dus dat hij waarschijnlijk een knip moest zetten. Ik zag daar best tegenop dus ik nog uit alle macht persen, maar na die perswee zei hij toch: bij de volgende wee zet ik de knip. Gelukkig heb ik de knip zelf niet gevoeld (h,et hechten wel, au) en was de vacuümpomp toch niet nodig.
Om 15.59 uur is na 18 minuten persen mijn dochter Amy geboren, ze woog 2542 gram. Ze werd gelijk bij me gelegd, ik was zo blij. Ondertussen zette de gynaecoloog vast een hechting want hij had een bloedvaatje geraakt. Toen was het tijd voor baby 2. Zij lag in stuit en haar vliezen waren nog niet gebroken. Maar ik kreeg een perswee dus ik vroeg 'mag ik persen?' En de arts zei 'ja'.
Ik dus persen en toen knapte de vliezen, door het persen werd het met druk naar buiten geduwd en echt de hele kamer en de gynaecoloog zat onder het vruchtwater hahaha. Het was dat ik zo gefocust was anderschad ik dubbel gelegen, het was hilarisch. Dat stomverbaasde gezicht van de gynaecoloog en daarna moest hij lachen (en na de bevalling was hij zo snel hij kon weg om zich om te kleden). Maargoed na 2 persweeën en totaal zo'n 6 x persen was ze er bijna, baby 2. Alleen het hoofdje zat nog net vast, want ze kwam eerst met haar benen. De gynaecoloog probeerde het hoofdje te draaien en vond dat zo'n eng gezicht dat ik toch nog 1 x geperst heb zonder dat ik een wee had. Toen was ze er! Om 16:05 uur is mijn dochter Lara geboren, zij woog 2440 gram. Zij werd ook gelijk bij mij neergelegd en toen had ik mijn armen vol, 2 prachtige dochters.

2 minuten later viel de placenta er al uit en aan de hand van de placenta denken de artsen echt dat het een eeneiige tweeling is. Zelf zijn mijn man en ik nog niet volledig overtuigd, in sommige dingen lijken ze wel echt op elkaar maar je ziet in uiterlijk ook wel kleine verschillen. Maar het doet er voor ons verder niet toe, we merken bij ouder worden vanzelf wel of het klopt😊
Ik kijk terug op de bevalling als een heftige bevalling maar ook mooi. En ben blij dat het zo voorspoedig ging, dat er geen heftige complicaties waren of ik toch een keizersnee moest. Nu al een maand verder en herstel gaat ook goed en geniet volop van de meiden.