Vorig jaar was zo'n jaar dat iedereen zwanger leek te zijn in mijn omgeving.
Dit jaar had ik goede hoop dat ik eens het grote nieuws mocht brengen.
Helaas laat het nog op zich wachten.
En na recente onderzoek uitslagen blijkt ook dat het waarschijnlijk niet vanzelf zal gaan.
Nu het jaar weer over de helft is zie ik steeds meer berichten van blije zwangere kennissen.
Ook komt het nog dichterbij ik word tante, de grootste eer die er is.
De volgende aankondiging was van een vriendin. En toen hakte het er bij mij in.
.. verdriet.. is het jaloezie vraag ik me dan af..
Je zou haast denken van wel. Maar ik misgun het niemand!
Ik voel me even ontroostbaar. Mijn lief troost me, begrijpt me.
Maar ik begrijp mezelf even niet.. het lukt niet om mijn gedachten om te zetten.
reacties (0)