Ik vind het vreemd dat hij dat allemaal zelf niet kan, enorm uitputtend voor jou lijkt mij. Misschien is hij zelf uitgeput? Maar dat zou me verbazen aangezien je alles zelf altijd lijkt te doen... je man klinkt enorm lui en lijkt het zich maar makkelijk te maken. Dat zou mij heel boos maken.
Maar ik ken je man niet, en jullie situatie niet, zo komt je tekst gewoon over bij mij
Mijn man doet ontzettend veel voor ons en in huis. Maar alleen voor de kinderen zorgen.... meestal gedoe. De kinderen luisteren slechter, willen de dingen ineens anders, huilen om het minste of geringste. Door gevoeligheid, onwennigheid of spanning denk ik. M'n man weet oprecht niet welk kledingstuk van wie is, wie altijd met ik zeg maar wat, de groene lepel eet. Al die details die belangrijk zijn, vindt hij niet belangrijk.
Of vaker doen zodat ze eraan gewend raken. Zoveel mogelijk voorbereiden, hoe idioot het ook is dat je/mijn man dat niet kan. Inderdaad maar patat laten eten of id.
Of ze eten bij oma en dan zonder badritueel op bed laten leggen?
Ik heb ook weleens de oppas erbij gevraagd, terwijl m'n man gewoon thuis was. Dat is ook idioot misschien, maar dan kun je wel geruster weg en iedereen blij en ontspannen.
De oppas terwijl je man thuis is? 😳
Dat zou mij ook te ver gaan. Hoe moet je man het dan ooit onder de knie krijgen en hoe leren je kinderen dan dat ze ook naar papa moeten luisteren en wennen aan alleen met hem zijn? Lijkt me dat je het probleem zo eerder voedt dan oplost. Dan maar een dag in kleding van een broer of zus en te laat naar bed hoor, zou ik zeggen. Of leg de kleren klaar voor je gaat, haal magnetron pannekoeken of een blik soep voor het avondeten en leg een checklistje neer als geheugensteuntje ofzo.
Wat kinderachtig.. ik was niet eens eerder weg gegaan.
Ik lees hier veel meer in dan enkel dit verhaal.
Kan het mis hebben.
Haha heel eerlijk, ik hoor bijna mijzelf in je man als mijn mag 2 dagen weg zou zijn geweest. Ik kan het prima aan hoor, maar door een combinatie van hooggevoeligheid en medische omstandigheden een slechte prikkelverwerking kan de situatie met 3 kleintjes mij echt ineens overweldigen. Vaak kan het na een uurtje zo opgelost zijn, soms wordt het me echt teveel als ik 2 lange dagen in die kinderchaos zit.
Wat hieronder ook gezegd word: plan voor jezelf dat momentje weg, maar plan thuis ook alles zo makkelijk mogelijk. Pizza of snackbar kun je inplannen, badritueel kan vast wel een keertje overgeslagen worden, huishouden wat makkelijker dan anders.
Wat mij vaak helpt is samen even goed overleggen en helpen meedenken. Zo van: als ik (jij in dit geval) thuiskom dan eet ik snel even wat en zal ik de kinderen wel op bed leggen, als jij dan voor mij gaat stemmen kun je even ontsnappen aan de drukte en als de kids slapen eten/drinken we samen gezellig nog wat. Dan kan je man even klagen over hoe pittig hij het vond, en jij vertellen hoe je werkuitje was.
Zomaar hoe ik het ideaal voor me zie hoor… ik weet dat het vaak anders loopt dan je wilt. Maar ik denk dat je dit niet te groot moet maken en vooral samen je lessen er uithalen! Communicatie is key!!
Haha oww dit had ik geschreven kunnen hebben! Ik zou ook de man kunnen zijn geweest, oeps. Soms kunnen mijn meiden zo heftig zijn, dan denk ik WANNEER BEN JE THUIS! Dus kan me voorstellen als de man dit niet gewend is, hij gewoon volledig overprikkeld raakt. Maar ga inderdaad in overleg. Terugtrekken en vluchten (wat hij nu doet) is natuurlijk niet handig. Op een rustig moment bespreken hoe je voor beiden wat ruimte kan creëren.
Kan hij het niet of is de motivatie er ook niet?
Mijn man kan heel veel dingen niet aan (stoornis) en daar moeten we het gewoon mee doen. Ja daar breng ik offers voor, en nee ik kan niet zomaar thuis weg. Iedereen die roept: je moet voor jezelf zorgen en je bent toch samen ouders... Soms is dat geen optie.
