Genieten

Zooooooo alweer een paar daagjes thuis met onze kleine meid en ze doet het best heel goed. Ze is vrolijk en stampt lekker in haar wippertje, probeert geluidjes te brabbelen en slaapt zoveel dat heeft ze nooit gedaan!! Tja die kleine van mij wilde overdag nooit slapen... nu vraag ik me natuurlijk af of dat door de lever kwam en dat ze eigenlijk pijn had..... ze is zo een bikkel dat ze geeft geen kick totdat iets ondraagelijk is voor haar. Nu zou ik willen dat zij om alles huilde dan wist ik tenminste dat er wat is... maar nee zij lacht zich overal doorheen!

Ook zit er natuurlijk een andere kant aan het thuis zijn. Het is vreemd.... Ik bracht een baby naar het ziekenhuis en ik heb een kindje mee terug naar huis genomen. Door dit alles is ook zij veranderd! Ze heeft een blik in haar ogen als je naar haar toe gaat om haar te pakken... echt zo een blik van wat ga je met me doen??? Je mag haar voetjes niet meer pakken die zijn zo leeggeprikt dat zodra je hand de voet of hand aanraakt dan trekt zij het gauw terug zoooo zielig.

Natuurlijk het is nog steeds mijn dochter en ik hou nog steeds super veel van haar maar ze is anders niet op een slechte manier hoor. Ik denk dat het ook door de 3 maanden komt. Dan krijgen ze wat meer hun eigen wil enzo.... die laatste 3 weken baby heb ik moeten missen omdat zij in het ziekenhuis lag en ik haar niet kon vasthouden of voeden of gewoon lekker in bed slapen...... dit maakt me best verdrietig, ik krijg dat met haar nooit meer terug!

Ook is het best vreemd om nu maar gewoon door te gaan met ons leven... wetend wat ons te wachten staat... wetend dat zij ernstig ziek gaat worden en het mischien niet zal redden... wetend dat er een dag kan komen dat ik haar verlies.... of juist niet! Mischien krijgt zij optijd een nieuwe lever, of mischien kan zij een stukje van mijn lever krijgen.... we weten het niet en dat maakt het zo erg. Ik herinner mijzelf steeds om van elk moment van haar te genieten, want mischien is het maar van korte duur. Maar ik droom er ook van om haar eerste bh te gaan kopen met haar hahahahahahaha.

Wat er ook in de toekomst gaat gebeuren, ik ben super trots op haar, trots dat ik haar heb mogen dragen en trots dat ik haar heb mogen kennen, trots dat zij van mij en mijn vriend is, gewoon super trots op haar hoe zij zich hier doorheen slaat zonder een piep te geven!

Ja zij is mijn bikkel! Dat was ze gisteren, dat is ze vandaag en dat zal zij morgen ook zijn ;)

Liefs Maureen

423 x gelezen, 0

reacties (0)


  • charly

    och vrouw toch, het is toch allemaal een toestand he...ik vind het zo verschrikkelijk voor jullie, echt!!! kan me ook zo voorstellen dat je weer een klein beetje moet wennen...ze is toch wel wat van jullie afgegaan de laatste weken ook al ben je natuurlijk elke dag geweest...

  • ~Wouter~Jasper~Mommy

    OOh prachtig stukje!!
    vooral dat ene: ik bracht een baby naar het ziekenhuis en kreeg een kindje mee naar huis!
    Helemaal mooi verwoord!!!!
    Hopelijk blijft ze het goed doen!
    Vervelend van haar voetjes, misschien is het iets om ze in een prettige manier aan te raken, door ze met olie in te masseren? Dan ontdekt ze weer dat daar ook fijne aanrakingen kunnen zijn?!
    Succes!

  • BolletjeB

    pffff... zit hier met grote tranen in mijn ogen!! We duimen met zijn allen dat het allemaal goed komt en dat jij, net als wij hopelijk allemaal, die eerste bh met haar mag gaan kopen, haar trouwjurk met haar mag uitzoeken en je haar kinderen in je armen kan nemen!

  • niel

    Je verhaal ontroerd me! (jammer dat er geen "gezichtjes" bestaan met een glimlach en een traan). Heftig hè die verschillende emoties. Jij bent ook een bikkel gezien de manier waarop je hiermee omgaat!
    Zo moeder zo dochter......gisteren, vandaag en morgen......

  • Amarillys

    even stil..................., geniet van je meisje en laten we met zen allen hopen dat er een dag komt dat je met haar, haar eerste bhtje mag gaan kopen!!!!! liefs vanessa