De gezondheid van mijn vriend

Al die tijd dat ik op bb zit schrijf ik blogs over D.ave zijn gezondheid. Dat gaat echt op en neer. Pffff het is nu wel zo ver dat ik me echt zorgen maak. En ik gewoon bang ben hem alleen met de kids te laten. 

Hij heeft de ziekte van crohn (voor mijn nieuwe vrienden en mee lezers) Een ziekte waar je oud mee kan worden. Dat klopt. En als hij weer nieuwe medicatie heeft, dan merken we ook gewoon niets! Maar de afgelopen 4 jaar zijn we alleen maar aan het sukkelen. Hij heeft alle medicatie gehad wat er op de markt is. Alles werkt een paar maanden en dan doet het medicijn niets meer of hij krijgt een allergische reactie op de medicatie en moet daarom stoppen. Begin dit jaar is hij met nieuwe test medicatie begonnen en dat werkte echt goed in het begin, maar ondertussen is hij alweer 4 maanden er vanaf. Omdat het weer mis ging. Dus weer aan de prednison. Ondertussen kreeg hij daarbij last van nierstenen. Ik heb hem nog nooit zo langs de muur af zien gaan van de pijn. Hij heeft nu al 6 acute aanvallen gehad en morgen mag hij EINDELIJK naar de uroloog. En dan is het maar te hopen dat ze iets gaan doen. Want dit gaat gewoon niet zo. Op dit moment heeft hij ook weer een dikke opvlamming van de crohn. 50 keer per dag naar de wc gaan is niks en hebben we vorige week 2 keer in het ziekenhuis gezeten door een acuute aanval van nierstenen. 

Ook heeft hij hele dikke knobbels op zijn rug, ze zitten onderhuids maar doen hem verschrikkelijk veel pijn. Hij is ermee naar de dokter geweest, die kan niet vertellen wat het is, of waar het vandaan komt, maar wel dat hij rustig aan moest doen. Okay.

Waarom ik hem niet meer alleen met de kids durft te laten, is echt niet omdat hij niet geschikt is als vader. Hij poept nog liever in zijn broek dan dat een van de kinderen iets heeft. Maar vaak moet ik het flesje van T.hiago overnemen omdat hij naar de wc moet, moet ik bij E.liano gaan helpen met douche, omdat hij naar de wc moet. Allemaal geen probleem hoor. Begrijp me niet verkeerd, ik neem het met liefde van hem over allemaal. Maar hoe moet het als ik niet thuis ben. Wat als hij een niersteen aanval krijg als ik niet thuis ben. Wat als hij een bloeding krijgt in zijn buik van crohn..... Zoals ik al zei, met crohn kun je oud worden, maar door dat het al 4 jaar zo slecht gaat ben ik gewoon ontzettend bang dat het een keertje mis gaat. Het ziekenhuis grijpt pas in als het bijna te laat is en hij is eigenwijs en gaat maar door.

Gisteravond ben ik een avondje weg geweest, en heb alleen maar in mijn hoofd gehad, als alles maar goed gaat thuis. Ik weet dat er altijd wat kan gebeuren en wil ook niet overbezorgd over komen. Maar ik zie gewoon geen verbetering en ben zo bang dat het binnen kort een keertje echt helemaal mis gaat.

Het is van me af geschreven maar die angst zal echt blijven.

x