Van mijn roze wolk afgedonderd

Onze jongste was 15 maanden, gestopt met bv, en enorm veel tijd over..
Na wat zelfreflectie misschien toch eens tijd om een nieuwe route te bewandelen, dus begonnen aan een nieuwe opleiding.
Ik had het wel naar mijn zin tijdens de online klassen en de leerstof was super interessant!


Voor het zekere besloot ik om binnenkort een spiraal te gaan laten plaatsen, zodat ik me echt kon focussen op school.
Nadat ik een afspraak had gemaakt realiseerde ik mij dat ik misschien al ongesteld had moeten zijn.. slik.
Mijn cyclus was sowieso rommelig tijdens de bv, vaker niet dan wel.. het zou toch niet?
Met bibberende handen toch maar een testje wezen halen, en wat mijn voorgevoel al vermoedde:
Zwanger


Uit shock heb ik gejankt als een klein kind, hoe ga ik dit nu doen met school etc?
Ik had mijn plannen voor een 3de in de ijskast moeten doen, omdat ik begonnen was op school, en dan toch ongepland zwanger geraakt.
Huilend heb ik het nieuws aan mijn man verteld, en hij reageerde zo positief en lief.
Waarop ik ook mijn schuldgevoel een beetje kon laten gaan, en positief kon zijn: Ja dit komt goed, en we kunnen dit!


Na lang wachten mochten we dan 17 november eindelijk komen voor de eerste echo.
Leeg vruchtzakje…
En toen viel ik van mijn roze wolk af, ontzettend hard naar beneden.


Die week erop dan mochten we weer langs komen, misschien was ik dan minder ver dan ik dacht?
Maar ook de 24ste is het nog steeds hartstikke leeg in mijn buik.
Desondanks dat dit kleintje niet gepland was, voel ik me nu zo intens leeg..


De motivatie om door te gaan met school is weg, in plaats daarvan is mijn kinderwens nu weer zo intens aangewakkerd.
Ik sta in een gigantische tweestrijd, dat ik het zelf ook niet meer weet.
Ik denk toch dat mijn hart en hoofd het liefst beginnen aan een 3de..
Maar met mijn man durf ik het gesprek nog niet aan, ik ben bang voor zijn reactie.
Bang dat hij toch wel teleurgesteld gaat zijn als ik stop met school..


Hopelijk vindt ik binnenkort de moed om met hem te gaan praten, en komt mijn hartenwens uit..

2356 x gelezen, 5

In Overig

reacties (5)


  • Palmboompje3

    Dikke knuffel. Praat met je man. Gewoon om je gedachte kwijt te raken. Zeg dat er misschien ook bij als je begint. En dat je zo in twee strijd bevind.

    Heel veel sterkte met dit verlies. En ik hoop je de moed en kracht vind om je hart te luchten bij je man.

  • Palmboompje3

    Dikke knuffel. Praat met je man. Gewoon om je gedachte kwijt te raken. Zeg dat er misschien ook bij als je begint. En dat je zo in twee strijd bevind.

    Heel veel sterkte met dit verlies. En ik hoop je de moed en kracht vind om je hart te luchten bij je man.

  • Jjma

    Ondanks dat je het eerst moest verwerken was er toch al een verwachting. En al is het dan een leeg vruchtzakje je moet het toch verwerken. Laat het allemaal bezinken en praat met je man over je verdriet. Hij was heel positief en lief en zal hij dat nu ook zijn. Spreek af dat je voor een 3e gaat proberen en ga ondertussen ook verder met school. Zie hoe het leven loopt.

  • Aapjeguppie

    Wat ontzettend verdrietig voor jullie om het verwachten van een derde weer los te moeten laten. En het is niet vreemd dat je nu geen motivatie hebt een je wens voor een nieuwe zwangerschap juist groter is gelden. Heb het er over met je man en kijk wat je opties zijn voor de opleiding, misschien zijn er deeltentamen mogelijk zodat je wel certificaten kan halen in de tijd dat je nog niet zwanger bent en de eerste periode van een zwangerschap. Geeft je misschien juist met motivatie om het op deze manier te doen ook.

  • Greyhound

    Misschien een idee om met je man te bespreken om juist nu wel voor die derde te gaan, zodat jou motivatie om door met je opleiding te gaan vanzelf weer terug komt,wat ontzettend naar voor jullie dat het mis is gegaan ik weet hoe het voelt en wil je een dikke knuffel geven