De Poepbroek Der Poepbroeken

Even knippen en plakken uit een berichtje wat ik gister al naar iemand stuurde, vind het té leuk om hier niet te plaatsen.
Ik heb gisteren ZO gelachen om een poepbroek, wat nou smerig?

Sinds de 6 weken groeispurt heeft Jort bedacht dat hij maar eens in de paar dagen hoeft te poepen. Ben er niet heel blij mee, want hij doet wel elke dag zijn best, dan trekt hij weer een hoofd als een bouwvakker met dito gromgeluiden, maar komt er niet meer dan alleen vieze windjes.
Als hij het wel voor elkaar krijgt zijn broek te vullen, levert dat instant geluk en lacht hij zoveel dat het lijkt dat hij de verloren lachjes van ervoor in te halen heeft.
Meestal zijn dat dan ook meteen bijzonder gevulde broeken, kost een half pak schoonmaakdoekjes en een kussenhoes, maar dat mag de pret niet drukken.

Gisteren was het weer zo ver, het was alweer 3 dagen geleden, dus het mocht ook wel weer. We waren nog niet zo heel lang wakker, dus we zaten samen in pyama op de bank. Kleine man kreeg eerst te drinken. Dat ging heel onrustig (waarschijnlijk ook door spruw, zie vorige blog), inclusief brommen en beentjes optrekken. Toen maar gestopt met laten drinken, kijken of ik hem aan het lachen kreeg. Maar wat ik ook deed, er bleef een frons boven zijn ogen.
En toen was hij daar: De Poepbroek Der Poepbroeken!!
Na even doorbrommen was daar DE spray in die broek. Moesten we samen hard om lachen...
en toen gingen mijn handen klef aanvoelen. Het kwam dwars door zijn
pyamaatje heen!
Moet je je voorstellen, zo'n broekpakje, dus geen
los shirt en broek, maar zo'n pakje waarvan de voetjes ook langs het
hoofd moeten om uit te gaan, dus het was onmogelijk om dat op een
hygienische manier te doen. En hoewel de geur al iets minder lekker
wordt dan de poep van de eerste weken kon ik echt mijn lachen niet
inhouden, om mezelf, hoe ik worstelde om zijn oren niet onder de poep
te smeren. Bedenk me nu dat ik daar eigenlijk een foto van had moeten
maken, maar werkelijk alles zat eronder toen ik dat pakje eenmaal uit
had... Dus zijn we samen maar onder de douche gestapt. Vreselijk
onhandig als er niemand is om je kindje aan te pakken als je samen nat
bent, dus ik ben al druipend met een kind in handdoek naar de commode
gelopen, snel een badjas aangetrokken en toen een bibberende Jort
verder afgedroogd en weer aangekleed. En toen de stapel viezigheid maar
gauw in het badje gegooid met een flinke schep vanish... woehahaha!

De rest van de ochtend en middag verliepen een stuk meer ontspannen, en Jort lachte weer als voorheen.
Net als zijn moeder. Weer een ervaring rijker!