Abortus

Ik twijfel zo om dit hier te plaatsen. Dit is een site voor mama's die zo graag zwanger willen zijn.
Ik wil ook graag zwanger zijn. Heb al 3 mooie kindjes ❤

Wie van jullie heeft echter al eens gekozen voor abortus omdat de situatie uitzichtloos was.
Hoe hebben jullie dit verwerkt?
Welke gevolgen had deze beslissing voor jullie?
Was het uiteindelijk de juiste keuze die je gemaakt hebt?

Een hopeloze mama

5216 x gelezen, 6

reacties (0)


  • Stama

    Hoe gaat het nu met je? Ben heel benieuwd. Wij zijn gepland zwanger omdat een derde kindje heel erg gewenst is. Maar bleken er ook twee.

    Bij ons is het ook welkom, maar het maakt wel alles anders.

    Ik kan me voorstellen dat het ongepland en dan ook nog de vierde EN vijfde een ander verhaal is.

    Ik hoop dat jullie er een beetje uit zijn gekomen.

  • Froufrou

    Proficiat hoor!

    Helaas hebben we vaak ruzie.

    Ik ben er nog niet uit. Vrijdag een echo en dan neem ik een beslissing. Als ik kies voor de babytjes dan zet hij mij op straat....ik vrees dat hij dat kan. Wij wonen samen maar niet getekend op papier. Het is zijn huis. Ik betaal geen huur......

    Ik hoop dat er vrijdag eentje weg is, klinkt zo vreselijk maar eentje erbij kan ik wel alleen aan. 2 niet....dat voel ik gewoon.

  • Stama

    Dit is niet goed en niet normaal!!!!!

    Dit heb jij ook niet expres gedaan. Oh meid dit kan echt niet.

    Heel veel sterkte en bespreek dit met je verlos. Misschien weet zij waar je aan kan kloppen voor hulp. Dit is geen gezonde situatie!

  • mvd.85

    Jeeej veel sterkte met je keuze! Maar mijn vraag is.. wil je nog wel samen zijn met een man die jou soort van dwingt abortus te doen omdat hij anders bij je weggaat???

    Nog maals heel veel sterkte

  • SANTA-FE

    Alleen jij kunt deze keuze maken.. Andere reacties had ik ook niet verwacht op een fora waar vrouwen juist zwanger willen worden. Succes met je keuze! Tuurlijk kan het een lastige situatie zijn. Ik heb ook eens voor deze keuze gestaan, en heb gekozen voor abortus. Omdat mijn huwelijk niet zo best zat op dat moment. De financiën waren niet je van het. Huis was veel te klein. Je mag me een pb doen, als je wilt. Sterkte! Denk er goed over na.. Wat wil JIJ, wat is mogelijk etc. Praat er goed over met je man. Doe waar jij je goed bij voelt. Ik heb uiteindelijk voor mijn gevoel de juiste beslissing gemaakt. Tuurlijk komt er vaak een vlaag van.. wat als? Maar als ik realistisch nadenk... was het op dat moment de juiste beslissing.

  • Anneke38

    Zoals ik het nu lees is een abortus de keuze van je man en niet die van jou. Ik zou nooit een abortus doen voor iemand anders. Weet je hoe moeilijk dat is. Zeker als je al twee krachtige hartjes hebt zien kloppen. Dat is iets heel bijzonders. Persoonlijk denk ik dat je echt spijt gaat krijgen. Bij iedere tweeling die je daarna ziet zal je toch aan die van jou denken. Misschien draait je man wel bij als jij eenmaal een duidelijke keuze hebt gemaakt. Luister naar je hart. Alleen jij weet wat de juiste keuze is in deze situatie. Heel veel sterkte en wijsheid.

  • Rosess82

    Kort maar bondig. Je zal het jezelf nooit vergeven als je het zou doen. Het zal

    hoe dan ook goed komen met of zonder man. Soms denken we dat we afhankelijk zijn van onze man maar in ons zit een oerkracht! Vergeet dat niet!

