Lees al erg lang mee op deze site. Vanaf de geboorte van onze eerste eigenlijk.
Inmiddels dus al zo'n 4 jaar. Heerlijk om met iedereen mee te kunnen leven en genieten...
Ook las ik veel tips en trics die ik weer voor onze tweede gebruikt heb.
Nu heb ik denk ik jullie even nodig... gewoon even meekijken... Misschien staar ik me blind; is mijn blinde vlek groter dan ik eigenlijk wil.
Mijn man is er een van t stille type. Heerlijk want dat ben ik ook. Hij laat de gemakkelijker dingen aan mij over en eigenlijk was me dat nooit teveel.
Belangrijke zaken overleggen we altijd alleen moet dat op zijn moment. Als ik erom vraag om t om mijn moment te doen, kan dit eigenlijk niet.
Ook als ik weleens vraag of hij wat in huis kan doen gebeurd dit met een enorme zucht, pas een half jaar later of gewoon niet. Bij mij groeit al een jaar t sterke verlangen naar een 3e kindje maar ook daar wil hij niet over praten.
Wel maakt hij hier soms opmerkingen over of draagt ineens ons huisdier als baby door de kamer. De spulletjes moeten ook allemaal bewaard blijven.
Met twee zeer ondernemende dames en een baan (26uur) moet ik toch echt op mijn man kunnen terugvallen. Vind ik dan... Hij is ook een paar dagen thuis... Hoe zien jullie dat of hoe gaat dat bij jullie?
Kmerk dat ik er erg verdrietig van word en gewoon niet weet of ik en hoe ik dit hem duidelijk moet maken. Wanneer ik het probeer krijg ik altijd het antwoord dat ik niet zo moet zeiken. In een relatie mag je toch dingen aan elkaar vragen en bespreken? Of vraag ik teveel van hem?
reacties (0)