Staan in de box.

Hoewel Ruby geen hoogvlieger is qua voortbewegende ontwikkelingen (zit het liefst rechtop, maar kan niet zelf gaan zitten, tijgert alleen achteruit en hooguit 2 minuten daarna is ze het zat en gaat al huilen als ik haar op dr buik leg), heeft ze vorige week 2 keer iets opmerkelijks gedaan. Tjidens de zeldzame momentjes dat ze in de box zit, heeft ze de spijlen vast gepakt en is ze gaan staan! Tot twee keer aan toe! Natuurlijk was ik toen aan het werk, dus ik heb niks gezien. Jochem vertelde het tussen neus en lippen door toen ik thuis kwam, dus ik zat 'Huhhhh?!?!?!?! Echt?!!?!' en hij zei 'ja, maar dat had je toch ook met haar geoefend?', maar ik had haar gewoon op mn schoot en dan trok ze zich aan mn handen op, wat toch anders is omdat je dan automatisch meehelpt.

Uiteraard heeft ze het daarna niet weer gedaan (jammer he, wil je zo graag iets aan anderen laten zien... haha), maar dat komt vast wel weer. Maar ja, nu ineens besef ik me wel dat ze echt aan het opgroeien is. Hoewel ik haar nog een echte baby vind, gaat ze toch heel langzaamaan meer veranderen in een dreumes... Andere kinderen vindt ze nu ook reuzeinteressant. Wat soms best zielig is, als die andere kinderen haar geen aandacht geven bijvoorbeeld. Dan zit ze heel hoopvol met dr armen te zwaaien en te gillen, maar geen kind dat daarop reageert. Soms vinden peuters het wel leuk en komen ze met haar praten, dan ligt ze echt in een deuk! Echt heel schattig om te zien. Zo zie je maar weer dat kinderen ook sociaal worden als ze niet een kdv/gastouder gaan.

Slapen is nog steeds hetzelfde, maar de afgelopen week heeft ze wel heel lange middagslaapjes gedaan (1,5 uur, 2,5 uur enzo), dat was echt even lekker! Kon ik gewoon ff niks doen (of schaatsen kijken, haha). Normaal is ze namelijk altijd binnen een half uur weer wakker, met soms een uitschieter van een uur, dus voor ik haar dan in dr eigen bedje heb weten te leggen, is de tijd al weer bijna verstreken.

Verder zit ze nu echt heel duidelijk in de eenkennige fase. Vooral van mannen moet ze niets hebben. Best sneu, want haar vader is ook een man en daar moet ze vooral aan het eind van de middag en 's avonds/'s nachts niks van weten. En ze kan best chagrijnig zijn aan het eind van de middag, dus dan zeul ik de hele tijd met een jengelend kind en moet ik eigenlijk nog koken ook. Ik hoop maar dat het snel voorbij gaat! Ook 's nachts is het wel eens lekker als ik kan blijven liggen.

Volgende week is ze al weer tien maanden... Bijna 1. Wat dus ook betekent dat het bijna lente is! Hoera!

Nou, ik ga boodschappen doen, tot snel!