Mijn bevallings verhaal..!

39 Weken en 6 dagen...!

Zondag ochtend 14 November 2010 om 03.00 uur word ik wakker Randy zit een of andere bloeddorstige film te kijken ik blijf gewoon lekker in mijn bed liggen maar met mijn rug naar de tv. Om 04.00 uur is de film afgelopen en kuukelt Randy weer in slaap en beginnen bij mij de weeen op te komen. Ik zeg niets tegen Randy maar bedenk me wel dat vandaag de dag wel eens zou zijn en dat zou mij ook goed uit komen ik houd van even getallen en ook om oppas voor de jongens te regelen is altijd wat makkelijker en zeker om Randy er optijd bij te krijgen die moet toch gauw 1 uur reizen kwam het me allemaal goed uit...! Ik nam dus het zekere voor het onzekere denk ga lekker mijn bed uit en ga even douchen ga even bezig zijn wie weet zet het dan dit keer eens door had namelijk al zoveel valse starts gehad dat je bijne de moed gaat opgeven dat het uit zichzelf gaat door zetten..! Na de douche ben ik naar benenden gegaan en heb ik even op mijn babybytes website gezeten ook daar mijn stand van zaken gemeld en mijn stiekume hoop hihihih...! Heb ook even een berichtje naar Jacqueline gestuurt via skype dat het vandaag wel eens de dag zou kunnen zijn dus kon ze ervast rekening mee houden whahahhaa..! Dus er waren er al een hoop die het wisten ook mijn broer Carlo daar zat ik mijn weeen mee te timen behalve Randy whahaha...! Om een uur of 7-8 ik weet niet meer precies maar begon de moeheid toe te slaan en dacht ik nou ja het word toch niet heftiger ik ga maar liggen ik was ook zo vertrokken en toen ik zo rond een uur of 10 wakker werd had ik ook wel weer een beetje de balen dacht ja verdorie dat ik inslaap gesukkelt ben betekent dus dat de weeen weer vertrokken zijn..! Maar zodra ik opstond begonnen ze weer ze kwamen om de 10 minuten en langzaam begon dat getal te zakken en begonnen de weeen heftiger te worden. Heb toen zo rond een uur of 12:30 uur volgens mij Jacqueline gebelt dat ze maar richting ons huis moesten gaan komen ze waren gaan wandelen in gatineau park en dat is toch nog een eindje hier vandaan dus zouden onze kant heen komen ik vermoede dat ik toch nog wel even de tijd zou hebben..! Maar al gauw kwam de vaart erin en zat ik stiekum hier al zo een 2 uur bijna met weeen om de ongeveer 5 minuten en ze werden ook sterker dus Randy de overbuurvrouw gekontakt en gevraagt of de jongens eventjes bij haar konden blijven tot dat Jacqueline en Michiel hieir waren gearriveert omdat ik niet langer wilde wachten en bang was dat ik anders thuis zou bevallen..! Dat was geen punt en konden wij op naar het ziekenhuis. We vertrokken dus zo rond een uur of 13.15 en tegen 13.45 waren we in het ziekenhuis..!

Eenmaal daar gekomen moest ik naar een kamertje waar ik even gecheckt zou worden en alle gegevens genoteerd etc. De verpleegkundige kwam we hadden wat doorgenomen ik had ook direct aangegeven dat ik een ruggeprik wilde en dat was allemaal geen probleem. Ik had 6cm ontsluiting dus we werden direct naar een verloskamer gebracht en alles werd voor bereid. Ik was in eerste instantie een beetje teleurgesteld dat mijneigen arts er niet bij zou zijn maar ik was weer bijgedraait toen de andere arts een vriend van mijn arts zich kwam voorstellen en even een gezellig kletspraatje kwam houden. Ik had inmiddels de ruggeprik gehad en lag  er al weer eventjes dit was denk ik zo rond een uur of 17.00 ik zat ook al wel aan de 8 cm ontsluiting ze wilde mijn water niet breken want ze wachten nog even wat ivm mijn placenta ze wilde alvast wat gaan toedienen zodat deze een grotere kans zou geven om los te komen. Ook wilde de arts niet alles te snel doen om te voorkomen dat ik zou scheuren hij deed heel voorzichtig ivm het littekenweefsel wat er al zat. Ik was dus erg blij met deze arts dat hij er zo zorgvuldig mee omging en dat het hem kwa tijd allemaal niet zo uitmaakte hij vroeg nog of ik haast had hihihi ik zeg nee hoor heb niks voor de avond verder geplant staan dan bevallen whahaa..! Er was ook een hele lieve student verpleegkundige die met mijn gewone verpleegkundige mee liep ze kwam uit Iran en het was echt een schatje. Want op een gegeven moment besloot de arts dus toch om mijn water te breken om dat ik al even op 8cm was blijven steken dus nadat hij dat gedaan had en weer ging checken ging het ineens erg snel en was het dus eigenlijk al tijd om te gaan persen toen dit tot de student verpleegkundige door drong dat ze haar eerste bevalling mee ging maken werd ze emotioneel en begon ze te huilen ik vond dit zo schattig..! Er kwam ook nog een student arts bij Jason was ook een leuke knul. Dus alles was klaar gemaakt voor de bevalling hup benen in de lucht en gaan met die banaan.

