Mijn bevallingsverhaal

Wel, 10 januari, controle bij de gynaecoloog en kijken wanneer de geplande keizersnede zal doorgaan. 
Ik had lichte voorweeen maar dat was normaal. De keizersnede zal 17 januari doorgaan. Ik heb na het inwendige onderzoek toch enige hinder, geen pijn. Ik spreek nog met vrienden af maar besluit om om 21:30u toch maar naar huis te gaan en te gaan slapen
3:20u: ik ga naar het toilet en ik voel een prop in de wc vallen. Ik zie of vind hel niet maar ok krijg heel felle rugpijn en onderbuikpijn. Ik kruip terug mijn bed in en de pijn neemt af. 5 minuten later ga ik alweer naar het toilet en onderweg breekt mijn water. Ik roep op mijn vriend en hij beslist dat we onmiddellijk naar de kliniek bij ons in de buurt gaan. Ze sturen ons onmiddellijk naar het verloskwartier waar ze me even aan de monitor leggen. Ook al contracties te zien maar met baby is alles goed. Baby wil eruit. Er wordt gebeld met de gynaecoloog van dienst die wenst dat ik van Herentals naar Leuven rij zoals afgesproken. In Leuven staan ze klaar. Onderweg naar Leuven (40 min) heb ik om de 7 minuten weeën. Rond kwart na 5 half 6 komen wij aan op de verloskundige dienst van Leuven. Ik word aan de monitor gelegd en er wordt overlegd of er iemand wordt opgebeld voor een dringende sectio of kan ik wachten tot 8u en iedereen gewoon zijn shift begint. Ik ben braaf blijven wachten. Weeën kwamen sneller en uiteindelijk om 8u hebben ze de epidurale geplaatst en om 8:56u is Arwin geboren. Een ronde 3 kilo en zijn lengte 48 cm. Heel flink voor een baby van 4 weken te vroeg. Miss ging er wel wat fout tijdens de berekening van de zwangerschapsduur. Alles is ok en Arwin eet de eerste keer heel flink. Daarna mag ik naar de kamer. Daar loopt het fout. Ik krijg tot 3 keer toe een bloeddrukval. Dokters vrezen het ergste. Ik moet ter observatie terug naar het verloskwartier waar ze me niet gerust laten en constant alles checkten. Tot 3 keer toe een echo want ik ben allergisch aan contrastvloeistof om te kijken of ik bloedingen heb. Ik heb zoveel bloed verloren dat ik 2 bloedtransfusies moet krijgen om me er weer bovenop te krijgen. Ik kon zelfs niet meer praten, ik was gewoon weg. Het was erg maar een aantal uren na de transfusies voelde ik me een pak beter en nu nog steeds. Het is wel schrikken geweest. Door de vele operaties in het verleden had ik vele littekens die hard ebben gebloed tijdens keizersnede. Nu is alles prima. Vandaag mag de pijnpomp weg. Het bloed gaat stilaan uit de buik nog moeten trekken maar dat komt wel snor. En ik geniet van elke moment met mijn zoontje. Verliefd ben ik erop. Nogmaals meiden bedankt voor alle steun en lieve berichten. Ik blij jullie uiteraard volgen! Nog veel succes en genieten eh! Xxx