Hallo Dames,
Het zullen de hormoontjes wel zijn hoor. Maar wat voel ik me de laatste dagen eenzaam.
Ik ben niet alleen hoor. Ik heb mijn vriend en mijn kleine mannetje. Maar het gaat dan voornamelijk om vriendinnen.
Ik moet altijd aan hun vragen als ze op bezoek komen, of als ze het leuk vinden als ik langs kom. Het komt nooit van hun uit.
Daarbij is mijn vriend zowiezo dinsdag en vrijdagavond weg. Dus moet ik thuis blijven bij mijn kleine mannetje. En vaak heeft hij dan ook nog vergaderingen of spelers gesprekken tussen door, en dan is hij 's avonds ook weg.
Het maakte me allemaal niet echt uit eerst. Lekker rustig als mijn vriend weg is, kan ik mijn eigen programma's op tv kijken. Maar wat zou het toch leuk zijn als er dan op zo'n avond een vriendin langs komt en er een meiden avond van te maken. Maar helaas, dat gebeurd niet. Lees wel altijd op facebook dat ze leuke dingen aan het doen zijn. Maar helaas staat er nooit bij mij op bezoek. Zou ik dan niet gezellig zijn? Of ben ik niet leuk omdat ik beperkt ben door mijn kindertjes.
Begin zelfs te twijlen aan sommige vriendinnen als ze wel vriendinnen zijn of niet. Terwijl ik voor ze door het vuur zou gaan als het nodig was.
Beetje baal avondje denk ik zo. Maar ja met die hormonen die door mijn lijf gieren is het erg moeilijk en de traantjes rollen dan ook goed.
liefs Bir
reacties (0)