Bewust jong moeder worden?

Moeder worden kun je niet plannen...

Wie zegt jou dat je meteen zwanger bent?

Wij hebben er bijna 5 jaar over gedaan.

En dan hoe kom je door je zwangerschap??? Ik heb 7 maanden platte rust moeten houden. Hoe wordt je baby??? Ik had een prematuur dus ook nog eens 2 maanden in het ziekenhuis doorgebracht. En hij slaapt nu nog niet door snachts , wordt bijna 3 eind van de maand. Dan heb je echt geen puf voor een studie.... Dus je kunt nog zo veel willen plannen en bedenken, maar weet dat er echt niks te plannen valt!!!

mijn advies eerste je diploma halen. Een studie volgen naast een kind hebben is heel erg zwaar. Tenminste ik vond het zwaar. Ben zwanger geworden tijdens me bachelor. Deze heb ik met kind afgemaakt maar ik ben nooit meet begonnen aan mijn master waardoor ik nu niets aan mijn diploma heb. Ik vond de combi gewoon te zwaar! Ook na je master kan je een tussen jaar nemen. Wat een studie genote had gedaan. Tijdens de master zwanger worden en deze afronden voor de bevalling. De diploma uitreiking deed ze met een inimini baby. Enig risico is dat als je tijdens de zwangerschap erg ziek word het misschien niet gaat lukken. Verder wanneer wilde je dan het tussen jaar doen en wanneer zwanger worden. want stel je word begin tussen jaar zwanger ook dan heb het maar 3 maand met de kleine voor je weer aan je master zou beginnen. Als je echt je master wil hebben raad ik je aan die eerst te doen. Nu nog 1 jaar wachten lijkt lang maar als je een jaar verder bent en dan terug kijkt is de tijd gevlogen, echt!!! En studeren, ja dat hoort er bij in je jonge jaren. Als ik nu terug kijk, ik had ook een enorme kinder wens maar onze oudste was niet gepland. Wat ik niet miste was dingen als rijzen etc maar vooral die vrijheid. Ik ben nooit echt een uitgaan tiep geweest of iemand die veel dingen deed maar toch had ik nu gewild iets langer van mijn vrijheid te genieten. Verder de meeste mama's hier zullen ook geen kind gecombineerd hebben met een universitaire master dus daar echt een beeld van krijgen word iets lastiger. succes met je keuze!

Mijn advies: niet plannen maar doen. Ik ben nu zelf 24 en al bijna twee jaar bezig om een kindje te krijgen. Ik dacht ook van nou dat doe ik even. Ik ben blij dat we jong begonnen zijn want nu het niet blijkt te lukken is dat erg prettig. Niets ten nadele van moeders die later beginnen, maar ik vind het erg prettig dat ik straks gewoon weet of het me wel of niet gegund is nu ik nog zo jong ben. Toen ik begon studeerde ik ook nog. We hadden al wel een koophuis en mijn man werkte al met een vast contract. Maar vaak zegt het niks, waar een wil is is een weg.

Ik was 19 me dochtertje is bijna 10 en ik heb een zoontje van 8 !!! Zou gewoon ervoor gaan als dat jullie gelukkig maakt want je hebt alwel huisje en boompje nu nog t beestje 😍😍😍😍

Ik ben 25 en heb 3 kinderen, als het aan mij lag begon ik al op mn 16de haha vind het heel fijn maar heb verder ook geen baan of school (wilde bewust huisvrouw worden) waar ik ontzettend gelukkig mee ben

Om ook de andere kant te belichten: ten eerste; een kindje kunnen de meeste mensen niet plannen. Wie weet ben je in jouw tussenjaar nog helemaal niet zwanger.. En dan?

Ten tweede; je weet nooit wat voor kinderen je krijgt. Zo sliep mijn oudste pas met 2 jaar en een paar maanden door. Bij hem had ik echt geen puf om met een jaar een opleiding te gaan doen, kon niks nieuws onthouden door slaapgebrek. En dan kan het natuurlijk altijd nog intenser (denk aan bepaalde beperkingen, waarbij je kindje veel meer afhankelijk is van jou) En dan?

Ten derde; je weet nooit hoe je zelf uit een bevalling komt. Zo kun je veel bloed verliezen, waarbij je een hele tijd bloedarmoede hebt en dus weinig energie en ook dit kan veel intenser. En dan?

