Je ziet niks, je voelt niks

Rare tijd dit. Op 16 weken laatste echo en de eerstvolgende is pas op... 13 mei! Dat duurt nog bijna 3 weken!
En ondertussen gebeurt er met mij vrij weinig. Ik groei niet (meer), voel nauwelijks iets - op wat bandenpijn af en toe na, maar geen schoppen want dat kan ik voorlopig vergeten omdat madame haar placenta aan de voorkant gebouwd heeft.
M'n collega's beginnen een buikje te zien, zeggen ze, en ikzelf ook wel, maar afgelopen week is er maar een cm bijgekomen.
Heb daar zelf een prima verklaring voor: ik voel me weer als toen ik niet zwanger was, hooguit sneller moe en met iets slechtere slaap, maar weer genoeg energie om alles op te pakken. Dus ik ben weer lekker begonnen met (fanatiek) sporten (ik heb 2 knoppen: aan en uit, 't is hollen of stilstaan... ben benieuwd wanneer mijn lijf er de handrem op gaat gooien!), werken gaat gewoon door en ik ben een uitje naar de sauna aan het plannen met mijn liefste, da's ook alweer te lang geleden, half jaar denk ik, en ik heb daar ZO'N zin in!
Maar door mijn normaliserende eetlust en toegenome energie heb ik het idee dat ik, in tegenstelling tot mijn huisarrest-weken, gewoon de calorieën er weer af beweeg en tja, dan zie je niets meer aan me!
Ben ik ook stiekem wel trots op hoor, ben altijd een hele slanke den geweest dus dat kleine buikje is eigenlijk niets voor mij, maar dat het niet superhard groeit vind ik ook weer niet heel erg. 5 hele kilo's de eerste vier maanden was toch al teveel naar mijn zin, komt aan het einde van die negen maanden wel weer.

En ik zou ik niet zijn als ik dan toch niet ga twijfelen... gaat alles wel goed als ik niets voel, niets zie, niets te zien krijg?? Argh... toch die angelsounds maar aangeschaft! Heerlijk om toch voor jezelf te kunnen bevestigen dat het nog wel goed zit, hoewel het nog even stressen was want ik was veeeeeel te hoog aan het zoeken (tja het groeit toch, dus ergens halverwege schaambot en navel vond ik heel logisch!), blijkt het dametje toch nog lekker aan de bovenkant van mijn schaamstreepje te liggen... noujaaaa!

Volgende stresspunt, in het kader van 'mens erger je niet!': mensen die je gaan vertellen wat je wel en niet moet of mag als je zwanger bent. Inclusief mannen, nota bene, gaan zich met je bemoeien!
Kind zou je niet stoppen met sporten, dat is vast niet goed voor je baby, ik ken die en die en die kreeg er een miskraam van.
As if. In week 17. Een miskraam van sporten omdat het niet goed is. Waarom, o waarom lees je dan toch overal dat het juist goed is om te sporten als je zwanger bent?
Lieve mensen, luister naar mij, als ik de kans krijg ga ik door tot ik 4 cm ontsluiting hebt anders kun je me opsluiten!

Tot slot nog een aanrader: "Krijg nou tieten" van Claudia de Breij. In 1 ruk uitgelezen. Leest erg makkelijk en er staan veel grappige stukken in. Het bevestigde wel hoe ik over haar denk: ze wil wel erg graag een manwijf zijn die schreeuwt en vloekt om het schreeuwen en vloeken, maar ze doet het wel leuk.
Volgende boek lijkt me zwaardere kost en zit ik echt een beetje tegenaan te hikken (ik overweeg sterk om dit boek maar in een hoek te leggen tot week 38...): "Borstvoeding"...