Ik heb mijn persoonlijk record gebroken na 4 minuten en 4x persen is Mica Theresia Geboren om 17.50 uur. Wat was dat een mooie gladde bevalling eentje totaal volgens het boekje ik was er echt helemaal blij mee wat prees ik mezelf hier gelukkig mee...!

En toen het uur van de waarheid wat gaat mijn placenta doen..! Ze hadden al wat vloeistof in mijn infuus gedaan om het makkelijker te maken om hem los te krijgen en er was nog goeie hoop dat het allemaal glad zou verlopen maar het duurde en duurde de arts ging eens even grabbelen waar meneer de placenta nu aan het uithangen was maar toen werd al vrij snel duidelijk dat die dus niet uitzichzelf zou gaan komen. En ja hoor daar gaan we weer er werd een specialist ingeschaketl en die was er gelukkig snel en wat was ik weer ENORM blij met mijn ruggeprik zijn ging ook even grabbelen en had al wel iets los gekregen maar het kwam in stukjes. Conclusie mijn placenta was in mijn spieren gegroeit. Hhhmmm dat klonk alles behalve goed. Ik begon ook al weer enorm te schudden en kreeg het verschrikkelijk koud dacht verdorrie daar gaan we weer het doet zo een zeer dat schudden en kan het ook onmogelijk controlleren dat ik in huilen uitbarst. Inmiddels is alles al voorbereid en ben ik onderweg naar de OK wat een teleurstelling allemaal ik had al allemaal negatieve dingen te horen gekregen die eventueel konden gaan gebeuren en dat het best gevaarlijk allemaal was maar dat we er gelukkig snel bij zijn ik was ook al behoorlijk aan het bloeden wat ook niet echt gunstig is dus er ston ook al letterlijk een doos vol met bloed voor mij klaar. Mijn ruggeprik werd aangepast door de anastasist er werd een andermiddeltje naar binnen gespoten wat een stuk sterker is want dit zou alles behalve prettig worden..! Ik zak regelmatig weg maar gelukkig tot mijn grote verbazing waren we uit eindelijk toch nog vrij snel klaar. Ik had geen bloedtransfussie nog ze hebben het meeste eruit weten te krijgen maar niet de placenta delen die in mijn spieren zijn gegroeit dat zou te gevaarlijk zijn maar ze verwachten dat mijn lichaam dit op den duur kan absorberen dit is niet gehaal risico loos want de kans op een spontane bloeding blijft dus erg groot maar voor alsnog ziet het er goed uit..! Een maal terug op de kamer en na een gesprek met de arts word ons ook afgeraden om maar niet aan een 4^de te denken we hadden gelukkig zelf al besloten dat we het bij 3 zouden laten. De kans dat het bij een volgende weer gebeurt en nog erger gaat uit pakken is heel groot nu hebben we eigenlijk beide nog erg geluk gehad maar bij een volgende zou ik bijna op zeker volledig mijn baarmoeder met alles moeten laten verwijder en de kans dat er wat met de baby of mij gebeurt is enorm groot..! De reden waarom dit gebeurt kunnen ze niet verklaren maar ze weten wel dat als het eenmaal gebeurt het vaak een vervolg heeft en dat het bij elke zwangerschap erger gaat worden. Nou wij zijn enorm geprezen en gelukkig met 3 mooie gezonde kinderen dus ik vind het prima zo wij gaan geen risico nemen.

De volgende dag ben ik weer helemaal bij ik word wel heel nauwlettend door het team in de gaten gehouden ik krijg nog steeds een infuus en ook nog een antibiotica en andere troepjes en goedjes toegedient om bloedingen en infecties te voorkomen maar mijn lichaam reageert enorm goed gelukkig en Mica merkt hier allemaal niets van. De volgende morgen verga ik wel ineens van de pijn met borstvoeding krijg je vaak wel weer weeen en ook hier geld weer als dit om een tweede o derde kindje gaat dan word de pijn hiervan ook heftiger omdat vaak de bevallingen korter en minder hevig zijn ik had dit al eerder gehoort dus probeer door de zure appel heen te bijten maar besluit na 1,5 uur kruenen en steunend in bed en niet in staat om uti bed te komen toch maar een verpleegkundige te waarschuwen (dom had ik veel eerder moeten doen maar ja je wilt ook weer niet lastig zijn). Ik krijg direct boven op de pijnmedicatie die ik al kreeg morfine toegedient en na enige tijd krijg ik gelukkig weer verlichting..! Na goed zijn toe geslagen lig ik daar enorm stonend op bed en komt mijn arts even langs om te kijken wat er zich allemaal heeft afgespeelt aangezien hij geen dienst had maar wel de zorg gewoon weer op zich neemt. Hij ontslaat me uit het ziekenhuis met een heerlijk recept van morfine hihihi maar waarschuwde me wel om niet te wachten maar na 10 minuten maximaal al de morfine in te nemen het komt doordat mijn baarmoeder een traumatische ervaring heeft gehad eigenlijk neit meer zo goed weet wat te doen en begint spastisch te doen en kan er soms dus zelf niet meer uit komen. Nou fijn dat kan er ook nog wel bij..! Maar goed vervolg afspraken hier voor staan al en voor nu voel ik me goed en is alles weer achter de rug en wat ben ik blij dat ik niet meer zwanger ben want dat vond ik dit keer echt niet leuk gelukkig bij het eerste kontakt met Mica was het het natuurlijk allemaal dubbel en dwars waard......!