Wat een dag gister...

PPfffffffffff

Ik moet echt even bijkomen meiden... Nog nooit zo'n dag met Giano meegemaakt...

Het begon gisterochtend al. Zoals gewoonlijk had ik hem mee naar de winkel ( ik heb daar gewoon alles voor hem staan in het kantoor ) en vervelend dat hij was!! Het eerste half uurtje niks aan de hand, lekker op de grond aan het spelen. Maar toen begon hij wat te jengelen, nou even bij mama op schoot, maar ook dat was al snel niet meer goed. En zo ging dat de hele ochtend door! Hij wou vanalles maar niks was goed. En slapen?? Nee hoor! Dat doe ik vannacht wel mama! Eindelijk om een uur half 12 sliep hij! Maar ja, toen werd hij om 12 uur natuurlijk weer wakker want het was tijd voor zijn fles.. Dus ik dacht, nou dan slaapt hij vanmiddag wat langer... Nee dus... Het ritme wat hij s' ochtends had ging in de middag gewoon zo door! Jengelen, jammeren, mekkeren, piepen... aan één stuk door! Zelfs buiten in de schommel was niet goed! Nou dan is er toch wel wat aan de hand zou je haast denken! Want dat vind hij echt het allerleukste!

Uiteindelijk, na de fles van 5 uur viel hij bij op schoot in slaap, dus na een minuut of 20 dacht ik, ik leg hem op bed... DAT HAD IK BETER NIET KUNNEN DOEN!!!

Zijn hoofdje raakt amper het matras en hij begon te huilen! En niet zomaar huilen.. nee.. helemaal overstuur! Piepen, krijsen, gillen! Echt alsof hij verschrikkelijke pijn had! Het duurde wel een kwartier! Zo ontzettend zielig! Ik moest zelf ook huilen! En plotseling was het over... niks meer aan de hand!

Mitchel heeft gisteravond nog een kwartier met hem rondgereden om hem in slaap te krijgen... na 25 minuten was hij weer wakker!

Ik was toen naar de groothandel ( bloemen halen voor mijn overleden oerbeppe) en toen ik thuis kwam lag hij eindelijk rustig te spelen... na de fles van kwart over 9 naar bed, en toen kon mama eindelijk rustig op de bank zitten...

Echt waar... wat een dag...