Ik heb een dochter

Ik heb een dochter die mijn haar en mijn ogen heeft. Ik heb een dochter die zonder het te weten, de glimlach heeft van de man van wie ik hou- haar vader.

Ik heb een dochter, die onbewust een deel van mij af brak en nu  fladdert het achter haar aan als de kleine dekentje die mee ze draagt ..

Systematisch als een kind en onverantwoordelijk, voegt ze elke dag een wit haar toe in mijn anders zwarte haren ... Een glimlach en een adem in de geschiedenis van mijn ziel!

En elke dag kijk ik naar haar en probeer ik te raden hoe haar kleine handjes eruit zullen zien als ze opgroeit..
Hoe zullen haar haren glanzen .. zal ze mijn manier van lopen hebben en zijn blik?

Ik probeer ongeveer alles te raden over haar toekomst .. En ik zeg magische spreuken aan haar voor geluk .. Ik kijk naar de plooien van haar handen, haar geschaafde knieën, neem haar geur diep in me op..
En nog steeds zie ik niet verder dan dat.

Ik kan haar niet  beschermen van tijd. Van haar eigen angsten ... En elke dag  besef ik dat ik  machteloos ben om iets meer dan een moeder te zijn. Machteloos om het lot te zijn, een waarzegster, tovenares, verzekeraar.

En ik weet het. Ik weet dat er geen andere manier is. De tijd zal wegvliegen. De tijd zal wegglippen tussen mijn vingers, door haar geschaafde knieën heen, door de verzamelde stenen in haar broekzak.

Ze zal' te veel parfum losse kleding'  worden. Ze zal me steken in mijn maag met haar eerste boze woorden, dan komt ze terug om me te zoenen.

En Ik. .. Ik zal wachten. 'S nachts en vroeg in de ochtend. Dat ze weggaat en weer naar huis komt.

Ik zal oud worden, wij zullen oud worden.

Hij en ik. Terwijl we wachten op haar. Terwijl we weten, dat we geen lot, waarzeggers, tovenaars of verzekeraars zijn .. Wij zijn geen paraplu's, zodat ze niet nat kan worden.
Wij zijn geen kniebeschermers, zodat ze haar knie niet kan schaven.

Wij zijn slechts hij en ik.

En zij... is onze kleine meid!


(Ik vond deze in het Bulgaars en heb hem in het Engels op mijn facebook vertaald, maar hier mag je alleen in het Nederlands iets zetten, dus heb ik geprobeerd om het zo mooi mogelijk in het Nederlands te vertalen. En toch zet ik de Engelse versie eronder voor degene die Engels kunnen. Het klinkt mooier!)

I have a daughter who has the same hair and my

eyes. I have a daughter who unknowingly has the smile of the man I love

- her father.

I have a daughter, who unknowingly broke a part of me and now it flutters behind her like the little blank
et she carries..



Systematically like a child and irresponsible, she is adding every day a

white hair to my otherwise black hair... A smile and a breath in the

hystory of my soul!


And every day I look at her and try to guess how her tiny hands will

look like when she grows up.. How will her hair shine.. will she have my

gait and her father's gaze?

I try to guess about everything in

her future.. And I make little spells on her for happines.. I look at

the folds of her hands, her scratched knees, her smell...
And still I fail to see beyond that.



I fail to protect her from time. Of her own fears... And every day I

realize that I am powerless to be anything more than a mother. Powerless

to be the fate, a fortune teller, sorceress, insurer.

And I

know. I know there's no other way. Time will fly away. Time will slip

away between my fingers, thru her scratched knees, thru the collected

stones in her pocket.

She will become ' too much perfume and

youth clothes'. Will stab me in the stomach with her first angry words,

then she will come back to kiss me.

And I... I will wait. At night and early in the morning. So she gets out and comes home again.

I will grow old, we will grow old.



He and I. While we wait for her. While we know, we are no fate, fortune

tellers, sorceress or insurers.. We are no umbrella's, so she couldn't

get wet.
We are no kneeprotectors, so she couldn't scratch her knee.

We are just he and me.

And she is our little girl!