Update, gynaecoloog, pretecho

Ha, je kunt wel merken dat ik het druk heb de laatste tijd, want ik kom er niet meer aan toe om dezelfde dag van een gebeurtenis een blogje te schrijven... Niets om je zorgen over te maken, want het gaat eigenlijk erg goed! Voel me prima, heb bergen energie en onze vent schopt me lekker de hele dag door en dat voelt echt heerlijk.

Ik voel me zelfs zo goed dat ik een paar weken terug de gok heb genomen en er een 2e baan bij heb genomen, voor een paar maanden dan. Ja hoe bizar is dat, daar waar je bij de weekberichten steeds leest over meiden die het echt zwaar krijgen nu, ga ik maar door... ik zou me er bijna schuldig van gaan voelen!
De grap is dat ik bij een bedrijf ben gaan werken dat mij (blijkbaar) erg graag wil hebben. Ze hadden me al eens eerder gebeld of ik voor ze wilde werken, maar omdat ik in principe al een hele fijne baan heb zei ik in eerste instantie nee. Toen ze een aantal weken later weer belden en zelfs nadat ik zei: "maar ik ben ondertussen ook zwanger" en zij zeiden "dat maakt ons niet uit" ben ik achter mijn oren gaan krabben. Ja, ik heb een goeie baan, maar alles is te koop natuurlijk :) En voor nu hebben we de afspraak gemaakt: ruim 2 maanden voor hen aan het werk voor 2 dagen in de week (de andere 4 gewoon bij mijn eerste baan), daarna krijg ik die dagen gratis en voor niks in zwangerschapsverlof uitbetaald. Dus nu even bikkelen, straks lekker extra geld en nog een leuke ervaring erbij. Die paar maandjes zien we dan als proeftijd, en als het voor 2 kanten bevalt gaan we om de tafel zitten om te kijken of ik al dan niet ga overwegen mijn eerste baan op te zeggen, want als die kleine er is, ga ik natuurlijk niet blijvend 6 dagen in de week werken.
En ik moet zeggen, tot nu toe bevalt het erg goed, het zijn 2 erg leuke banen, totaal verschillend en daarom echt een prima ervaring. Maar ik neig toch echt naar bij mijn eerste baan blijven, dat is echt mijn plekkie geworden...

Nou tussendoor natuurlijk doorgaan met zwangeren. Zoals ik al zei voel ik ons ventje steeds beter en steeds vaker, inclusief de hik. Hij lijkt zelfs een voorkeurshouding te hebben: hoofdligging (yes!) en dan rechts van mijn navel trappen. Bijna elke avond zelfde verhaal, en ook rond dezelfde tijd. Daar geniet ik echt waanzinnig van!

Afgelopen vrijdag opnieuw controle gehad bij de gynaecoloog. Opnieuw een nieuwe arts die ik nog niet eerder had gezien, maar dat was zo afgesproken. Als het goed is gaat deze arts ons begeleiden tot de bevalling, dus vanaf nu geen nieuwe meer. Hooguit nog een keer een arts-assitent erbij, maar dan houdt het wat mij betreft ook wel een keer op.
Aardige dame wel, ze bleef alleen erg hardnekkig "u" zeggen, en eerlijkgezegd heb ik liever gewoon je en jij, maarja. Misschien over een tijdje dan.
En natuurlijk moest ik opnieuw uitleggen hoe het met onze tweeling zit (want dat is het nog steeds voor mij, en dat zal het altijd ook blijven!) want voorin mijn dossier staat nog altijd: 'gemelli-zwangerschap'. Gelukkig had ze wel iets verder gelezen, dus het bleef bij hoe en of dat een plaatsje had gekregen (ja en nee, ik denk er nog regelmatig aan en heb er nog altijd verdriet van, maar ons levende, gezonde ventje maakt een hoop goed en daar doen we het voor). En toen toch weer, ook al had ik het niet verwacht, een groeiecho. Leuk! Hij zit echt precies op schema, lijkt alleen een iets breed hoofd te hebben (van oor tot oor gemeten), verder zit alles exact op datum. Behalve, heel vreemd, de bovenbeentjes, die lopen een paar dagen achter. Dat schijnt met 20 weken ook zo te zijn geweest en groeit verder gewoon goed mee, dus hoef ik me geen zorgen om te maken. Vind het alleen wat vreemd, want zowel vader als moeder hebben enorm lange benen (hij is 2 meter, ik 1.88), maar als ik goed nadenk was ikzelf volgens mij ook een heel gemiddeld kind bij de geboorte. Trekt vast allemaal bij zodra hij buiten mijn buik gaat groeien, toch?

