Soms maak je een sprong in het diepe....maar alles gebeurd met een reden...

even iets heeeeel anders dan mijn zwangerschap....

8 jaar terug zijn wij naar Engeland gegaan voor een onderzoeks vakantie...Mijn mans familie woont daar en wij wilden kijken of wij daar zouden wilen wonen...

Daarna werd ik zwanger dus lieten we de onderzoekvakantie even aan de kant. En toen ik hoog zwanger was zijn we weer geweest en het was zo gezellig daar, het feit alleen al dat mijn kids alle tantes en ooms en neefjes en nichtjes bij hun hadden was heerlijk...een echt familie gevoel!

Zo ben ik de jaren erna nog een paar keer geweest en heb ik al een insurence number ( sofinummer) aangevraagd en een bankrekening geopend....Ook heb ik scholen bezocht .....Maar door omstandigheden moest ik eerder terug als verwacht...door problemen tussen mijn schoonmama en mijn man, ( woordenwisseling tussen zoon en moeder) hebben we er verder niks meer mee gedaan...

Ik zeg altijd al ik wil uit dit kikkerland....is niet mijn plek waar ik mij thuisvoel. Ik heb een goed maar heeeeel klein sociaal netwerk en ik zie mijn broer en zus en mijn ouders alleen op verjaardagen van  mijn kinderen. Hulp krijg ik amper van hun en verder zien mijn ouders mij nog steeds als hun kleine kindje die nooit goede keuzes maakt.....ze zijn altijd bang met elke stap die ik zet waardoor ik al 2 jaar afstand heb gehouden en hun niks over mijn leven vertel....alleen horen ze hoe het op school gaat en hoe het met onze gezondheid gaat. Wij leven al ruim 13 jaar van het minimum en elke keer als er eentegenslag is staan wij er alleen voor.....terwijl de familie van mijn man zo hecht is!! en nu ik dagelijks met ze praat op skype voel ik dat warme familie gevoel weer.

Nu mijn man weer op vakantie is in Engeland omdat zijn moeders gezondheid niet goed was en er hier van alles gebeurd wat mij zo moe maakt, buiten mijn zwangerschap om! Dit geeft mij nog meer het gevoel dat ik hier weg moet. Ik wil familie voor mijn kinderen, ik wil niet dat mijn kids net als mij opgroeien zonder familie...ze hebben daar zoveel neefjes en nichtjes die dagelijk allemaal bij oma komen...heerlijk!

Ik heb mijn man gebeld en ik zei dat ik NL echt zo zat ben .... dat gevoel is ook zo sterk geworden doordat ik zie in deze zware dagen alleen, hoe alleen ik werkelijk ben als mijn mannetje er niet is...Ik heb een lieve vriendin die er alles aan doet om mij op te vrolijken maar ik weet dat echte vriendschap nooit over gaat!!!Daar geloof ik heilig in.

Ik denk dat wij toe zijn aan de stap in het diepe....zo diep is het niet want we worden in Engeland ontvangen met open armen! Zijn familie hebben 4 huizen in Engeland en ook hebben zij vakantie huizen in het buitenland. We zulen daar niks te kort komen en mijn man kan daar werken met zijn broertje. Kindere leren taal heel snel...Doktoren heb je daar ook en er zijn ook goede scholen. Zijn moeder heeft al een etage woning met 3 slaapkamers waar wij in kunnen totdat we daar eenhuisje vinden. En daar is het net als in Belgie, als je een particuliere woning vind heb je gewoon een wettelijk contract. Er zijn huizen te huur in overvloed. Ennuh.......engels kan ik prima haha

Ik zeg tegen mijzelf wat zijn de voors en tegens???

Tegen: Ik moet mijn vriendinnetje achterlaten......maar ik weet dat de vriendschap niet zal verwateren...Tegenwoordig met Internet...en Engeland is niet zo ver.

Tegen: mijn inboedel verkopen....wat een werk hahaha

Tegen: De reactie van mijn familie......maar ja ze kunnen zeggen niet doen...maar ik zie ze nu ook maar 4 keer per jaar.........

Tja, wie weet gaat het er nu echt van komen.....wie weet