Dus overdenk de mogelijkheid dat je mogelijk je master niet haalt en of je dan nog steeds helemaal achter deze keuze staat. Als dat zo is, kun je ervoor gaan

Ik ben jong moeder geworden, heb in de tussentijd een opleiding gedaan en ik kan je zeggen, hoeveel ik ook van m'n dochtertje hou, het was geen feestje. Ik snap de mensen die zeggen dat je eerst alles af moet maken dus heel goed. Maar hé! 't kan dus wel en jij bent de enige die die beslissing kan nemen.

Ik ben 18 en mijn vriend 24 en wij hebben ook bewust voor een kindje gekozen😍

Ik ben nu 30 weken zwanger en we hebben er geen moment spijt van gehad, wat ik hiermee dus wil zeggen is ga ervoor, laat die droom uitkomen meid, het is zo mooi😍

Als het kan, jullie zijn klaar voor en voelen je er prettig bij. Gewoon doen!

Leeftijd is geen reden als je volwassen ben. Je gezondheid, omgeving, thuissituatie enz des te meer wel. Je kan adviezen krijgen van anderen en ernaar luisteren.

Uiteindelijk ben jij degene die ermee moet leven. Dus doe waar je gelukkig van word en waar je achter staat.

Ik ben 21 en mijn vriend is net 24 en ik ben nu 19 weken zwanger. Wij hebben er bewust voor gekozen om jong te beginnen met proberen ondanks dat ik nog studeer. Mijn vriend heeft een baan, we hebben een koophuis en alles is dus verder goed geregeld. Het heeft bij ons uiteindelijk 9 maanden geduurd voor ik zwanger was, maar dat was nog vrij snel omdat ik pcos heb en het op natuurlijke wijze was. Onbegrip is er altijd wel door sommige mensen, dat merken wij ook heel erg. Maar als dit is wat jullie willen zou ik daar echt voor gaan! Ik had echt geen jaar langer willen wachten, ik had enorm klapperende eierstokken haha. Wij hadden ook niet de behoefte om de halve wereld te zien. 3 weken op de camping met kinderen en de hond is alles wat wij nodig hebben haha.

Ook ben ik wel van mening dat aan iedere leeftijd voordelen en nadelen zitten, dus daar zou ik me niet te erg door laten leiden!

Zelf moet ik er niet aan denken om naar school te gaan en te moeten leren met een baby of jonge kinderen. Ik ben juist blij dat ik dat heb gedaan voordat de kids er waren. Ik zou daar nu niet de energie/zin en doorzettingsvermogen voor hebben. Maar het zal per persoon verschillen.

Ik ben nu 30 en mijn oudste is 7. Wij genieten volop van ons gezin en Ik vind het heerlijk om een jonge moeder te zijn voor onze kids. Doe waar jullie je goed bij voelen.

Ik ben 22 over 2 weken 23 jaar , en ben al 14+5 weken zwanger ook een jonge leeftijd ik heb zelf ook bewust gekozen om jonge moeder te willen zijn

Ik snap het punt van je omgeving maar uiteindelijk bepaal je gewoon zelf wat je met je leven doet. Ik zou wel de bacheloropleiding afmaken. Dan heb je tenminste iets in handen en kan je zo weer een vervolgopleiding doen. Stoppen zonder de bachelor in de tas is zonde van alle moeite die je nu in je studie hebt gestopt. Zelf was ik op jouw leeftijd echt niet met kinderen bezig. Ik had niet eens een vaste relatie toen.

Een ding stoort me altijd aan mensen die dit soort dingen afraden... geniet eerst van je leven.... net of je met kinderen niet geniet??? Juist wel! Als het jouw wens is en die van je partner, ga er dan voor! Ben zelf begonnen met mijn master toen mijn oudste een half jaar was. Wil prima met al die dutjes en elke avond om 19.00 lag hij in bed dus heb je prima de tijd om te studeren. Laat je levensgeluk niet afhangen van wat andere mensen denken dat ‘hoort’ of wat zij vinden dat je beter kunt doen.

Ik ben bewust zwanger geraakt op mijn 22e terwijl ik net zoals jij nog een studie volg. Als je wilt (blijven) studeren en een kinderwens hebt lijkt me dat geen enkel probleem. Het enige wat ik je aan advies mee kan geven is: leg de verwachtingen van jezelf niet te hoog en zorg dat je duidelijke afspraken maakt met je decaan voor begeleiding en eventuele speciale regelingen voor zwangere studenten. Je hoofd zal soms niet naar het studeren staan. Jullie kindje zal op nummer 1 staan, maar blijf bouwen aan je eigen ambities. Als je alles goed en fijn voor elkaar hebt, waarom zou je je dan laten weerhouden? Niet is onmogelijk!

