Bevalling en eerste week

Dag iedereen. Uiteindelijk hebben ze mij met 40+4 weken moeten inleiden. Ik kreeg maar geen echte weeën. 11 augustus nog even naar de monitor geweest en ze hadden mijn cms nagekeken. Het was al 5 cm. De vroedvrouw dacht eerst mijn vliezen los te maken zodat ik toch natuurlijk kon bevallen. Maar ze bedacht zich dan omdat ik al op de helft zat. Die dag en avond maar blijven wachten op een teken dat het zou beginnen, maar geen weeën of vliezen die braken. We hebben die dag veel gewandeld ondanks de hitte en ik was ondertussen ademhalingsoefeningen aan het doen naar mijn bekkenbodemspieren toe. Dus op 12 augustus om 8uur naar het ziekenhuis. De vroedvrouw keek nog eens na hoeveel cm ik had; ondertussen was dat al 8cm. Maar dan voelde ze ook dat de baby een sterrenkijker was en niet op de baarmoederhals aan het duwen was. Ik heb nog even in bad gaan zitten in de hoop dat er weeën zouden komen. 🤷🏻‍♀️ Om 11 uur hebben ze de vliezen gebroken en mij aan de baxter met oxytocine gehangen. Toen kwamen die weeën ineens heel plots en heel heftig. Ik werd er bijna misselijk van. 😂 Ik moest verschillende houdingen proberen om de baby nog te laten draaien van zijn positie, maar dat was niet meer gelukt. Na een 2 uurtjes kreeg ik persdrang en moest ik op bed gaan liggen. Ze hadden nog eens gevoeld en er zat nog een stukje baarmoederhals voor het hoofdje van de kleine, ondertussen hadden ze een hartsensor op zijn hoofdje geplakt. Binnen in de verloskamer was het bijna 40 graden. Er was geen koeling voorzien, dus hebben ze natte doeken over mij gelegd en mijn man was woest aan het wapperen met een waaier dat ik meehad. Ik vroeg wanneer de gynaecoloog zou komen, want ik was al aan het persen. 😂 Zij was daar gelukkig snel. Tussen de weeën door probeerde ik op adem te komen. Het hoofdje vorderde goed door het geboortekanaal. Maar het was elke millimeter ervoor werken omdat de baby nog moest draaien. Als zijn hoofdje kwam door mijn bekken en vulva, voelde het inderdaad branderig, alsof ik zou scheuren, ze zeiden mij van mijn tijd te nemen zodat het de tijd kreeg om open te rekken. Dat deed ik ook, ik moest mijn krachten bijeen sprokkelen voor elke keer dat ik perste, want ik was zo moe en uitgedroogd. 😂 Na 50 min persen, was hij daar! De gynaecoloog hief zijn hoofdje op naar mij en kleine Harald keek mij aan zo blauw en paars als hij was met armpjes open en ik mocht hem zelf verder pakken en eruit halen. Compleet uitgeput met een baby op mijn buik hoorde ik de gynaecoloog ergens op de achtergrond nog zeggen dat ik niet te hard mocht trekken, want de placenta was er nog niet uit. Die kwam misschien een paar minuten later ook vanzelf. Dat heb ik niet meer gevoeld. Mijn man moest 2 keer knippen om de navelstreng door te krijgen. Het ambetantste was het naaien achteraf. 😂 Wou dat ze mij even daaronder met rust zouden laten, alles was zo gevoelig. De gynaecoloog had mij wel altijd plaatselijk verdoofd, maar mijn benen waren rusteloos van alle inspanning, dus stilzitten was moeilijk. Ik had 4 kleine eerstegraadsscheurtjes. Daar was ik blij mee. 😊 Ondertussen werd onze kleine man gewogen en gemeten; 3,895gr en 50cm. 😊 En na een paar uurtjes konden we naar onze kamer om uit te rusten. Ik ben zelf uit het bevallingsbed gestapt naar het ander bed. Harald had zijn hand al in zijn mond en ik dacht toen al bij mezelf 'oei, we gaan hem toch een speen moeten geven, want hij sabbelt nu al op zijn handjes'. 😂 De dagen erna in het ziekenhuis waren moeilijker dan de bevalling. Zo enorm heet op de kamer, het raam kon niet helemaal open. Ik was ook enorm stijf aan mijn armen van de bevalling; ik heb precies meegedaan aan een roeimarathon. Ik wou ook borstvoeding geven, maar kleine Harald viel bij mij inslaap door de warmte. Veel hebben ik en mijn man daar niet geslapen. Wat was ik blij als we eindelijk naar huis mochten.
Nu wilt de borstvoeding nog altijd niet goed lukken omdat het kleintje zo gulzig drinkt en gewend is aan de fles. Ik kolf sinds de derde dag in het ziekenhuis af om het hem te geven. Dat is ook al iets. 😅