Vorig jaar rond dit tijdstip...

Het zit constant in mijn hoofd: vorig jaar rond dit tijdstip lag ik in het ziekenhuis. Te wachten op wat komen zou, te hopen dat ze nog even mocht blijven zitten, maar ook te hopen dat ik snel naar huis mocht. Bij zoveel dingen denk ik 'Oh ja, vorig jaar lag ik nu in het ziekenhuis'. Zoals de aanslag in Boston, al bijna een jaar geleden. Of de verjaardag van mijn schoonzusje. Pasen (wat vorig jaar op 1 april was) en nog veel meer. Ja, de sentimentele herinneringen komen nu ineens steeds vaker opborrelen.

Vanmiddag zaten we in de auto onderweg naar Haarlem, naar mn zus, en toen werd Just Give Me A Reason van P!nk gedraaid. En die heb ik zo veel gehoord toen ik in het ziekenhuis lag.. Ik kreeg helemaal een brok in mijn keel en kon niet eens meer hard meebleren, wat ik normaal wel altijd doe. En het fotoboek met de bevalling en de weken erna pak ik weer regelmatig om dan toch weer een traantje weg te pinken, want laten we wel wezen: achteraf is het toch een chaotische, spannende en hele emotionele tijd geweest.

Het is niet voor te stellen hoe klein Ruby was. 1415 gram! En nu al bijna 10 kilo! En behalve het feit dat ze absoluut niet kruipt, merk je maar bijzonder weinig van haar vroeggeboorte. Het is nu zo'n vrolijke baby, die zo graag nog wil knuffelen en kroelen met mij of papa. Ik ben benieuwd of ik haar verjaardag ga overleven zonder een paar keer een beetje te moeten huilen. Nooit gedacht dat ik zo'n sentimentele moeder zou worden die zou zeggen 'wat worden ze toch snel groot', maar hallo... Wat wordt ze snel groot...