Maar mijn man wil wel heel graag. Hij gaat bijvoorbeeld eerder uit bed smorgens, dan smeert hij zelf z'n brood en kan alleen rustig de dag opstarten en zet wat dingen voor mij klaar.
Op zondagavond bespreken we de weekplanning. Hij heeft wat meer tijd voor zichzelf dan ik. Maar ik kan bijvoorbeeld wel 1x of 2x per week 's avonds weg als het bedritueel al is gedaan.
Of ik vraag oppas op zaterdag als het hem zelf niet lukt.
Dus probeer er over te praten. Mijn man wil heel graag, en dan is er altijd wel een oplossing. Sommige mannen vinden het moeilijk om een huishouden te draaien als de vrouw weg is, maar een opdracht uitvoeren gaat wel. Mijn man vraagt bijna altijd of hij nog een klusje moet doen voor hij weggaat naar vrienden. Ik laat in moeilijke periodes een klein lijstje achter op tafel met de tijden waarop alles moet gebeuren, als ik echt weg moet. Dan gaat het wel.
Het klinkt alsof er meer speelt.
Ga daar het gesprek over aan met elkaar. Stel open vragen: ‘wat zit je dwars?’, ‘waarom lukte het niet?’
Hoewel ik nooit brood smeer voor mijn man (en andersom ook niet), is de broodtrommel het probleem niet. Dat kan onderdeel zijn van de routine thuis of als uiting van liefde naar elkaar.
Ga op een rustig moment nog eens met elkaar in gesprek. En geef daarin ook aan wat zijn actie met jou deed, want dat je daarvan baalde begrijp ik wel. Ik zou dat ook hebben.
Over een paar weken ben ik zelf 5 dagen (vrijwillig) voor het werk weg (voor t eerst zolang van huis zonder man en kids). Ik ben nu al aan t overleggen met hem hoe hij dingen wil, zodat ik daar op kan voorsorteren (extra opvang regelen, rijschema’s sport aanpassen etc)
Ik heb vaak late diensten en dan doet mijn man alles zelf. Ophalen van de opvang, eten, in bad en op bed. Soms ook meerdere avonden in 1 week.
Niet heel gezellig, maar die weken zitten er nu eenmaal bij. Soms staat het eten klaar, Soms maakt hij zelf wat samen met de kids.
Hij belt Soms ook dat hij later is, dan weet ik dat en geen probleem. Als het niet meer lukt geven we dat aan. Dan moeten we andere keuzes maken of andere afspraken. Wij kijken vooral in wat de ander ook nodig heeft.
Misschien kun jij dingen klaar zetten? Zoals kleding klaar leggen voor de kids, boodschappen doen, eten klaar maken. Een oma vragen voor hulp of oppas zodat hij ook zijn gang kan gaan wanneer je 2 nachten weg bent.
Ik denk dat jullie allebei het erover moeten gaan hebben. Er is geen goede balans. Jij vind dat je veel alleen doet en hij wel zijn leuke dingen kan doen. Je man hoeft ook geen lelijke dingen zeggen .jij bent voor jullie inkomen weg, dan moet thuis ook door kunnen gaan. En wanneer de emoties nog zo hoog zitten kun je misschien beter even een dag wachten, maar zal zeker het gesprek aan gaan
Voor geen kook moment heb ik altijd wel iets van soep en afbakbroodjes liggen. Makkelijk en lekker. (Vooral unox 1+1)
Laat hem zelf zijn eigen broodtrommel smeren.
Toch afspreken met elkaar dat je eigen tijd en werk tijd goed met elkaar verdeeld, zodat jij ook eens wat quality time heb met vriendinnen of zelf. Zonder je zorgen hoeft te maken
Ik had hem wakkergemaakt voor een gesprek.
Die broodtrommel, ik doe dat ook. Ruzie of niet, hij krijgt zijn boterhammen mee. Is een teken van liefde voor ons. Zo laat hij vaak mijn bad lopen, of haalt hij soms wat uithaal als ik het druk heb. Zo erg is dat nu niet.
Ik zou zelf ook vroeger naar huis zijn gekomen, omdat er een afspraak was en ja het is uitgelopen, maar zou me daar zelf verveeld door voelen en mijn afspraak willen nakomen. Dat je dat gedaan hebt, lijkt me ook niet zo apart ofzo. Ik zou me er wel slecht bij voelen als hij dan alsnog zit te roepen aan de telefoon tegen mij. Dan zou hij het wel kunnen bezien.
