Ruzie op mijn werk.

Vandaag écht een verschrikkelijke dag gehad op mijn werk. Al een tijdje lopen de gemoederen aardig hoog op, met mijn collega-teamleiders. Samen worden we geacht een team te leiden, maar sommigen van ons hebben enigszins moeite met structuur aanbrengen in het proces. Eigenlijk maar 1 iemand: de enige fulltimer onder ons. Degene die eigenlijk zou moeten zorgen voor een vast patroon, een soort rots in de branding, maar die dit al jaren nalaat.

Ik heb hier al vaak met hem en mijn baas en collega-teamleiders over gesproken en hij krijgt nu ook opleidingen en dergelijke om zijn chaotische karakter proberen te veranderen, maar goed. Dit is eigenlijk slechts een inleiding op wat er vandaag gebeurde.

Ik hoefde maar te werken van 07:00 tot 11:00 en hoefde niet heel veel te doen. Met het oog op bezuinigen in de uren had ik mij dan ook voorgenomen flink door te werken, zodat ik nog iets eerder naar huis kon om lekker de rest van de dag aan mijn scriptie te werken (iets wat ook nog tussendoor moet gebeuren, ja!). Zo gezegd, zo gedaan: ik was om 10 uur klaar, alles was af... Toen ik bij mijn collega kwam om even te melden dat ik naar huis ging, begon hij te zeuren. Hij had dit niet af, dat niet af, sus niet af, eigenlijk zoals altijd: hij had zijn werk nog lang niet af en was met 9423818941 dingen tegelijk bezig die hij allemaal chaotisch en paniekerig deed. Ikzelf ben erg gestructureerd in mijn werk, dus op de een of andere frappante manier overkomen dit soort dingen mij nooit.... Maar goed, ik moet bijna iedere dag dat ik werk wel íets van mijn fulltime collega afmaken/opknappen en nu ik mij had voorgenomen aan mijn scriptie te werken had ik geen zin om voor hem dan weer te blijven.

Nou, dit heb ik geweten. Hij werd behoorlijk pissig en bleef maar zeuren dat ik 'toch tot 11 uur stond ingepland' en dat ik 'best wel een uurtje kon helpen in zijn werkzaamheden', want 'dat is toch teamleidermentaliteit' en ook nog 'ik zie de laatste tijd weinig behulpzaamheid van jouw kant'. Nou, vooral door die laatste opmerking brak mijn klomp, want ik werk zo ongeveer iedere week minstens 10 uur extra, omdat HIJ ineens een dag vrij wil (omdat ie notabene zn huiswerk niet heeft gemaakt voor die cursus) of omdat HIJ wéér zijn werk niet af heeft!! Ik kom altijd opdraven, ben letterlijk elke dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat van huis om het iedereen maar naar zn zin te maken en dan zegt hij dit!

Toen heb ik hem natuurlijk verontwaardigd gevraagd waar ie het in godsnaam over had en of ie er ook een beetje rekening mee wilde houden dat ik studeer naast mijn werk, sterker nog: dat ik momenteel aan het afstuderen ben met alle werkellende eromheen. Het enige dat hij daar nog op kon zeggen was 'je kan ook wel eens rekening houden met mij! Echt matig van je'. Toen heb ik hem toegeschreeuwd dat ie moest oprotten uit mijn buurt, heb ik tóch nog een uur ZIJN werk gedaan en ben ik weggegaan zonder nog iets tegen hem te zeggen.

Thuis heb ik ongeveer 2 uur hysterisch huilend op de bank gezeten. Jochem was al klaar om naar de Albert Heijn te gaan om hem even te laten weten wat hij er van vond (haha) en toen ben ik gaan slapen omdat ik zo moe was van het huilen en boos zijn. Al met al dus slechts 3 uur gewerkt aan mijn scriptie, wat ook een hele dag had kunnen zijn.

Later belde mijn collega me ook nog, maar ik heb niet opgenomen. Toen stuurde hij een sms met  dat hij het erg vervelend vond wat er gebeurde en dat ie hoopt dat we eruit komen samen. Het erge is: natuurlijk komen we eruit, uiteindelijk moet ik toch weer met hem werken. Maar dit is echt zo iets wat ik altijd zal onthouden.
Heb wel mn andere collega-teamleiders op de hoogte gebracht, omdat mn ruzie-collega dus zo'n verschrikkelijk type is die gelijk aan IEDEREEN die het maar wil horen zijn kant van het verhaal vertelt. Ben dus bang dat ik vrijdag weer een hele hoop heb uit te leggen aan iedereen.

Maar gelukkig reageerden mn collega-teamleiders heel lief. Heb ze niet verteld waar de ruzie overging, maar dat ik hoopte dat ze onpartijdig zouden blijven in het geheel. Eigenlijk gaven ze allemaal al gelijk aan dat ze het heel vreemd vonden dat ik ruzie had met iemand, maar dat het er aan zat te komen door de missende vaardigheden van de fulltimer.

Nouja, het zal wel een staartje krijgen. Ik ben er in ieder geval even klaar mee.

Ohja! Mochten jullie denken: 'het kunnen ook de hormonen zijn...' daar heb ik zelf ook aan gedacht, maar ik ben nog steeds boos en heb nog geen moment gedacht 'het was allemaal wat overdreven'. Zeker omdat de frustratie al maanden aanwezig is, was het allemaal een beetje een tikkende tijdbom...

Zo. Uitgezeurd!