Ik ben bewust zwanger geraakt op mijn 22ste, inmiddels ben ik 23 en bijna 19 week zwanger. Ik heb mijn diploma behaald op het mbo4, een prima baan gevonden, een huis gekocht en een stabiele relatie. Wat zou je dan nog tegen kunnen houden? Ik ben blij met mijn keuze maar er zijn veel mensen die zich afvragen of het wel gepland was. Trek me gelukkig niet veel aan van andere mensen, als je die wens hebt en je hebt de boel voor elkaar wat houd je dan nog tegen?

Ik ben soort van bewust moeder en huisvrouw geworden op mijn 18e. Meer van we zien wel wat er gebeurd. Beste beslissing ever. Ben nu 27 en heb 4 kinderen waarvan de jongste 6 maanden is.

Ik deed hbo en had jaren al de zwangerschaps wens. Toch me laten leidden door me verstand en wilde onafhankelijk zijn. Eerst diploma en baan, toen zwanger. Ik was net 25 jr dat mn eerste kwam. Anderen willen reizen enz. Die behoefte had ik niet. Volg je gevoel!

Het heeft allebei voor- en nadelen... hierbij moet je echt met je partner in gesprek gaan en de opmeekijken van anderen naast je neerleggen...

Ik was 22 toen ik beviel van mijn oudste (Door anticonceptie heen zwanger geworden dus niet bewust). Daarna ben ik er langzaak aan achter gekomen wat ik wou qua carrière en heb ik nog studies gedaan... was prima te doen!

Qua uitgaan en en reizen ben je echt niet zo belemmerd als gezegd wordt! Mijn partner en ik gaan een enkele x samen weg, maar meestal als we uitgaan is dat met onze eigen vriendenkring en afgewisseld zodat altijd 1 van ons thuis is. Reizen kun je ook gewoon doen, maar ik raad reizen buiten Europa de eerste jaren niet aan...

Wat dacht je van dat je nog erg jong bent als je kids uit huis gaan? Dan ben je nog altijd jong genoeg om verre reizen te maken! Je zal ook nog jong genoeg zijn om eventueel met kleinkinderen actief dingen te ondernemen... kinderen betekend niet dag in dag uit thuis zitten en werken, je bent meer dan dat, maar dat vereist een goede organisatie + meehelpende partner...

De voordelen zij uiteraard dat je nog geen verantwoording hebt tegenover anderen behalve jezelf en je partner, ja je hebt meer vrijheid en kunt misschien ook meer geld sparen...

Het is echt een afweging die jullie zelf moeten maken zonder beïnvloed te worden door andere mensen om je heen

Ik ben op mijn 22e zwanger geraakt en bevallen (4 maanden geleden) bevallen, ben nu bijna 23. Iedereen heeft zijn eigen invulling van het leven, ik word niet vrolijk van rondreizen en uitgaan. Mijn wens was altijd al om jong moeder te worden, en die wens is uitgekomen en dit is het mooiste wat me is overkomen en zou het voor geen goud anders willen. En je leven is echt niet voorbij, met een kind kun je ook gewoon op vakantie gaan etc.

Ik geniet nog elke dag, maar dan van mijn meisje i.p.v. reizen, uitgaan, etc.

Doe waar jij je goed bij voelt! Er zullen altijd mensen zijn die je niet begrijpen, maar dat is niet wat telt toch? Overigens is het wel handig als je een vriend hebt die het ook wil!

Ik heb ook heel lang met deze vraag geworsteld, ik ben dan wel net een jaar afgestudeerd maar ik ben ook 23. Ik wilde een jaar geleden al moeder worden, maar de reacties van anderen hielden me tegen. Mijn man (we zijn afgelopen zomer getrouwd) is echter al 33 en voor hem begint voor zijn gevoel de klok te tikken, hij wil geen oude vader zijn.

Daarom hebben we besloten er toch voor te gaan, lekker tegen de reacties van anderen in! We hebben afgelopen maand poging 1 gedaan en ik ga morgen een test doen.. :)

Als jij het gevoel hebt dat je er klaar voor bent en je vriend ook, waarom niet?

ik ben als slechte student (echt geeeeen concentratievermogen) zwanger geworden tijdens mijn bacheloropleiding (ja bewust - een opleiding die ik na mijn middelbaar al eens was gestart zonder succes). Ik heb de opleiding gewoon kunnen afronden zoals ik het in mijn gedachten had. volg je gevoel. Als je iets echt wil dan kun je het (en je weet natuurlijk ook nooit zeker hoe snel je zwanger raakt)!

