Bijna 30 weken

En dan ineens ben je bijna 30 weken zwanger! Wat gaat dat met een 2e zwangerschap toch veel harder dan met een eerste!

Toen was ik echt dagen aan het aftellen, bijna de uren zelfs, en nu... Nu is het zomaar ineens alweer maandag en ben je alweer een weekje verder.

Wat dus ook betekend dat de DRANG om alles NU af te maken enorm aanwezig is. Tot overmaat van ramp voor man lief. Als hij smorgens uit zijn werk komt, sta ik al bijna bij de voordeur te wachten met een nieuwe lijst klusjes.. Gelukkig ben ik wel nog zo ver bij mijn positieve dat ik hem wel nog eerst koffie met een koekje aanbied, haha.

Arme man werkt altijd snachts en blijft nu nog langer wakker om de meid tussen de middag van school te halen en weer terug te brengen, zodat ik maar 2 keer heen en weer hoef te lopen met haar. Voel me af en toe enorm opgesloten in mijn eigen lichaam doordat die buik in de weg zit, ik gauw kort ademig ben, me bekken enorm loopt te klieren enz. enz.

Maar.. Aan alles komt een eind.. Zo ook aan de zwangerschap! We hoeven immers onze kleine smurfjes nog maar 8 weken binnen te houden. Daarna mag het van mij wel beginnen hoor, die weeen storm, het gepuf en gepers. Kom maar op! Ben er ondertussen wel een beetje klaar mee.

Al hoewel ik echt geniet van alle bewegingen in me buik. Maar het niet slapen begint echt zijn tol te eisen. Om over me te lage bloeddruk nog maar te zwijgen. 

Volgende week weer naar de VK, is het al weer tijd voor een nieuwe medische keurigen hihi. Ook krijg ik dan de bloeduitslagen, ben benieuwd of deze kleine man ook positief bloed heeft. Dan mag ik gelijk weer geprikt worden, jeej! haha.

Tot zo ver deze klaag blog, wat niet de bedoeling was maar t wel geworden is.