Vaarwel mama....alweer 5 jaar geleden:(

Je had mij maar heel even, daarna moesten wij zonder elkaar leven.Je wilde het beste voor mij, ookal was jij niet blij. Je stond mij af, terwijl je zoveel om je kleine meisje gaf. Dat bewijst maar weer jou kracht, maar helaas had jij niet de macht. Je was te zwak voor de mensen om je heen, maar de keuze die jij maakte was niet gemeen! Ik kwam in een goed gezin terecht, het was voor mij wel een heel zwaar gevecht. Een gevecht tegen het verleden wat mij achtervolgde in mijn droom, wat was dat moeilijk te verwerken, iedereen leefde zo gewoon. Maar ik voelde mij zo anders als een ander kind in dit leven. Maar toen kwamen de kwaliteiten van jou naar boven en heb ik nooit opgegeven. Dit deed mij beseffen dat ik jou meisje ben, ookal is het zo dat ik jou niet ken. Jarenlang heb ik je gezocht en naar je geroepen, ik ben nooit gestopt met zoeken!!! En toen…..toen ging de telefoon, ik nam op, heel gewoon…..Mijn pleegmoeder bracht mij het slechte nieuws over jou, toen ik het hoorde trilde ik van de kou. Ik hoorde dat jij ernstig ziek was en dat je naar je dochter vroeg, dat was jou wens, wat ben je toch een bijzonder mens!!! Ik kwam vliegensvlug naar jou toe in het ziekenhuis ….wat was ik nerveus maar ik voelde mij bij jou gelijk thuis. Je werd in slaap gehouden en je was opgezet van het vocht en de medicatie maar wat voelde ik een liefde van jou afkomen, dit had ik niet durven dromen! Mijn mama, na 17 jaar weer in mijn armen……de puzzel was compleet ookal zeiden de dokters dat je niet leed. Ik zag de pijn in je ogen, je probeerde nog sorry te zeggen maar waarom sorry mama??? Jij hebt de beste keus gemaakt voor je kind, al zien anderen dat niet, zij zijn blind! Ik ben je dankbaar dat ik een goed leven mocht hebben, al was dat niet bij jou, je moet altijd weten dat ik zoveel van je hou!!! We hadden stille hoop want na elk bezoek ging het weer wat beter! Ook de dokters stonden te kijken, jij was zo sterk als een rubbere  veter! En toch mocht het niet zo zijn, ik werd ineens gebeld en ik kreeg zoveel pijn!!!! Je moeder zal vandaag overlijden ……dat is wat de dokters zeiden! Ik viel op de grond van verdriet, is dit nou wat jij verdiend?? Vliegensvlug kwamen wij met jou kleinkinderen naar je toe….je werd in slaap gehouden, je had zo hard gestreden, je was zo moe….. De beademing werd uitgezet ……. Ik hield je vast en ik zat naast je ziekenhuisbed. Boven verwachting deed je door alle medicatie heen plots je ogen open en je keek mij aan….ik zei :”ga maar mama, je hebt je best gedaan! Doe de groeten aan oma en waak over ons gezin………en daar ging je….met alle rust in je ogen sloot je ze weer en draaide je je hoofd om…..Vaarwel mama……vaarwel vriendin…….

Nu alweer 5 jaar geleden:(