Mijn kleine, grote knul.

Mijn lieve kleine, grote knul, wat wordt je groot!

Het lijkt nog de dag van gisteren dat ik een positieve test in mijn handen had, verwonderend, verdwaasd en vol ongeloof. Wat waren je papa en mama blij, we hadden al snel grootste plannen in de zwangerschap. Hoe jou kamertje zou worden, de spulletjes die we nodig hadden en papa en mama hadden het nachtenlang over jou. Hoe zou je eruit zien? Wat voor karaktertje zal je hebben? Zouden wij voor die verantwoording als ouders wel geschikt zijn? Zoveel vragen bleven 9 maanden onbeantwoord..

Na 9 maanden kwam je blakend van gezondheid ter wereld! We waren helemaal gelukkig en dit was het mooiste wat ons was overkomen. Zoveel geluk, dat kleine bundeltje van onze liefde in onze armen. Het is eigenlijk helemaal niet te beschrijven wat dat gevoel is, maar het is wel het allermooiste gevoel wat er bestaat!

Al die vragen die we tijdens de zwangerschap hadden bleken zichzelf op te lossen, voor jou zorgen ging helemaal als vanzelf. Je groeide als kool en je was zo een tevreden baby, makkelijk en een heerlijk kind. Van heerlijk knuffelen en veel slapen kwam er al snel een tijd dat je steeds meer van de wereld wou ontdekken. De eerste lachjes, brabbelgeluidjes ging je al snel naar lekker rollen. Je groeide en groeide en je begon steeds meer te kunnen, van kruipen naar lopen en je werd steeds meer wat zelfstandiger. 'Ikke zelluf doen, mama!' Kwam steeds meer ter sprake.

Je was een heerlijke dreumes, zo vol van wat je wou ontdekken en er is zoveel. Gun jezelf toch de tijd lieve jongen! Er kwam een tijd van voornamelijk driftbuien en stampij van jou kant, want mama moest echt harde grenzen gaan stellen en daar was je het absoluut niet mee eens lieve dreumes. Je was ook heel lief, heel aanhankelijk, het is ook niks hè , de aandacht van mama moeten delen met een broertje en zusje? Mama helpen is het liefste wat je deed, alles wou je leren. Alleen maar goed voor later hoor, zal je partner later heel tevreden mee zijn haha. Papa kijk je tegenop, die stoere papa van jou. Altijd als papa weggaat wil je mee, lekker stoeien of wat dan ook.

Met je 2,5 jaar kwam er ook nog eens de psz tijd aan. Zie je nu nog gaan die eerste dag naar de psz, wat was je trots! Mama ook, heel erg trots! Maar toen ik je voor de eerste keer had afgezet en thuis ben gekomen barste ik in huilen uit. Mijn mannetje, wat wordt hij groot! Pfff..

Nu ben je bijna 4, de tijd van je enorme driftbuien en stampij zijn verleden tijd! Zie je wel dat mama het helemaal niet verkeerd bedoelde? Je bent nu een lieve jongen die weet hoe het hoort.. Meestal..
Je bent dus bijna 4.. Pfff.. Ja 4 jaar! Wat vind ik dat toch een moeilijke leeftijd. Dat is de leeftijd van meer gaan loslaten, je gaat een eigen leventje krijgen. Het hoogtepunt gaat worden dat je naar de basisschool gaat, je wordt groot mijn kleine jongen. Mijn lieve grote kleine jongen..!!

Je zal altijd mama's kleine knul blijven.. Hoe groot je ook wordt!