Pffffffffffffffffffffffffffffffffffff.

Oh man oh man, ik zit er echt even doorheen. Ik weet dat ze vanzelf ouder wordt, dat dit over gaat, maar halleluja ik word gek. Ruby kan niet meer in haar eigen bed slapen. 's Nachts nooit goed gedaan, maar nu zelfs overdag en 's avonds een drama. Met als gevolg dat ik de hele dag weer met een baby in mn armen zit of lig. Maar ik moet ook af en toe dingen doen, dus dan toch maar weer in bed liggen, na 10 minuten weer krijsen... Blegh. Heb dr vanavond om 7:15 uur naar bed gebracht, ben nu al 5 keer naar boven geweest om dr weer in slaap te wiegen.

Ze is ook voor het eerst ziek geweest, maandag begon de koorts. Behalve wat hangerig en mama-claimerig (nog meer als gebruikelijk) viel het me best mee. Tot de nacht kwam... Mennnnn... bijna geen oog dicht gedaan. Huilen,huilen,huilen,huilen en nog eens huilen. Ontroostbaar. Zetpil dr in gedaan, nog steeds ontroostbaar. Tot ze uiteindelijk uitgeput op mn schouder in slaap viel. Ik viel dan ook weer in slaap om 10 minuten later weer door een krijsende baby gewekt te worden en het hele riedeltje weer opnieuw begon. Nacht 2 idem en nacht 3 (1e kerstdag), zouden we eigenlijk bij mijn ouders logeren, maar hebben we om 1:00 uur 's nachts toch besloten naar huis te gaan. Nadat ik zat te huilen omdat ze wéér wakker werd en ze de afgelopen weken gewoon niet meer wil slapen.

Ja, zo erg dat ik er van moet huilen. Ik ben het zo zat. Ik heb nul tijd voor mezelf, kan niet eens naar de wc zonder dat ze gaat huilen. Overdag nog wel vol te houden, maar 's nachts... Ik moet gewoon af en toe slapen... En dit is terwijl ze al bij me in bed ligt omdat ik dan de strijd allang heb opgegeven om dr nog in dr eigen bed te doen!

Tweede kerstdag zat ze ook nog eens onder de rode bultjes en vlekjes en had ze helemaal korsterige lipjes en bleef ze maar krijsen (overdag ook), drinken had ze al sinds de vorige avond niet gedaan (eten al de hele week niet) en toen ik ook voor de tigste keer in huilen uitbarste (van weinig slaap word ik ook huilerig, ja) hebben we maar de HAP gebeld om te checken of dit normaal was voor baby'tjes die ziek zijn. We mochten even langskomen. Op zich een gezonde manier van ziek zijn, maar de arts constateerde wel spruw en de bultjes waren weer een eczeem aanval. Joepie, ook dat nog.

Uiteindelijk na een keertje nystatine spuiten en heeeeeeeeeel veel moeite dronk Ruby 20 ml afgekolfde melk uit een flesje, meer niet. Ik maar wel kolven, maar er bleef een harde plek zitten die uiteindelijk best pijnlijk werd. Ik ff kijken op bv.com enzo, staat overal: zorg dat de baby de borst goed leeg drinkt om borstontsteking te voorkomen. Dus, ik weer huilen want Ruby dronk niet en wilde dat ook de hele tijd niet en hoe kwam ik nou ooit van die plek af? Mijn man weer geïrriteerd omdat ik moest huilen (lekker behulpzaam, drie keer raden wie er 's nachts het grootste gedeelte wel gewoon doorsliep...) ik weer boos dat hij geïrriteerd deed, hij had daar weer spijt van, Ruby weer huilen omdat ze al de hele week huilde. Kortom: een huilerige kerst. Uiteindelijk is ze die avond nog wel gaan drinken, heel zachtjes en zielig, maar de harde plek heeft ze er wel uitgedronken en daarna heb ik er geen last meer van gehad.

Gisteren ging het overdag al weer een stuk beter. 's Avonds en 's nachts nog erg kut. Vandaag overdag weer huilerig, nu dus al 5 keer naar boven geweest. Ze ligt nu een half uur onopgebroken te slapen, een recordje. Jochem heeft een vrijgezellenfeest, gaat tot laat feesten vannacht. En veel drinken. Ruby kan dus niet bij ons bed, voor de veiligheid. Ik vrees dus voor wederom een gebroken nacht.

En tot overmaat van ramp had ik een hele mooie voetenzak besteld op een website, is ie EINDELIJK binnen, hebben ze verkeerde kleur gestuurd. Ik kan wel (weer) janken...

Ik ga maar eens vroeg naar bed, hopelijk kan ik de volgende keer weer normaal denken en hoef ik niet zo te klagen!