Vertrouwen
Doordat we in de eerste zwangerschap vanaf de 20 weken echo letterlijk door een hel zijn gegaan (lees intro) en het mijn eerste zwangerschap was, zal ik nooit het vertrouwen hebben in mijn lichaam dat ik een voldragen baby op de wereld kan zetten. Het is een wonder dat ons meisje het overleefd heeft. De gynaecoloog heeft daarna ook aangegeven dat ik een verhoogd risico heb om weer het HELLP syndroom te krijgen. Hoe ga je hiermee om? Ik wil het lot niet tarten door nogmaals zwanger te raken en die keer misschien wel ons kind kwijt te raken. Maar dat betekend dat het gezin nooit groter zal worden dan dit. Ik heb door de korte zwangerschapsduur en de kleine buik niet het idee dat ik echt zwanger ben geweest (klinkt dat raar?) en die roze wolk waar iedereen het over heeft was natuurlijk ook ver te zoeken. Hierdoor heb ik ook niet automatisch de band met mijn dochter gekregen die je (denk ik) automatisch hebt na een normale bevalling / keizersnede. Na de keizersnede naar de neonatologie worden gereden en bij een couveuse neer worden gezet, dit is dan je kind. Ik geloofde het, maar het gevoel kwam niet overeen (de zware pijnstillers zullen niet meegeholpen hebben). Hoe stel je je ooit in op een nieuwe zwangerschap en hoe krijg ik ooit het vertrouwen dat mijn lichaam het wel kan?
reacties (0)