Verstoppertje spelen

Ons kleine wondermeisje Zoë Aila

Lieve meiden,

Ik merk dat ik behoefte heb om mijn verhaal van me af te schrijven maar ben ik ook heel erg bang voor kritiek of commentaar.
Maar toch bijt ik even door en wil ik mijn verhaal met jullie delen, en maakt het me niks uit wat men er van denkt haha.

Op 14 aug 2019 ben ik bevallen van een kerngezond meisje Zoë, die 49 cm lang is en 3340 gram weegt..
Wat daarbij de grote verrassing was, ik had geen idee dat ik zwanger was...

Nu zullen heel veel van jullie denken, ja tuurlijk ik geloof er niks van.. je voelt toch wel wanneer je zwanger bent. Ik zal jullie vertellen dat ik na 2 miskramen binnen 6 maanden de 3e keer dit echt niet aanvoelde.. en ook geen medische redenen had om überhaupt te denken dat ik zwanger kon zijn.
Ik was namelijk eind iedere maand keurig op tijd en heel regelmatig ongesteld en had daar nooit geen gekke afwijkingen in.

Totdat ik in juni 2 weken op vakantie was in Zuid-Frankrijk ( 37 graden), en merkte dat ik heel veel vocht begon vast te houden..
Het werd me ook wel is gevraagd door sommige mede Nederlandse campinggasten of ik niet zwanger was maar door mn regelmatige menstruatie waren we beide er van overtuigd dat ik niet zwanger was.

14 juli ben ik zelf jarig en mocht ik dit jaar 31 worden en had daarom wat fasmilie en vriendinnen uitgenodigd  om een borrel te komen doen. Mn moeder en vriendinnen kwamen naar me toe om poolshoogte te nemen of ik wel zeker wist dat ik niet zwanger was omdat ik zon opgezwollen buik, handen, voeten en benen had. Mn moeder wist zeker dat ik zwanger was, en omdat ik daarvan in twijfel was had ik een paar dagen erna een zwangerschapstest gedaan.. die kwam negatief eruit.

Op aanraden van mams, man en vriendinnen afspraak gemaakt bij de HA om toch eens te laten onderzoeken waarom ik zoveel vocht kon vasthouden, ik wist wel dat mijn moeder haar hele leven al plastabletten slikte omdat zij er ook last van had.
HA luisterde naar mijn verhaal, bevestigde mijn onzekerheid over zwangerschapsvermoeden en zei daarbij dat de testen van tegenwoordig zo goed betrouwbaar zijn en aangezien ik verleden jaar ook al 2 miskramen had gehad, de meeste vrouwen wel gelijk weer aanvoelde als ze zwanger zouden zijn dus dat wou hij gelijk uitsluiten.
Wel wou hij mn bloed laten onderzoeken op nier, darm, lever etc om evt oorzaken uit te sluiten.

Na een week gebeld voor de uitslag en daar kwam uit dat mn ontstekingswaardes iets verhoogd waren maar dat ze zo laag waren dat de infectie of virus al uit mn lichaam was of kwam.
Wel Kreeg ik het advies om het in de gaten te houden en bij aanhoudende klachten weer contact op te nemen. 
De week erop met man overlegd dat ik weer contact zou opnemen omdat het erger werd.

De dag voordat ik dat wou doen begon de grote supriseshow..
Ik was de hele dag al niet lekker omdat ik op mn laatste dag menstruatie zat en had savonds een verjaardag wat best gezellig was, en had daar wat wijn gedronken en gerookt.
Rond 0100 waren we thuis en gingen we gelijk op bed,
De dag erna had ik late dienst. 
Om 02.30 werd ik wakker van pijn in mn onderbuik en dacht nog heb een spiertje verrekt ofzo..  en ging ik naar beneden om paracetemol te slikken, helaas kwam dat na een kwartier er al spugend weer uit.
We haden die avond kippenpootjes gegeten en dacht nog o shit die was misschien niet helemaal goed gebakken.
Toch maar weer paracetemol geslikt en helaas kwam dit met dezelfde gang er weer uit.
De pijn in mijn rug nam maar toe en zakte ook weer af en kwam steeds meer in golven.
Ik kon ook moeilijk zitten of liggen en besloot om 0500 maar onder de douche te gaan staan. .
Na 3 kwartier te vergaan van de pijn besloot ik maar mijn man wakker te maken om te zeggen dat hij de hap maar moest bellen want ik ging bijna van mn stokkie.