Kunnen jullie eens aan tafel gaan samen, horen wat de pijnpunten zijn? Wat lukt er hem niet op zo een dagen dat hij jou absoluut nodig heeft? Is het de drukte van de kindjes? Dan valt daar mss wat aan te doen door eens naar de speeltuin te gaan zodat ze knock-out zijn. Is het koken? Maak dan samen een plan zodat hij simpel gerechtje op tafel kan zetten. Bv. Deze week was het zo druk, dat ik brie en spek in een pan heb gebakken, rucola, tomaat, ui en wortels uit voorgepakte zakjes heb opengetrokken, en hup de wrap was klaar. 2seconden werk. Is het dat hij uitgeput is? Dan kijk je naar de draagkracht, want ja kinderen zijn vermoeiend maar als je zooo uitgeteld bent na 2 dagen op je kinderen te passen, dan schort er iets onderliggend denk ik? Burnout, overspannen?
Je gaat hem moeten 'helpen' maar op een andere manier dan wat je nu doet. Niet door te bepamperen, maar door de onderliggende zaken te onderzoeken samen met hem en oplossingsgericht te werk te gaan. Maar hem wel de oplossingen laten zoeken, je kan wel meedenken maar hij moet het doen.
Ik zie altijd ons gezin als een team, en we zijn maar zo sterk als onze zwakste schakel. En dan werken we dus samen aan het zwakste punt, is dit nu mijn of zijn punt, daar werken we aan. Vanaf het moment dat hij jou het meeste werk laat doen, ben jij aan het sleuren aan een dood paard. Dat geeft niet op.
Je hebt geen blinde vlek.
Ik zou op een rustig moment dit gaan bespreken. Wat je merkt en wat dat met jou doet.
Die broodtrommel zie ik niet als een groot probleem (hier doet manlief het wel zelf), mits je man dan ook dingen voor jou /jullie doet om te helpen. Je bent een team samen en samen moet je alle klusjes doen.
Ik denk niet dat die broodtrommel het probleem is. Dat zou een stukje liefde kunnen zijn. Het probleem is m.i. de van de vanzelfsprekendheid waarmee deze mama de problemen dient op te lossen, èn het feit dat manlief opgeeft voordat alle klussen geklaard waren.
Als jullie beiden savonds als team moe maar voldaan op de bank waren geploft had hij sorry kunnen zeggen, dat ik je werk heb afgebroken en je zo hard nodig had. Had zij kunnen zeggen, dat was inderdaad niet leuk maar we hebben het samen gefixt nu.
Dan had je geen reden om topic te openen denk ik?
Dit 👆 Dat gedoe over die broodtrommel, kennelijk is dat hun normale avondroutine. Het gaat er om dat zij alles overnam en hij direct stopte
Ben het met je eens! Verder smeren wij ook altijd brood voor elkaar. Ik zie het probleem daar niet van 🙈
Wat een onvolwassen man heb jij, we hebben allemaal onze momenten toch maar daar ben je ouder voor. Elkaar te steunen en elkaar te helpen en het elkaar net wat makkelijker te maken en ja soms ook moeilijker dan nodig.
Het feit dat hij zo op belt zou mij toch enorm aan het twijfelen zetten aan zijn zelfstandigheid en redirect naar jou toe. Thuis komen en zijn broodtrommel maken why do? En dan op de bank slapen en jouw alles laten doen zou hier never gebeuren, vind het rond uit belachelijk ,asociaal , respectloos, laks en onvolwassen kinder gedrag.
Het feit dat je zelf ondanks je er iets van vind het wel doet is voor hem steeds de bevestiging ze zegt het een maar doet het toch. Je zal zelf hier in stappen voor je zelf moeten maken, je laat je eigenlijk gebruiken. Hij gebruikt jouw zwakste punt en krijgt zijn zin. Het klinkt als iets wat al langer speelt en vooral jullie gebrek aan steun, respect en bereikbaarheid en vooral zijn kant.
Ga ik tafel en zorg dat je voor je zelf serieus genomen wordt en verandering begint bij je zelf. En je man moet in mijn ogen echt veranderen dit wil je toch niet als basis en als voorbeeld aan je kids mee geven. Dat ze later dit als normaal zien en het zelfde met hen partner om gaan of zelf zich zelf zo laten behalen
Ik denk toch dat er hier al langer wat suddert want anders ga je niet zo met elkaar om. Tijd voor een goed gesprek samen!
Als hij is zoals je hier schrijft vind ik het een wonder dat je 'm nog niet bij het grofvuil hebt gezet.
Ik zie dit: Een kleuter vermomd als man, die nauwelijks voor zichzelf kan zorgen.. Laat staan voor 3 kinderen.