  • tweede83

    Een abortus uitvoeren is een keus die je maakt voor de rest van je leven. Je kunt er nooit meer omheen. Het blijft altijd achter je aan rennen, zeker omdat je ook 2 kloppende hartjes hebt gezien! Ik begrijp je angsten wel, maar ik denk voor mijzelf dat ik niet een abortus zou kunnen uitvoeren. Puur omdat het nieuwe leven in mijn buik groeit. Ook zijn er op langer termijn andere vervelende dingen, zoals depressief worden, ruzie krijgen met je man hierover en uiteindelijk ook nog uit elkaar gaan. En vul maar in. Dan ben je ook alleen en eenzaam als dit gebeurt.. Ik hoop dat je voor jezelf een keuze kunt maken waar jij volledig achter kunt staan. Dan is het voor jou een goede beslissing en kun je op een goede manier dit afsluiten en verder..

  • RosieJ

    Je geeft aan dat jij graag zwanger wilt zijn. Wat velen hier al aangeven; jij moet je hart volgen!

    Je vraagt naar ervaringen... Een vriendin van mij heeft een abortus ondergaan omdat haar inmiddels ex-vriend haar zou verlaten als zij het kindje zou laten komen. Zij heeft er ontzettend veel spijt van en ondanks dat het al een aantal jaar geleden is heeft ze het nog steeds niet kunnen verwerken.

    De ingreep is onomkeerbaar dus denk alsjeblieft goed na wat je doet! Heel veel sterkte en succes met het maken van de voor jou juiste beslissing! Liefs en een knuffel!

  • Roosje93

    Je verhaal raakt me, ik heb hier het zelfde mee gemaakt. Helaas 4 weken terug....

  • Roosje93

    Je verhaal raakt me, ik heb hier het zelfde mee gemaakt. Helaas 4 weken terug....

  • Roosje93

    Je verhaal raakt me, ik heb hier het zelfde mee gemaakt. Helaas 4 weken terug....

  • Linaa

    Oké nou snap ik het beter, als ik jouw verhaal zo lees. Is het dat jij graag nog een keer wilt mee maken om het allemaal weer opnieuw mee te mogen maken een zwangerschap een prachtige wonder, Een leven die jij draagt in jouw geval dit keer twee levens

    Jouw man geeft aan dat hij dit niet wilt, en geeft jou dus een keuze van doe abortus. Voor hem lijkt het ook natuurlijk allemaal pittig en ook omdat het tweeling zijn. Dus kiest hij voor de makkelijkste oplossing.

    Jouw hart jouw moeder instinct zeg nee ik wil het houden. Want jij voelt je er verbonden mee en jij draagt het. Wat voor jou het moeilijker maakt om het weg te laten halen. Doe je het puur vanwege jouw man? Ben je bang voor wat er zal gaan komen dat je er anders alleen voor zal gaan staan? Allemaal vragen die jou veel verdriet geven.

    Ik lees heel duidelijk '' hoewel ik het niet wil '' dus eigenlijk heb jij al een keus gemaakt. Doe nooit een abortus voor wie dan ook. Jij draagt het, het zijn jouw kindjes. En wie garandeert dat jouw man nog 20 jaar bij je is? Er kan alles gebeuren in de toekomst. Zelfs als je drie kinderen hebt, en dan krijg je die spijt over de twee andere kindjes die er dan niet zijn( vanwege zijn keuze ) bang om toen hem te verliezen ) Mannen komen en kunnen gaan maar jouw kindjes zullen altijd in jouw hart bestaan

    Praat er over met zijn familie of vrienden. Misschien kan iemand die dicht bij hem is even met hem praten, en zal hij er beter over na denken.

    Heel veel sterkte met het maken van jouw keuze!

  • salamandertje

    Je mag me een pbtje sturen als je mijn verhaal wilt lezen...

  • mijn~meisje

    oo schrikken. Ik kan me voorstellen dat je leven dan even op de kop staat. Wat je kan doen in info inwinnen bij een abortus kliniek. Als het goed is heb je na de 6 weken namelijk eerst een week om er over na te denken voor het door mag gaan. Door de info die je daar krijgt kun je al kijken kan ik dit ja of nee. En dan niet je man maar jezelf. Kan jij hier achter staan. Dat is namelijk wel heel erg belangrijk. Je moet het namelijk nooit doen voor een ander. De kans zit er dan namelijk in dat je het je man echt gaat verwijten dat je het voor hem moest doen. Veel sterkte met je keuze.

