Onzekerheid

Pff dames ik weet het even niet meer hoor... offcieel is vandaag(donderdag mijn nod) maar omdat ik  mijn eisprong laat  de avond had hou ik vrijdag aan.. Nu heb ik een soort van waarzegster gesproken en die zegt dat ik gewoon ongesteld ga worden wat ik ook wel geloof want heb wat menstruatie pijn.. Maar van de andere kant heb ik ook last van misselijkheid, hoofdpijn, borrelende darmen, last van mn rechter borst en noem maar op. En dan die vage testjes met zeer onuidelijke streepjes maar die streepjes staan er wel.. Misschien beeld ik mij van alles in, ik had goede hoop deze maand en dacht voor het eerst dat het echt een raak kon zijn.. maar hoe meer dagen er voorbij gaan hoe onzekerder ik er weer in word. Alsjeblieft als ik niet zwnager ben laat mij dan gewoon nu meteen ongesteld worden dan ben ik daar ook weer van af.. pff word er zo gek van dat het na 3,5 jaar nog niet mag lukken. Soms vraag ik mij echt af wat ik dan zo verkeerd doe. Ik weet gewoon dat ik een geweldige moeder zal worden en merk ook dat ik mn nichtjes en neefje soms te veel bemoeder maar dat komt door het gemis aan mijn eigen kinderen.. was wel even heftig had de kinderen van mn zusje hier te logeer (net 3 jaar en bijna 6 maanden) en toen kwam mn schoonmoeder naar de baby kijken die had ze nog niet gezien.. zat ze zo met de kinderen op schoot.. en enige wat ik kon denken was '' dat hadden mijn kinderen moeten zijn, ik had nu kindjes moeten hebben die daar op schoot zitten'' En dan geef ik snachts de kleine haar flesje en denk ik het ook.. wat zal het toch fijn zijn als ik dit kon doen met mijn eigen kindje.. Tijdens het schrijven rolt er weer een traan over mn wang.. Ben zo trots op die kinderen.. maar wil zo graag ook zelf een mama worden.. pff, nog even en ik start een adoptie procedure of iets

527 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Lynneke

    Meis ik snap je volledig ik heb precies hetzelfde. Morgen wordt m'n schoonbroer vader en ik denk dat ik dat bij hun kindje ook ga krijgen tot de mijne er is. Ik blijf duimen en hopen. Mij is het ook gelukt na 5jaar dus het komt bij jou ook goed meid geloof me ik had t echt niet meer verwacht maar ineens was ik zwanger. Hele dikke knuffel

  • ItsJustMe

    We duimen voor jullie. Helaas weten ook wij hoe die machteloosheid voelt ; ik had de hoop om ooit een kindje te krijgen opgegeven. Het was blijkbaar voor ons niet weggelegd. Wat een verdriet en boosheid dat met zich meebracht is onbeschrijfelijk. Maar er is hoop, zeker ook voor jullie. Want wij zijn sinds 2008 bezig voor een kindje en nu inmiddels ruim 30 weken zwanger!! Dit is zo onwerkelijk dat ik vaak ook nog niet echt geloof dat ik zwanger ben. Ook ik kon en kan nog steeds erg genieten van de kinderen van mijn zus (1 jochie en 4 meisjes), toen ze meerdere keren vertelde zwanger te zijn, was ik uiteraard erg blij voor haar, totaal niet jaloers, maar toch stak het wel een beetje. Heel veel sterkte en we duimen en hopen voor jullie mee!!

  • LovemyGuppy

    Ik hoop zo voor je dat t raak is meid... Het kan indd nog 2 kanten op en hoe moeilijk het is probeer beetje afleiding te zoeken zodat je er niet continu aan denkt... Nog even en je kunt zaterdag ofzo testen. Hoop het zo voor je het is je gegund! Sterkte xxxx

  • kerryann

    gun het je zo meis!!! hoop dat de waarzegster er toch naast zit!!!

  • dream27

    ik ken het precies meid, pff dikke knuffel...

  • xkeetx

    T komt ooit goed. Niet naar de waarzegster luisteren een streep is een streep x

  • Natasja89

    Ook ik herken mezelf hierin. Ik was er zo van overtuigd dat ik een goede moeder zou zijn en we hadden alles op orde kwa financien en een huis enz. Dus waarom mocht het nou niet lukken. Uiteindelijk raakte ik zwanger eindelijk dacht ik! het was zeker in het begin allemaal heel onwerkelijk. Ik kreeg uiteindelijk een gezonde dochter en vond het geweldig. Toen wilde we graag een 2e en na weer een hoop behandelingen zouden we doorstarten naar IVF maar toen bleek ik zwanger. In de maand dat we er absoluut niet voor hadden geknokt. Ik weet het klinkt van zo ver weg en je hebt er weinig aan maar meis geef de moed nog niet op. dikke knuffel van mij

  • volhouder

    Als ik jouw blogs zo telkens lees lijkt het net of ik het ben/was! Ik kon ook veel liefde aan de kids van mijn zusje geven, maar o wat deed het pijn toen zij weer zwanger was en ik na al die jaren nog niet! Wij hebben ook echt een adoptieprocedure opgestart en stonden zelf al op een wachtlijst toen bleek dat ik weer zwanger was en gelukkig ook onze dochter geboren werd, na 6 jaar! Ik kan van alles zeggen tegen je, blijf hoop houden etc. ik weet uit ervaring dat je er eigenlijk niets aan hebt! De onzekerheid of je moeder gaat worden kan niemand van je afnemen, omdat niemand dat weet! Ik hoop en duim met je mee en hoop echt dat je geduld heel snel beloond gaat worden! Probeer in ieder geval toch echt te geloven in jezelf. Sterkte! XXX

  • mamasteph24

    Hele dikke knuffel voor je meisje! Kan het me zo voorstellen