Ik dacht nog wel 'even' m'n scriptie te schrijven toen ik net moeder was. Uiteindelijk met veel moeite en stress pas 2 jaar later afgestudeerd. Onderschat niet hoe moeilijk het is om werk, studie en baby te combineren.

Ik zou ervoor gaanals je vriend ook enthousiast is! Je hebt een vaste relatie en een toereikend inkomen als ik t goed lees. Realiseer je wel dat je geen garanties hebt wat betreft planning ( wanneer je precies zwanger raakt etc)/gezondheid (mijn zoon bleek autistisch, dat trok gedeeltelijk een streep door hoe ik ons leven had bedacht qua werk/toekomst). Maar dat geldt ook als je er pas later aan begint.

Hier is alles anders gelopen dan geplant

Ik was 19 toen mijn 1e geboren werd en nu 25 en in februari word nr 4 geboren.

Geen spijt van maar het halen van een diploma heeft het wel in de weg gestaan. Zijn verder een goed draaiend en gelukkig gezin. En ergens ook blij wr zometeen compleet zijn en ik nog alletijd heb iets te doen leren ontwikkelen. De oudste is 6 en middelste bijna 5 dus die kunnen al best een hoop zelf. En straksin opvang scheelt het ook wel weer. Het leven loopt zo als het loopt en je moet doen waar jij en je vriend jullie goed bij voelen en gelukkig van worden. Voor iedereen ligt dat anders. Ik vond het mama zijn belangrijker dan meteen iets berijken toen ik nou eenmaal een kindje kreeg en mijn vriend kan echt niet te lang niet werken hij heeft dat juist heel hard nodig en zo heeft iedereen andere behoeftes in het leven

Je hoeft je voor niemand te verantwoorden. Dus als jij en je vriend er beide achter staan. Waarom niet?

Hey,

Op mijn 23ste ben ik bevallen van onze dochter en nu 25 jaar 34 weken zwanger van onze tweede... geen seconde spijt van. Doe wat jij zelf goed vindt :-)

Ik ben ouder.. sommigen vinden me te oud, anderen te jong..

wij willen gaan verbouwen (langdurig) en onszelf ook de vraag gesteld: wat gebeurt er als we wachten en zijn er dingen die we heel graag willen doen vóór dat we kids krijgen..

Conclusie: wij hebben geen wensen, wil willen ervoor gaan.

En dat is dan ook prima.

Ik adviseer je ook: doen waar jij je goed bij voelt.

En ik vind 23 helemaal niet jong, ik was zelf bijna 19 toen mijn dochter geboren werd.

Misschien is het makkelijker om te bedenken of een baby nu bij jou levenstyle past.

Zet bijvoorbeeld eens je wekker een week lang om de 2/3 uur.

En bedenk je dat overal waar je naar toe gaat, waar je heen wilt, hoe dat is met een kleine.

En hoe je dat straks gaat doen met je opleiding ( heb je dan nog wel zin om terug te gaan? )

Succes met het maken van je keuze

Zijn jullie er klaar voor. Doen! Tuurlijk zijn er veranderingen in. Tuurlijk ga je dan minder snel uit of wat andere doen rond die leeftijd. Maar jullie zijn jong en kunnen ook easy reizen met een kleintje. Juist oudere vrouwen zien daar allerlei beren op de weg.

Mr t komt wel goed. Je moet je eigen geluk maken en je eigen leven invullen.

Ik vind 24 helemaal niet jong eigenlijk.. Ik was 21 toen ik mijn oudste kreeg en ik liep al met deze gevoelens vanaf mijn 15e. Dat vond ik dan wel weer erg jong.

Je moet doen waar jullie je zelf goed bij voelen. Daarnaast valt een kind inderdaad niet te plannen. Je kan binnen 1 maand zwanger zijn maar het kan ook jaren duren. Dat weet je nooit van tevoren.

Ik weet uit eigen ervaring dat deze gevoelens echt sterk kunnen zijn en op een gegeven moment kan je bijna niks anders dan eraan toegeven. Als de situatie het toe laat en je staat er allebei achter, gewoon lekker doen!

Note 1: Je moet doen wat je zelf wil.

Note 2: Een kind krijgen valt niet te plannen tevens niet wat er na gebeurd

Note 3: Al die vastigheid en stabiliteit is leuk, maar kan altijd veranderen...dus hang je daar sowieso niet aan.

Succes

Overigens vind je 24 jaar jong? Ik vind het meevallen...