    Hier was mijn eerste ook onverwacht. Mijn vriend wilde ook abortus, ik niet. Als ik het voor hem had gedaan had ik het hem altijd verweten. Hadden we nu ook geen relatie meer gehad. Hij heeft altijd gezegt abortus zou mijn keuze zijn maar het is jou keuze dus mijn man ging mee in de keuze die ik maakte. Heel veel sterkte!

  • Linaa

    Ben ik de enige hier die even iets niet snapt? Je geeft aan dat je drie kindjes hebt en graag zwanger wilt zijn . Maar daarna stel je vragen over abortus? Ik snap het niet helemaal hoor ,,

  • Froufrou

    Ok. Wacht.

    Ik ben ongepland zwanger van een 4 de kindje ( eigenlijk een 5 de ook want bij controle 2 kloppende hartjes gezien). Ik denk, samen kunben we dit wel. Mijn man echter denkt er helemaal anders over. Een tweestrijd....en ik weet het allemaal niet meer!! Ik zal er alleen voor staan en weet niet of ik dit aankan. Vandaar mijn vraag. Ik wil ervaringen van mama's die om eender welke reden dan ook een abortus hebben gedaan. Hoewel ik het niet wil, neem ik het in overweging....

  • Barbamammie79

    Dus je man heeft al aangegeven dat hij bij jou en zijn 3 kinderen weg gaat... als je deze tweeling krijgt??

    Want je zegt; ik zal er alleen voor staan.... Bedoel je echt alleen? Of dat hij blijft, maar de kinderen niet zal accepteren?

    Als hij van plan is om weg te gaan... wow, dat vind ik zo heftig..... je laat toch niet je gezin in de steek, omdat er 2 kindjes bijkomen? Wat zegt dat over hem?? En voor hem ga je ze toch niet weg laten halen?

    Schaamt hij zich voor het feit dat hij 5 kinderen veel teveel vindt? ( zo van: ik ben toch geen konijn of zo ) Waar zit precies zijn probleem? Bang om weinig geld te hebben? Huis te klein?? Ik ben geen goede vader, ik kan dit gewoon niet?

    Waar precies zit zijn "nee, ik wil dit niet"?

    Hoe gaat hij met jullie andere 3 kinderen om??

    ( Mijn man is zo dol op onze kinderen... hij zegt wel eens, bij wijze van: ongepland zwanger is schrikken, maar dit wordt vast weer net zo'n geweldig kind als de anderen.... dus deze ontvangen we ook met open armen )

    En in mijn ogen heb jij gelijk als je zegt: samen kunnen we dit wel!

    Ik hoop echt dat je man snel aan het idee gewend is en er samen met jou voor gaat!

  • surroKIWIbaby

    van mij even een reactie aan Supermammie79, Ik sta er ook 'alleen' voor, mijn vriend werkt gemiddeld 70+ uren per week, in het hoogseizoen meer, in de winter wat minder. Wij zijn echt wel samen, maar op een enkele keer tanden poetsen en verhaaltje voorlezen na, komt de gehele opvoeding op mijn schouders terecht. Ervan uitgaande dat Froufrou haar man meteen weg zou lopen, is misschien wat overdreven, misschien heeft hij ook een veeleisende baan, of moet hij veel weg, het voelt nl al gauw als het 'er alleen voor staan' vooral als de kindjes nog erg klein zijn :)

  • Fijne-mie

    Je mag me een pb sturen🌸

  • nina2014

    Ik heb zelf geen ervaring mee. Maar ik wens je heel veel succes en sterkte met de keuze die je gaat maken.

  • Littlecutie

    Juist omdat dit zo een taboe onderwerp is plaats ik mijn verhaal wel hier. Ik weet namelijk dat er vrouwen zijn die met hetzelfde worstelen.