Vrijdagavond dan de pretecho.
Wat is dat geweldig leuk!! Ik heb een tijdje getwijfeld of ik daar het geld wel voor over zou hebben, maar ik ben uiteindelijk overstag gegaan toen ik hoorde van mijn schoonmoeder dat zij nog nooit een bewegende echo had gezien. Ook niet bij mijn schoonzus toen zij zwanger was van mijn neefje en nichtje. Nouja!
En aangezien je bij controles nooit van te voren weet of er wel een echo gemaakt ging worden hebben we besloten gewoon die pretecho maar te doen, nemen ze er de tijd voor ook.
En echt, alleen het glunderende gezicht van oma was onbetaalbaar! We herkenden van alles, het gezichtje vertelde ons dat hij echt van zijn vader is want hij heeft precies zijn mond. Net als mijn neefje, nichtje, en schoonzus, dat hebben ze van opa, die helaas is overleden. Echt zo'n heel typisch mondje, met een duidelijke V onder de neus, dat heeft niemand anders!
Onze eigenwijs lijkt al in veel meer op z'n vader want hij is net zo foto-schuw... Ik heb alleen van onze trouwdag leuke foto's; verder trekt meneer altijd wel een raar gezicht voor de foto of zorgt hij dat hij net wegduikt. Zo lang als ik hem ken al. En dat doet onze zoon dus ook! Die lag bijzonder comfortabel met zijn hoofd achterover in m'n bekken, met z'n neus in de placenta. Dus een mooie aangezichtsfoto kon er echt niet af. Wel 'gesluierd' dus, met wolkjes placenta bij de wangen, de ogen, of de kin.
Afgelopen dinsdag mocht ik terugkomen om te kijken of hij zich dit keer wel wilde laten zien, maar hij maakte het alleen maar erger: nog steeds hoofd naar beneden, en dit keer BEIDE handen in het gezicht. En niet wakker te krijgen he, terwijl hij de hele dag ligt te schoppen en draaien, maar voor de foto eeeeeven je handjes weghalen, niks hoor!
Dat was wel erg jammer, dus geen supermooie foto's gekregen (enkel foto's die met wat uitleg wel laten zien wie hij is). Dubbel pech is dat bij mij de placenta voor ligt, en die gaat alleen nog maar groeien dus we hoeven het uberhaupt niet meer te proberen daar een mooie 3D foto van te krijgen, onze vent ligt heerlijk verstopt.
Maar de DVD is natuurlijk geweldig. Gewoon, alle uitleg, alle bewegende beelden, kan er uren naar kijken. En oma ook, en daar deden we het uiteindelijk voor!

Over ruim 2 weken alweer controle bij de gyn. Gaat wel hard hoor nu. Die buik gaat ook eindelijk groeien, ik hoef nog maar heel af en toe toe te lichten dat daar echt een kind in zit - vooral mensen die me niet kennen zie ik twijfelen. Ik zal wel sterke buikspieren hebben want ik ken genoeg meiden om me heen die hooguit 2 weken verder of zelfs minder ver zijn, en er echt al goed zwanger uitzien. Niks jammer, vind ik, want ik ben nog behoorlijk mobiel, doe alles nog. Alleen langere tijden staan lukt niet zo goed meer, en ook met sporten merk ik dat mijn techniek hard achteruit gaat. Met name dat extra gewicht gaan mijn gewrichten ook steeds minder leuk vinden. Denk dat ik binnenkort toch maar moet stoppen met lesgeven... Erg jammer, want conditioneel kan ik het allemaal nog wel aan maar ik vind dat een instructeur in ieder geval technisch het goede voorbeeld moet kunnen geven. Dus ik ga nog wel even door met sporten, maar zo langzamerhand ga ik denk ik maar wat minder RPM-en en wat meer zwemmen... lijkt me ook leuk!