Na de gebruikelijke vragen konden we gelijk komen en vanaf toen ging het allemaal heel erg snel.
Achteraf bleek ik al over de 40 weken zwanger te zijn geweest en ben ik om 12.07 in het ziekenhuis bevallen van een kerngezond voldragen meisje.
Ik heb het hier even ingekort, ben heel blij met mijn dochter en alles gaat supergoed. Alleen ik merk dat ik behoefte heb om dit met vreemde te kunnen delen om het allemaal even op een rijtje te kunnen zetten ofzo.

Vragen zijn zeer welkom.

995 x gelezen, 4

In Baby

reacties (0)


  • My-two-Pride-and-Joys

    Ongelooflijk gewoon he.. Ik geloof je echt wel, ook al kan ik mijzelf er helemaal niets bij voorstellen. Ik hoop dat jullie kunnen genieten en dat je ook snel alles op orde hebt.. Ik bedoel ik neem aan dat er nog niks gekocht was voor een baby en dan ineens kom je met een kleine thuis.. lijkt me ook heel heftig en ik kan heel goed begrijpen dat je de komende tijd nog veel tijd nodig hebt om het allemaal een plek te geven om te verwerken dat je zo plotseling een kindje hebt gekregen. Veel succes met alles en geniet van je kleine meisje!

  • Nog-even!

    Gefeliciteerd! Dat zal wel even schakelen zijn...ineens een baby, zonder voorbereidingen.... Ik kan me er idd weinig bij voorstellen omdat ik zelf juist ieder "pijntje" voel in mijn lijf... Maar iedereen is anders en ik weet dat het vaker gebeurt.... Ik hoop dat jullie in alle rust van haar kunnen genieten!

  • Kikakoala

    Herken je verhaal en de naam van mijn moeder. Woon je in meppel? Die had je verhaal in de kerk gehoord.

    Wel heftig zeg!

  • Nog-even!

    Kijk maar op het profiel

  • Kikakoala

    Stom indd dat ik dat nog niet gedaan heb. 🙈

  • Feliz23

    Dat is toevallig, wie is je moeder dan?

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Gefeliciteerd!

    Jeetje wat zal dat ineens gek zijn.

    Ik kan me er zeker wel wat bij voorstellen, wat ik voelde tijdens de zwangerschap als de baby bewoog ofzo lijkt heel erg op last van mijn darmen hebben. En zeker als je zoals jou nog steeds ongesteld wordt. Dat is toch meestal de reden dat je gaat testen, dat je niet ongesteld wordt.

    Geniet van jullie prille gezinnetje.

  • Rockmum

    Ik ben nu 35 weken zwanger en als ik dan naar die dikke pens van mij kijk is er geen twijfel over mogelijk 🤣

    Maar bij mijn kinderen op school dit een moeder die nu 41 weken zwanger is en als je zou zeggen dat ze 16 weken is geloof je t ook, bizar....

    Ik vind je verhaal fascinerend. Ik geloof je zeker je hoort t vaker. Ik kan het me niet voorstellen maar dat wilt niks zeggen.

    Het lijkt mij super raar voor je. Heb je dus echt ineens een baby!

    Wauw, gefeliciteerd natuurlijk maar wat een verhaal!

    Blij dat alles goed is met jullie meisje. Kan me voorstellen dat er van alles door je hoofd schiet. Roken drinken je eetgewoontes de afgelopen maanden.

    Maar ze is hier en gezond.

    Wat een verhaal om te vertellen als ze 16 is. 🙈

  • Destinya

    Gefeliciteerd met de geboorte van je dochter. 🥳👶🏻 Wat een verhaal... heb hele series hiervan op tv gezien. Maar zelf nog niet mee gemaakt of in mijn directe omgeving. Ik snap best dat je dit van je af wil schrijven. Het is ook heel veel om te verwerken. Weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar wil je alleen laten weten dat ik je geloof.😊 Hoop dat jij en je man van jullie kleine wonder mag genieten.