    Anderhalf jaar geleden besloten wij dat we toch een twee kindje wilden. Ik was de postnatale depressie nooit te boven gekomen en had me ook aangemeld voor hulp. Maar die wachtlijsten bleken erg lang. Op het moment dat ik stopte met de pil kon ik eindelijk terecht voor een eerste gesprek met een psycholooog. Er kwam bij mij toen een heleboel boven en toen bleek ik ook nog in de eerste maand zwanger te zijn.

    Bij de echo met 7 weken bleek het een tweeling te zijn. Ik was compleet in paniek.

    Na dit heeeeeeel goed te hebben doorgesproken met mijn vriend en mijn moeder heb ik besloten een abortus te doen. Spijt heb ik nooit gehad van deze beslissing. Verdriet wel. Ik heb anderhalf jaar lang keihard aan mezelf gewerkt en ben nu weer zwanger. En nu voel ik niets dan geluk!

    De belangrijkste redenen die bij mij hebben meegespeeld zijn:

    -Ik ben lerares in een moeilijke wijk. Ik zie elke dag kinderen waarvan de ouders niet in staat zijn het kind liefde of andere noodzakelijke dingen te geven. Deze kinderen leven elke dag in een hel.

    -ik was niet meer in staat om het kindje wat al rondliep op te voeden en daarnaast een pittige zwangerschap aan te gaan.

    Mijn advies is praat er veel over. Ik heb in mijn omgeving (en dus niet op dit soort fora) hele positieve reacties gekregen. Niets anders dan steun!!

    Ook van mensen die zelf een andere keuze zouden hebben gemaakt.

    Weeg alles af en accepteer dat de beslissing moeilijk is. Heel veel sterkte en mocht je ooit privé willen praten dan kun je me een berichtje sturen!!

  • Just.us

    ook al ben ik voor leven en zou ik het Nooit over mijn hart kunnen krijgen dit te doen.. moet je iedereen toch ook respecteren.. ik vind het heel moedig van je dat je deze beslissing heb kunnen nemen! Het verdriet wat erachterweg komt lijkt mij ook heel moeilijk gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap!

  • MissFoxx87

    Is niet helmaal dezelfde situatie vind ik. Topic opener is niet bewust zwanger geraakt maar jullie hebben de keus voor een tweede (wat dan achteraf een tweeling blijkt te zijn) wel 'bewust' gemaakt en uiteindelijk alsnog besluiten tot abortus. Vind deze verhalen niet echt met elkaar te vergelijken. Maar goed dat is jullie keus geweest maar waar jullie beiden achter stonden.Net zoals het ieders keus voor zich is.

    @ Froufrou:

    Ben zelf geen voorstander ervan, ik heb zoiets waar een wil is is een weg. En dat de man je dan voor de keuze stelt dan ben ik weg vind ik dat ie dan ook zijn verantwoording moet nemen, het is ook zijn vlees en bloed. Als mijn man me had laten kiezen tussen hem en mijn kinderen had ik hem direct de deur gewezen. Sowieso ben je niet zeker van wat je wil en zoals iemand anders al zei denk er vreselijk goed over na want het is niet meer terug te draaien.

    Het blijft ook een lastige situatie omdat hier veel dames zitten die ongepland moederloos zijn/zwanger zijn of net een kind (waarvan 90% gepland is)hebben gehad. En zelf niet in de situatie zitten. Iedereen kan adviseren maar uiteindelijk blijft het jouw eigen keus.

  • Yara22

    een vriendin van mij heeft een abortus ondergaan onder de ' druk ' van haar man. Die wilde ook echt geen derde meer. Wilde ook opstappen en zij had toen ook een uitzichtloze situatie.

    Maar nu is het inmiddels ex- man de abortus bleef tussen hun wringen. Ze kon het hem

    niet vergeven.

    Ze heeft hard moeten knoken, en hulp gekregen van instanties.

    Maar nu heeft ze een heel mooi leven opgebouwd met haar twee kindjes. Ze heeft nog elke dag spijt van de abortus. En heeft er nog steeds hulp voor.

    Ze telt steeds 'nu was hij/zij zo oud geweest' 'nu was hij/zij naar school gegaan' ' had hij/zij ook van die mooie krulletjes gehad' dat soort dingen.

