Hoeveel pijn kan een mens verdragen

Na een zwangerschap van bijna 18 weken kregen we tijdens de controle te horen dat onze baby was overleden.
Wat er dan door je heen gaat valt niet te beschrijven. We kwamen in een rollercoaster terecht waarbij van alles geregeld en besloten moest worden.

De geboorte van onze zoon was zwaar, maar wat was hij perfect... Alles erop en eraan, prachtig poppetje. En dat steekt het meest. Want hoe kan het dat zo'n mooi kindje toch ineens overleden is.
We hebben van alles laten testen waaruit blijkt dat er met hem niks mis was, maar wel een bloeding van de placenta die dit veroorzaakt kan hebben...
Nu hebben we wel onze ideeën over de eventuele oorzaak hiervan, maar dat is het delen niet waard.

Want wat doet dit pijn! Elke dag, 24/7 heb ik het gevoel alsof er iemand in mijn hart knijpt. Elk moment dat je even stil staat, even rust neemt, voelt als een klap die je knock out doet gaan.
Soms vraag ik mij af of deze pijn ooit weg zal gaan. Hoe ga je om met het verlies van je kind? Zo klein, maar oh zo perfect!
Zal er ooit een dag komen dat we weer verder kunnen met het 'normale' leven?
Ik mis mijn zoon zo ontzettend erg! Als ik de tijd terug kon draaien dan had ik dat gedaan. Maar dat kan niet. En hoewel iedereen mij verteld dat het ons overkomen is, hier kan je niks aan doen, zo voelt dat niet.
Het voelt alsof ik gefaalt heb als moeder. Hij zat in mijn buik, ik had hem moeten beschermen. Waarom kon ik hem niet nog beter beschermen??

Natuurlijk heb ik hulp gezocht, en de eerste afspraken moeten nog komen, maar toch... Hoe ga ik dit ooit verwerken? Zal die pijn ooit weer een keer minder worden?
Zal dat schuldgevoel ooit weg gaan?