Bevallings verhaal van ons kerstkindje

THUIS

24 December,  ik stond laat op (11:30)met een beetje spierkramp in m'n zij 
alsof ik te hard gerend had.
Maar op zich goed geslapen. Tot zover nog niets aan de hand.
Ik dacht nog ben morgen 37 weken de bedrust is over ik kan voorzichtig aan al weer een beetje gebruik maken van mijn nesteldrang. Dus heb die dag mijn ziekenhuistas rustig staan inpakken, de commode babyklaar gemaakt.
15:00 belde vrienden van ons aan die even op de koffie kwamen. Ik draai me om om ze koffie te maken en weer een enorme steek in mijn zij waar door ik moest gaan zitten. Die vrienden van ons keken al naar me alsof ik zou gaan bevallen. Ik hen gezegd dat ik wel zou bellen als het erger zou worden na een douche. Maar dat ik dat niet verwachtte aangezien mijn kinderen niet spontaan kwamen.
Na die douche kwamen ineens echte weeën opzetten die ik tot een uur of 6 bij hield ze kwamen rond de 5-4 minuten. Mijn man gezegd dat ik zeker wilde weten of het het echte werk was en dat ik de verloskundige zou bellen om me te onderzoeken. Mijn man die geloofde er geen snars van aangezien ik bij de vorige ook vrij vroeg met valse weeën in het ziekenhuis terecht ben gekomen. Maar tegen een uur of 7 hield ik het al vrij moeilijk vol en heb toch maar gebeld. Dat doe je liever niet op kerst avond.
In de tussen tijd had hij m'n vriendin opgehaald die op de kinderen zou passen als we toch nog naar het ziekenhuis zouden moeten. 
15 min na het telefoontje stond de verloskundige op de stoep en kwam me onderzoeken en ze voelde 2 cm.
Na overleg zou ze terug komen om 21:30 om nog eens te kijken, de weeën inmiddels al tussen de 3-2min die bijna 1 min 30sec aanhielden. En al best pijnlijk waren zowel in de buik als de rug.
Na nog een onderzoek geen vordering. Maar in de staat waarin ik verkeerde wilde ze het wel graag doorzetten en me in het ziekenhuis de vliezen breken.

ZIEKENHUIS
Wij in het ziekenhuis aangekomen heb ik ongeveer 23u mn infuus gekregen en werden me de vliezen gebroken. Waar ik dus al bang voor was gebeurde ook even, mijn weeën foetsie. 
Toen ben ik in een bad gaan zitten daar en kwamen ze een tijdje later enorm terug in de vorm van rugweeën.
Dat hield ik niet meer vol denk dat het 1min wee was 1min rust die stomme yogabal was te zacht en ben toen maar op handen en knieën op het bed gaan zitten met de vuist van mn man in mijn rug.
Maar het schoot niet op want had volgens de verloskundige maar 3 cm (ik al blij)
Ik denk dat het al nacht was, ik vragen of ik nu die rugprik mocht hebben, verloskundige zei me dat het eventueel niet zou werken bij rugweeën en de persoon die m zou zetten uit zn bed moest ervoor.
Doe dan maar dat pompje! Ik geloof dat ik dat na iedere hoogtepunt van een wee had gevraagt.

25 dec 2 uur kwam er nog een verloskundige bij die zei me je hebt 6cm en je moet proberen de weeën gewoon te laten komen ipv op te vangen. Ik weet niet wat het was me maar die vrouw heeft met een zachte stem me in alle rust de weeën laten komen en laten gaan.
2:15 weer onderzocht en toen zeiden ze me dat ik niet moest schrikken maar mocht bij de volgende wee gaan persen (4cm in 15 minuten erbij?!)
Na 3 keer persen werd Fay geboren 2:24
3014 gr en 50cm

Half uur later na veel geduw en gepers de placenta.
Na veel bezorgde blikken van de verloskundige en telefoontjes
bleek ik een teveel bloed te verliezen er was dus sprake van een placentarest die was blijven hangen.
Die moest via een operatie verwijderd worden onder narcose.
Ik was rond 5 u terug bij m'n man en ons kerstkindje.

Dat was alles wat ik niet verwacht had, een bevalling die spontaan begon, rug weeen opvangen zonder pijnstillers al had ik er om liggen smeken en bevallen op 1e kerstdag. 

Nu ligt ze heerlijk bij me en zullen we hier ieder jaar nog naar terug kijken. Wat een avontuur!