Oma overleden
Gisteren had zo'n mooie dag moeten worden. Mijn moeder heeft alles eindelijk weer een beetje op de rit, na de scheiding van mijn vader. En ik had natuurlijk ook een beetje mijn eerste moederdag. Weliswaar met het kindje nog in mijn buik, maar toch! Helaas bleek deze mooie dag toch iets anders te lopen.
's Ochtends rond 09.00 kreeg ik een telefoontje van mijn moeder dat mijn oma was overleden (de moeder van mijn vader). Ze is heel plotseling overleden in haar slaap. Natuurlijk een hele mooie manier om zo te overlijden in je slaap en ze was ook al 76 jaar en zat niet meer lekker in haar vel. Maar toch schrok ik onzettend, het is toch je oma! En wat ik nog het allerergste vind ..... dit zou haar eerste kleinkind worden. Ik ben daar echt intens verdrietig over, als ik er even aan denk moet ik alweer huilen. Ik had haar zo graag gezien met ons kindje in haar armen, met 4 generaties op de foto! Aanstaande donderdag is de condoleance en vrijdag is de uitvaart.
Tot slot nog een leuke opmerking: morgen gaan we om 09.00 voor de 20-weken echo naar het ziekenhuis! Aan de ene kant ontzettend veel zin in, want we kunnen ons kindje weer zien en misschien zelfs het geslacht. Aan de andere kant toch ook wel zenuwachtig, want er kan natuurlijk ook altijd iets mis zijn. Laat het jullie wel weer weten hoe het is geweest.
Groetjes, Elsbeth
reacties (0)