    Geloof me , je bent nu al, voor altijd moeder van die twee kindjes in je buik. Ook als je abortus pleegd.

    Je zal je voor altijd dingen blijven afvragen. Er aan blijven denken.

    En waardeloos dat je man je niet steunt hierin.

    Kan je als enige advies geven:

    Je moet zelf echt 100% achter een abortus staan! Anders krijg je er zeker moeite mee!

    Er leven nu twee kleine kindjes in jou buik. Die de liefde, goedkeuring, en vooral bescherming van hun moeder zo graag willen en verdienen!




  • mbh35

    Zo mee eens! Je blijft inderdaad ook altijd de moeder (en vader) van de twee in je buik!

  • tweety24

    Een vriendin van mij. Zat op dat moment psychisch niet goed en had net een nieuwe relatie. Ze hebben besloten een abortus te doen. Hun relatie had een kindje niet overleeft en haar band met het kindje zou absoluut niet goed zijn geweest. Nu een aantal jaren later heeft ze nog steeds spijt van haar beslissing.

    Hoewel ze in haar hoofd weet dat het de juiste beslissing was omdat ze anders nooit zou staan waar ze nu staat toch zegt haar hart wat anders.

    Succes met je beslissing. Laat niemand voor jou beslissen.

  • Barbamammie79

    Graag zou ik persoonlijk met je praten, dit zijn hele grote onderwerpen...

    Alles wat ik hier schrijf is mijn persoonlijke overrtuiging.... Ik zeg dus niet dat het zo is.

    Persoonlijk geloof ik niet dat abortus een oplossing van een "probleem" is.... Het is juist het creeeren van een nieuw ander probleem, wat misschien nog wel groter is dan het probleem wat je nu hebt.

    Abortus is niet het terugdraaien van de tijd.... Als of een baby er nooit was.

    Je kindjes zitten nu in jouw buik, ze bestaan en zijn er.

    In onze tijd is er de keus, laat ik ze leven of maak ik ze dood?

    Daar draait alles om.... Allebei de keuzes hebben gevolgen, dat begrijp ik.

    Toch geloof ik persoonlijk dat kinderen weghalen/doden geen oplossing is!

    Kies voor het leven!

    Je schrijft dat het uitzichtsloos is nu..... Maar mijn ervaring door het leven heen, ook bij anderen, is dat dingen vaak weer veranderen door de tijd. Iets wat nu echt een groot probleem lijkt, kan over een tijd alweer heel anders zijn, snap je? Kijk niet alleen naar vandaag..... Blijf naar de toekomst kijken.

    Kindjes worden groot , snap je? Nu lijkt het je allemaal moeilijk en een groot probleem, maar dingen veranderen, al is dat alleen maar omdat we allemaal ouder worden, kinderen ook.

    Ik ken je niet persoonlijk, weet dus ook helemaal niet of ik goed schrijf allemaal, maar ik hoop vanuit mijn hart dat je een wijze keuze zult maken...

    Denk niet dat ik er makkelijk over denk, ik probeer je echt te begrijpen, soms kunnen dingen in het leven ons overspoelen... Dat je denkt, ik red dit niet, hier komen we nooit goed uit..... Toch wil ik je bemoedigen, kijk naar de toekomst!

  • mvd.85

    Sluit mw hier volledig bij aan!

  • Shrimp

    Ik sluit mij hier ook bij aan.

  • nog-even!

    Ga eens praten met Siriz.nl of erishulp.nl of http://ongeplandzwanger.be

    Ook uitzichtloze situaties kunnen veranderen in hoopvolle situaties! Dat ben jij én je kinderen waard!!

  • Florien84

    Nooit meegemaakt gelukkig. Opzicht vind ik een abortus niet not done maar wel als je er zelf niet achter staat. Heel zwart wit gezegd je weet sowieso nooit of je man bij je blijft. Als hij ermee dreigt zit er al iets niet goed. Zou je in jouw situatie wel abortus doen dan ga je het je man ook kwalijk nemen.

  • Sharon

    Stuur mij maar een pb ik ben niet van de openbare verhalen.