Afgelopen vrijdag hadden we de intake voor icsi.
Het was zo'n fijn positief gesprek.
Dezelfde dag had ik ook een positieve ovulatietest.
Vandaag voel ik me down. Het besef dat dit m'n laatste kans was op een natuurlijke zwangerschap voordat we de malle molen ingaan.
Het kan namelijk wel volgens de gyn, de kans is wel heel klein.
Ik voel ook irritatie naar m'n man. Ik vind namelijk dat ik in vijfvoud aan moet geven hoe het ervoor staat wbt m'n cyclus en dat dan 'n keertje extra gezellig maken wel mee kan helpen.
Volgens mij dringt 't niet helemaal door of misschien verwacht ik wel te veel van hem.
Ik wil er alles aan gedaan hebben maar nu denk ik dat we te laks zijn geweest. Meer als aangeven en wat initiatief nemen kan ik niet doen.
Misschien is het nu weer een moment van loslaten, het is niet anders zonder hulp lukt het niet.
Hoe positief ik vrijdag was zo negatief ben ik nu.
Ik schrijf het hier op en laat het los. Genieten van het mooie weer en dankbaar zijn dat de kansen ons geboden worden, met hulp van de wetenschap.
reacties (3)