Ik lig echt dubbel. Een kleuter vermomd als man. Hoe kóm je erop haha.
Ja sorry. Ik trek die bullshit van misschien kan hij de kinderen echt niet aan, niet. Het zijn toch ZIJN kinderen? Vooral niet in een tijd waar je overal eten kunt laten bezorgen, tv en tablets in elk huishouden niet ontbreken. Je hoeft geen Superman te zijn. Als ik het niet trek zet ik ze op de bank voor de tv en ga ik even tot 10 tellen (of tot een miljoen).
Waarom maak jij zijn broodtrommel klaar, is het eerste dat bij mij opkomt... Is hij een baby die verzogd moet worden? Blijkbaar denk jij dat hij het zelf niet kan? Of probeer je een onterecht schuldgevoel te compenseren?? Ik vrees dat jullie probleem veel dieper zit dan je denkt... En dat is echt een probleem dat jullie beide in stand houden... Hij roept: ik kan het niet...en jij doet: "tuurlijk, ik los het wel voor je op, want jij mag je niet moe maken"...
Ik smeer ook mijn man zijn brood, en die van de kinderen 🤷♀️ In sommige huishoudens is dat heel normaal
Ja, ik zie één blinde vlek. Waarom zou je toch zijn broodtrommel klaarmaken??? Kan hij dat echt niet zelf? Ik krijg het idee dat als jij ook thuis bent, hij niet zoveel hoeft te doen en niet gewend is om alleen voor de kinderen te zorgen. Waarschijnlijk nooit ouderschapsverlof opgenomen. Zo kon mijn man een dag in de week aan de bak toen.ik vier maanden na de geboorte van mijn oudste weer aan het werk ging. Mijn advies: minder je man pamperen en hem meer zorgtaken geven.
Hij is twee dagen in de week met de kinderen thuis...
En als jij thuiskomt smeer je zijn brood...why??? Ik had de trommel leeggemaakt en de volgende ochtend in zijn sop laten gaarkoken. Misschien kun jij vanmiddag hem bellen om te eisen dat hij nú thuiskomt?
Dan kan ik helemaal niet volgen waarom hij jou opbelt, of er speelt veel meer. Is hij wellicht overspannen?
Het lijkt wel alsof de mannen van tegenwoordig niks meer zelf kunnen. Hier is het ook altijd gezeik en gezeur om de deur uit te gaan altijd maar tijds druk om op tijd thuis te zijn. Want meneer kan het allemaal niet alleen aan terwijl ik 90% alleen doe. Tegenwoordig zeg ik als ik weg ga dat ik niet geappt of gebeld wil worden en dat hij het mag uitzoeken ik val hem namelijk ook niet lastig als hij weg is
Natuurlijk is het niet oké dat het op deze manier gaat, maar het klinkt ook alsof je man er goed doorheen zat. Dan kun je zeggen: hij moet het maar kunnen want ik doe het normaal ook, maar kennelijk lukt het hem niet. Hij moet jou daar niet op die manier mee benaderen, van alles roepen door de telefoon en zijn frustratie op jou botvieren, jij kunt er ook niets aan doen. Maar dat hij het niet aankan is wel een probleem dat jullie aan moeten pakken. Ik zou bijna zeggen: ga vaker weg, want al doende leert men.
Praat er morgen over, op een rustig moment. Probeer niet in de verwijten te schieten maar houd het bij je eigen gevoel. Prima dat hij overloopt en gefrustreerd is, maar niet oké om dan ruzie te gaan schoppen en jou eerder van je werk terug te vragen en dan zelf niks meer te doen. Hij had ook kunnen wachten tot je op je eigen tijd thuis kwam en dan zeggen: ik loop over ik moet er even uit. Ook niet leuk thuiskomen voor jou, maar in elk geval geen ruzie tussen jullie. Kennelijk is jullie relatie zo dat hij het wel normaal en oké vindt om als het niet lukt zo met je om te gaan en je eerder van werk terug te vragen, en jij doet dat dan ook. Daar zou je eens naar kunnen kijken, waarom is die dynamiek zo? Loopt alles in de soep zonder jou en los jij alles op als het in de soep loopt? Waarom doet hij dan niets meer? Het leven kan niet alleen van jou afhankelijk zijn, jullie zijn een team en hebben beiden een ouderrol. Probeer te achterhalen waar hij mee geholpen is als jij weer eens weg bent. Laat je hierdoor niet tegenhouden weer eens weg te gaan.
reacties (33)