Pffff zware dag
Zo terug uit onze eerste bezoek aan Groningen.
In principe hebben we gehoord wat we al wisten. Kayla gaat het niet lang redden met haar eigen lever en er zit toch wel wat haast bij. Haar milt is nu goed te voelen en dat is absoluut geen goed teken.
Het is heel vreemd om bij een andere arts te zitten en in een andere ziekenhuis. Ik kan veel beter omgaan met dokter Koot en zijn manier van praten. Deze arts is aardig en zeker een goede arts maar hij is geen dokter Koot... maar goed.
Hij heeft uitgelegd wat er ongeveer gaat gebeuren en waarvoor zij een week wordt opgenomen. Met name gaan zij dan kijken naar de conditie van haar lever en kijken of er verder geen afwijkingen zijn. Dan gaat zij zo snel mogelijk op de transplantatie lijst want met haar kunnen wij zeker niet te lang wachten!
Ik vroeg meteen hoe het zit met levende donorschap. Hier was hij zeer over te spreken!!! Het grootste obstakel zou zijn dat de bloedvaten in haar lever niet geschikt zijn voor een levende donor maar daar komen wij achter na haar week opname. Als dat wel in orde is dan ga ik door de molen!! Ook bij mij wordt er met name gekeken naar de bloedvaten en de conditie van mijn lever hart en longen. Als dat allemaal in orde is en ik ben een match dan wordt er niet gewacht maar meteen een operatie gepland. Dit omdat Kayla de beste kans van slagen heeft als zij nog niet ziek is....
De arts wil dat zij niet volgende week maar de week erop dus de 22e wordt opgenomen dat is dus vrij snel. Op zich heel goed natuurlijk we kunnen ook niet meer wachten maar het blijft een klap in ons gezicht. Wij hebben steeds een lachend kind dat geel ziet en met een hele dikke buik en vergeten daardoor weleens de ernst van de situatie. Na een dag als vandaag slaat de ernst er weer hard in!!!
We zijn dus behoorlijk moe, gespannen en bang..... maar we houden ook de moed erin!!!
Liefs Maureen
reacties (0)